Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Julia Szczygielska, , po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W.P. i I.C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy postanawia odrzucić skargę I.C.

Zarządzeniami z dnia 18 grudnia 2007 r. Przewodniczący Wydziału II WSA we Wrocławiu wezwał strony skarżące – I.C. i W.P. - do uiszczenia wpisów sądowych od skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy - w kwocie po 500 zł każda, stosownie do § 2 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193) - w terminie 7 dni od daty doręczenia odpisu zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu, pod rygorem odrzucenia skargi.

Odpisy powyższych zarządzeń doręczono skarżącym w tym samym dniu, tj. 9 stycznia 2008 r.

W terminie do wniesienia zażalenia na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału z dnia 18 grudnia 2007 r., skarżąca W.P. wniosła o zwolnienie jej w całości od wpisu sądowego. W dniu 4 lutego 2008 r. W.P. uiściła kwotę 500 zł.

Zarządzeniem z dnia 11 lutego 2008 r. referendarz sądowy pozostawił wniosek W.P. o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.

Natomiast skarżąca I.C. mimo osobistego odebrania odpisu zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu nie uiściła go. Zakreślony termin siedmiodniowy do uiszczenia wpisu sądowego od skargi upłynął bowiem w dniu 16 stycznia 2008 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 230 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) od pism wszczynających postępowanie przed sądami administracyjnymi w danej instancji pobiera się wpis stosunkowy lub stały. Pismem tym, co wprost wynika z § 2 art. 230, jest w szczególności skarga.

Należy również wskazać, iż strony skarżące – I.C. i W.P. – zastały wezwane do uiszczenia wpisów sądowych od skargi w kwocie po 500 zł każda, nie zaś solidarnie. W rozpoznawanej sprawie nie ma bowiem zastosowania przepis art. 214 § 2 w/w ustawy, ponieważ uprawnienia lub obowiązki skarżących, związane z przedmiotem zaskarżenia, nie są wspólne w rozumieniu tego przepisu.

Zgodnie z przepisem art. 214 § 1 w/w ustawy - jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, do uiszczenia kosztów sądowych obowiązany jest ten, kto wnosi do sądu pismo podlegające opłacie lub powodujące wydatki. W myśl § 2 - pismo wnoszone przez kilka osób, których uprawnienia lub obowiązki związane z przedmiotem zaskarżenia są wspólne, podlega jednej opłacie. W przeciwnym razie każda z tych osób uiszcza opłatę oddzielnie stosownie do swojego uprawnienia lub obowiązku.

Okoliczność, że skarżące wniosły skargi w jednym piśmie, nie oznacza, że jest to jedna skarga. Sąd przyjął zatem, że jest to połączenie skarg w jednym piśmie (art. 57 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Przedmiotem zaskarżenia jest bowiem decyzja, którą utrzymano w mocy decyzję organu I instancji o ustaleniu warunków zabudowy na rzecz P.K. Jak wynika zaś z akt sprawy skarżąca W.P. jest użytkownikiem wieczystym działki nr 196/3, obręb K. 12, przy ul. [...] we W., zaś I.C. – współwłaścicielką działki nr 197 obręb K. 12, przy ul. [...] we W.

Nie mają one zatem wspólnych uprawnień. O wspólnych uprawnieniach można bowiem mówić wówczas, gdy chodzi o to samo uprawnienie, a nie takie samo uprawnienie. Każda ze skarżących w tej sprawie ma własne uprawnienie do zaskarżenia decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...], Nr [...], co wynika z posiadania przymiotu strony postępowania w sprawie o ustalenie warunków zabudowy. Nie jest to jednak wspólność praw i obowiązków skarżących w takim znaczeniu, że przedmiotem jest wspólne uprawnienie i skarżące mogą występować tylko wspólnie.

Z tych względów Przewodniczący Wydziału II uznał, że skargi, mimo wniesienia ich w jednym piśmie, podlegają odrębnemu wpisowi w pełnej wysokości od każdej ze skarżących, stosownie do przepisu art. 214 § 2 zdanie drugie Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Stąd też zarządzeniem z dnia 18 grudnia 2007 r. Sąd wezwał każdą ze skarżących do uiszczenia wpisu od skargi w wysokości 500 zł.

Stosownie zaś do treści art. 220 § 1 powyższej ustawy, Sąd nie podejmuje żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. Po myśli § 3 art. 220 skarga, od której pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlega odrzuceniu przez sąd.

Z tych względów orzeczono jak w sentencji.