We wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie w dniu 28 września 2007 r. skardze na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] skarżący zażądał wstrzymania wykonania tej decyzji. Uzasadniając to żądanie skarżący wskazał na swój ważny interes wyrażający się trudną sytuacją materialną i rodzinną oraz brakiem środków na zapłacenie podatków i chorobą żony, która przebywa aktualnie w szpitalu.
Sąd zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm., powoływana dalej jako "p.p.s.a.") wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże art. 61 § 3 ustawy stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Stwierdzić w tym miejscu należy, że na tle dotychczasowego orzecznictwa sądowego ukształtował się pogląd, że powodem wstrzymania wykonania aktu może być prawdopodobieństwo wyrządzenia skarżącemu niepowetowanej szkody na skutek wykonania aktu, który następnie przez tenże sąd zostałby wzruszony w wyniku uwzględnienia skargi.
Skarżący nie wykazał, że niebezpieczeństwo określone w art. 61 § 3 ustawy w jego przypadku realnie zachodzi, nie poparł bowiem swoich twierdzeń żadnymi dokumentami źródłowymi zwłaszcza dotyczącymi jego sytuacji finansowej oraz majątkowej. Sąd stwierdził więc, że w takich okolicznościach niemożliwa jest ocena, czy wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody bądź spowoduje trudne do odwrócenia skutki. Ogólnikowe wywody, nie odniesione do konkretnych faktów, prowadzące do konkluzji, że zapłacenie podatku może doprowadzić do pogorszenia sytuacji podatnika, w żadnym razie nie mogły uzasadniać twierdzenia, że w rozpatrywanej sprawie wystąpiła któraś z przesłanek wstrzymania.
Mając powyższe na uwadze, na zasadzie art. 61 § 3 p.p.s.a., Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.
Niemniej jednak należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 61 § 4 p.p.s.a. sąd może zmienić lub uchylić w każdym czasie swoje poprzednie postanowienie w razie zmiany okoliczności.
