Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Skarżący nie miał własnego prawa do spornego lokalu, mieszkał w nim jako członek rodziny najemcy i eksmisja dotyczyła również jego, co uzasadnia wymeldowanie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Bujko (spr.), Sędziowie NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, Elżbieta Trykoszko, Protokolant Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2004 r. sprawy ze skargi K. D. na decyzję Wojewody P. z dnia [...] października 2003 r. Nr [...] w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego - oddala skargę,-

Na wniosek S. S. w dniu 30.04.2003 r. zostało wszczęte postępowanie o wymeldowanie K. D. z pobytu stałego z lokalu mieszkalnego w S., położonego przy ul. W. [...]. W toku tego postępowania ustalono, że K. D. zamieszkał i został zameldowany w wymienionym lokalu jako członek rodziny (syn) A. D., głównego najemcy. A. D. zawarła umowę najmu z Dyrekcją Gospodarki Mieszkaniowej [...] na podstawie przydziału prawo najmu tego lokalu, należącego do Przedsiębiorstwa [...] Wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w S. z dnia 17.10.1997 r. (sygn. II K [...]) K. D. został skazany na karę 13 lat pozbawienia wolności. Karę tę odbywa od 24.10.1995 r. a koniec jej upłynie w dniu 24.10.2008 r. Wyrokiem z dnia 29.06.1999 r., sygn. I C [...], Sąd Rejonowy w S. nakazał A. D., aby "z osobami i rzeczami prawa jej reprezentującymi opróżniła i wydała powódce Przedsiębiorstwu Państwowemu [...] Dyrekcji Gospodarki Mieszkaniowej w B. lokal mieszkalny nr [...] położony w S. przy ul. W. [...]". Wyrok ten został wykonany i A. D. z pozostałymi, zamieszkującymi z nią członkami rodziny została wyeksmitowana ze spornego lokalu do pomieszczenia zastępczego w miejscowości M. O. Sporny lokal został następnie, w dniu 21.12.2000 r., wynajęty rodzinie S. i B. S., która w nim zamieszkała i przebywa do chwili obecnej.

Mając powyższe ustalenia na względzie Prezydent S., decyzją z dnia [...].07.2003 r., orzekł o wymeldowaniu K. D. z pobytu stałego z adresu: S., ul. W. [...] m [...]. Organ stwierdził, iż zaistniały przesłanki z art. 15 ust. 2 ustawy z 10.04.1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2001 r. nr 87, poz. 960 z późn. zmianami) do wymeldowania, to jest opuszczenia dobrowolnie miejsca stałego pobytu bez wymeldowania. Za dobrowolne należy bowiem uznać opuszczenie w wyniku wykonania wyroku eksmisyjnego, zaś wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia 29.06.1999 r. dotyczył również K. D.

Od wymienionej decyzji odwołał się K. D. podając, iż organ administracyjny nie przedstawił mu propozycji lokalu zastępczego.

Decyzją z dnia [...].10.2003 r. Wojewoda P. uznał to odwołanie za nieuzasadnione i utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, podzielając w pełni jej ustalenia i wywody prawne.

Na ostatnio wymienioną decyzję Wojewody P. K. D. wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zarzucił, iż argumenty podane w tej decyzji są bezpodstawne a eksmisja ze spornego lokalu została przeprowadzona bezprawnie. W związku z tym wnosił o wydanie sprawiedliwego rozstrzygnięcia dla obu stron sporu.

W odpowiedzi na tę skargę Wojewoda P. wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest nieuzasadniona. Powołany w obu decyzjach przepis art. 15 ust. 2 ustawy z 10.04.1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2001 r. nr 87, poz. 960) dawał podstawę prawną do wymeldowania skarżącego ze stałego pobytu w spornym lokalu. Stanowi on między innymi, że organ gminy wydaje decyzję w sprawie wymeldowania osoby, która utraciła uprawnienie do przebywania w lokalu i bez wymeldowania się opuściła dotychczasowe miejsce stałego pobytu. W orzecznictwie sądowym wielokrotnie zostało wyjaśnione

(por. wyroku z 23.04.2001 r., V SA 3169/00 – LEX nr 50123, z 12.04.2001 r., sygn. V SA 3078/00, LEX nr 78937, z 22.08.2000 r., sygn. V SA 108/00, LEX nr 49965),

że opuszczenie lokalu w rozumieniu podanego przepisu oznacza trwałą

i dobrowolna zmianę miejsca stałego pobytu. Dlatego nie można uznać za fakt uzasadniający wymeldowanie skarżącego jego aresztowanie i następnie odbywanie kary pozbawienia wolności. Powodem wymeldowania jest natomiast późniejsze orzeczenie eksmisji ze spornego lokalu całej rodziny A. D. – oraz wykonanie tego, eksmitującego wyroku. Skarżący nie miał bowiem żadnego własnego prawa do tego lokalu, mieszkał w nim jako członek rodziny najemcy i eksmisja dotyczyła również jego, podobnie jak wszystkich pozostałych członków rodziny A. D. Wykonanie tej eksmisji oznaczało również usunięcie pozostających tam rzeczy skarżącego (por. wyrok NSA z 21.11.1989 r., sygn. SA/Wr 503/89, publ. w ONSA z 1989/2/97). Skarżący obecnie nie mieszka w tym lokalu, nie ma do niego żadnego prawa podmiotowego, sytuacja taka zaistniała w sposób trwały a jednocześnie skarżący dalej jest zameldowany w lokalu, w którym legalnie mieszkają już inne osoby. Stan ten uzasadniał wydanie zaskarżonej decyzji.

Skarga jest więc nieuzasadniona i podlega oddaleniu z mocy art. 151 ustawy

z 30.03.2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U.

nr 153, poz. 1270)