E.P. wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym przez ustanowienie adwokata. W uzasadnieniu wniosku podała, że jej rodzina liczy cztery osoby. Mieszkanie, które stanowi jej własność, jest w bardzo złym stanie i wymaga ciągłych remontów, co z kolei pochłania sporo pieniędzy. Wnioskodawczyni jest osobą chorą, duże kwoty wydatkuje na leki. Z uzyskiwanych dochodów nie jest w stanie pokryć kosztów ustanowienia adwokata. Z oświadczenia wnioskodawczyni o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że nie posiada żadnego majątku, zaś na dochody rodziny składają się pobory wszystkich członków rodziny w łącznej wysokości 5 650 zł miesięcznie. Wnioskodawczyni oświadczyła, że poza mieszkaniem o powierzchni 56 m2, nie posiada żadnego majątku, oszczędności i przedmiotów wartościowych.
Skarżąca została wezwana do przedłożenia dokumentów źródłowych pismem z dnia 9 lipca 2008 r. (odebranym w dniu 14 lipca 2008 r.), jednak zobowiązania sądu we wskazanym terminie nie wykonała.
Stosownie do treści art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami), prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Przyznanie zaś prawa pomocy w zakresie częściowym osobie fizycznej następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 cytowanej ustawy).
Wnioskodawczyni wraz z mężem po raz pierwszy zwróciła się o zwolnienie od kosztów sądowych wnioskiem z dnia 9 listopada 2005 r. (k. 19 akt). Postanowieniem z dnia 21 listopada 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, w osobie referendarza sądowego, przyznał wnioskodawcom prawo pomocy w zakresie częściowym przez zwolnienie z wpisu sądowego, zaś w pozostałej części odmówił przyznania prawa pomocy. Mając zatem na uwadze fakt, że wnioskodawczyni po raz kolejny zwróciła się z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, tym razem przez ustanowienie adwokata, a pierwszy wniosek został prawomocnie rozstrzygnięty w/w postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 21 listopada 2005 r. - należało dokonać porównania jej sytuacji majątkowej i możliwości zarobkowych istniejących w dacie złożenia pierwszego wniosku z sytuacją przedstawioną w niniejszym wniosku. Zgodnie bowiem z treścią art. 165 cytowanej wyżej ustawy postanowienia niekończące postępowania w sprawie mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne. Analiza ta winna być zatem dokonana pod kątem przytoczenia przez wnioskodawczynię nowych okoliczności faktycznych, nieznanych Sądowi w chwili rozpoznawania pierwszego wniosku, które uzasadniałyby odmienną ocenę jej sytuacji i w konsekwencji - przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Weryfikacja danych ujawnionych przez wnioskodawczynię w uzasadnieniu wniosku oraz oświadczeniu dotyczącym majątku i dochodów wskazuje, iż okoliczności faktyczne, które były podstawą wydania postanowienia w dniu 21 listopada 2005 r., zwłaszcza w zakresie wysokości dochodów, uległy zmianie na korzyść wnioskodawczyni. Wówczas pobory członków rodziny wnioskodawczyni łącznie stanowiły kwotę 2 720 zł miesięcznie, obecnie zaś pobory te są ponad dwukrotnie wyższe i wynoszą 5 650 zł miesięcznie. Nie uległy zmianie zasoby majątkowe wnioskodawców, ani też sytuacja zdrowotna skarżącej, gdyż już wówczas powoływała się ona na swój zły stan zdrowia. W tych okolicznościach, brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku strony, bowiem nie zaoferowała ona nowych faktów, które mogłyby skutkować odmienną oceną jej sytuacji materialnej i rodzinnej w kontekście istnienia przesłanek przyznania prawa pomocy. Niezależnie od tego wskazać też należy, że wnioskodawczyni nie ustosunkowała się do wezwania, wynikającego z zarządzenia Sędziego Sprawozdawcy z dnia 11 lipca 2008 r. i nie wyjaśniła, czy zamierza wnosić skargę kasacyjną i czy w związku z tym podtrzymuje wniosek o ustanowienie adwokata z urzędu. W tej sytuacji, rozpoznano wniosek strony o przyznanie prawa pomocy w kontekście istnienia przesłanek z art. 246 § 1 pkt 2 cytowanej ustawy.
Wobec powyższego, Sąd na mocy przepisu art. 246 § 1 pkt 2 w związku z art. 165 cytowanej wyżej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.
