Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 14 maja 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Referendarz sądowy: Magdalena Sieniuć po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2008 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku B.P. o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi B.P. i J.P. na bezczynność Starosty Powiatu [...] w przedmiocie zwrotu nieruchomości p o s t a n a w i a: odmówić przyznania skarżącemu – B.P. prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych. (MSi)

B.P. złożył na urzędowym formularzu kolejny wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych, w sprawie ze skargi na bezczynność Starosty Powiatu [...] w przedmiocie zwrotu nieruchomości.

We wniosku tym skarżący ponownie wskazał, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym wraz z żoną L.P. Oboje z małżonką uzyskują dochód z tytułu emerytury, w łącznej kwocie 2014 zł brutto.

Jednocześnie skarżący podał, że majątek rodziny stanowi mieszkanie o

pow. 54 m2.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Instytucja prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym uregulowana została w Rozdziale 3 Działu V ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Z treści przepisów art. 243 § 1, art. 244, art. 245, art. 246 § 1 oraz art. 252 tej ustawy wynika, iż osobie fizycznej może być przyznane na jej wniosek prawo pomocy w zakresie całkowitym, jeżeli wykaże, iż nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, a w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Wyjaśnić przy tym należy, iż prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie m.in. adwokata, radcy prawnego lub doradcy podatkowego. W zakresie częściowym obejmuje zaś zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie m.in. adwokata, radcy prawnego lub doradcy podatkowego (§ 2 i § 3 art. 245 powołanej ustawy).

Wykazanie powyższych okoliczności powinno nastąpić poprzez złożenie na urzędowym formularzu stosownego oświadczenia obejmującego dokładne dane o stanie rodzinnym i majątkowym. Od Sądu zależy uznanie oświadczenia za wystarczające dla przyznania prawa pomocy we wskazanym zakresie.

Ze złożonego wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, iż skarżący pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym wraz z żoną L.P. Dochód małżonków zamyka się w kwocie 2014 zł brutto, co w przeliczeniu na osobę stanowi kwotę1007 zł brutto. Ich majątek stanowi zaś mieszkanie o pow. 54 m2.

W tym stanie rzeczy Sąd uznał, iż przedstawiona we wniosku sytuacja materialna skarżącego nie różni się w sposób znaczący od sytuacji opisanej we wniosku skarżącego z dnia 27 października 2007 roku, a uprzednio we wniosku z dnia 9 marca 2006 roku, której oceny Sąd dokonał w drodze postanowienia z dnia 16 marca 2006 roku, a następnie 14 listopada 2007 roku, na podstawie którego przyznano skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata i odmówiono zwolnienia od kosztów sądowych - poprzez oddalenie wniosku w tym zakresie.

Wychodząc z powyższych przesłanek Sąd uznał, że wniosek skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie i odmówił przyznania mu prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.

W tym względzie Sąd po raz kolejny zwraca skarżącemu uwagę na obowiązek partycypacji w kosztach postępowania. Wysokość dochodów z emerytury, jakie uzyskuje skarżący i jego żona, zdaniem Sądu, pozwala przyjąć, że skarżący jest w stanie ponieść wydatki związane z uiszczeniem kosztów postępowania. Tym samym uznać należało, że skarżący nie wykazał dostatecznie, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Jedynie zaś wykazanie spełnienia tej przesłanki obligowałoby Sąd do przyznania skarżącemu prawa pomocy we wnioskowanym zakresie (por. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2004, s. 319).

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a., orzeczono jak w postanowieniu.

(MSi)