Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Gabriela Jyż po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w przedmiocie wymiaru należności celnych postanawia: odrzucić zażalenie.

Postanowieniem z dnia 4 grudnia 2007 r. Sąd odrzucił skargę kasacyjną od wyroku z dnia 25 maja 2007 r. podpisaną przez adwokata T. B. – pełnomocnika skarżącego W. S., jako wniesioną po upływie ustawowego terminu do jej wniesienia.

Postanowienie to doręczono do rąk skarżącego w dniu [...] r. (data widniejąca na zwrotnym potwierdzeniu odbioru przesyłki zawierającej odpis tego postanowienia).

Od dnia następnego, tj. od dnia [...] r. rozpoczął bieg siedmiodniowy termin do wniesienia zażalenia na to postanowienie. Termin ten upłynął więc w dniu [...] r. (środa). Doręczając to postanowienie, w piśmie przewodnim zawarto pouczenie, że od postanowienia odrzucającego skargę kasacyjną zażalenie może być wniesione przez adwokata, radcę prawnego, a jedynie w sprawach obowiązków podatkowych także przez doradcę podatkowego.

Doradca podatkowy M. D. wniosła zażalenie od tego postanowienia w dniu [...] r. (data nadania w urzędzie pocztowym).

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Art. 175 § 1 i § 3 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz.1270 ze zmianami) – zwanej dalej w skrócie P.p.s.a. – stanowi, że skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, jednak skarga kasacyjna może być również sporządzona przez doradcę podatkowego – w sprawach obowiązków podatkowych.

Na mocy art. 194 § 1 pkt 7 i § 4 P.p.s.a. powyższa regulacja normatywna znajduje odpowiednie zastosowanie w przypadku zażalenia, którego przedmiotem jest postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej.

Z kolei, stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jednolity w Dz.U. z 2002 r., Nr 9, poz.86 ze zmianami) czynności doradztwa podatkowego obejmują udzielanie podatnikom, płatnikom, i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz: porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków

Sygn. akt III SA/Gl 985/06

podatkowych, prowadzenie w imieniu i na rzecz w/w podmiotów ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie, jak również sporządzanie w imieniu i na rzecz tych podmiotów zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (art. 2 ust. 1a ustawy o doradztwie podatkowym).

Jednocześnie kwestia występowania doradcy podatkowego jako pełnomocnika uregulowana jest w art. 41 ust. 1 i 2 ustawy o doradztwie podatkowym. Stosownie do tej regulacji w postępowaniu przed organami administracji publicznej w sprawach obowiązków podatkowych pełnomocnikiem podatnika, płatnika, inkasenta oraz osób o których mowa w art. 2 ust. 1 a, może być również doradca podatkowy. Jednocześnie doradca podatkowy uprawniony jest do występowania w charakterze pełnomocnika w postępowaniu w zakresie sądowej kontroli decyzji administracyjnych w sprawach dotyczących obowiązków podatkowych.

W tym miejscu należy stwierdzić, że przedmiotem niniejszej sprawy jest rozpoznanie skargi na decyzję organu celnego II instancji w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w przedmiocie wymiaru należności celnych. Decyzja ta jest więc decyzją z zakresu prawa celnego, nie rozstrzyga zaś o kwestii obowiązku podatkowego. Sprawa niniejsza jest zatem sprawą celną. Tak więc – mając na względzie uregulowania powołanych wyżej przepisów ustawy o doradztwie podatkowym, określającym pozycję prawną doradcy podatkowego (w tym jako pełnomocnika procesowego strony postępowania sądowego), należy stwierdzić, że doradca podatkowy nie może skutecznie reprezentować strony niniejszego postępowania sądowego. W tym stanie rzeczy zażalenie wniesione przez doradcę podatkowego na postanowienie Sądu o odrzuceniu skargi kasacyjnej sporządzonej osobiście przez skarżącego jest niedopuszczalne.

Stanowisko to jest powszechnie prezentowane i akceptowane w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego. W postanowieniu z dnia 14 kwietnia 2005 r., I GSK 488/05, LEX nr 238597 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że sporządzenie

Sygn. akt III SA/Gl 985/06

skargi kasacyjnej przez doradcę podatkowego w sprawie dotyczącej obowiązków celnych stanowi "inną przyczynę" niedopuszczalności skargi kasacyjnej, uzasadniającą jej odrzucenie na podstawie art. 178 p.p.s.a. W ten sam sposób zagadnienie to rozstrzygnięte jest w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 14 lipca 2004 r. (GSK 693/04 – ONSAiWSA 2005 r., nr 1, poz.6), 17 sierpnia 2004 r. (GSK 776/04, LEX nr 189898) oraz z dnia 22 lutego 2005 r. (GSK 1348/04 (LEX nr 167984).

Z orzeczeń tych wynika, że doradca podatkowy nie może reprezentować strony w postępowaniu sądowoadministracyjnym, którego przedmiotem jest sprawa celna w aspekcie przedmiotowym (sprawa z zakresu prawa celnego, rozstrzygająca o prawach i obowiązkach stron w postępowaniu regulowanym przez przepisy prawa celnego).

Z uwagi na to, że do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej, przedmiotowe zażalenie wniesione przez doradcę podatkowego w tej sprawie jest niedopuszczalne stosownie do regulacji zawartej w art. 197 § 2 w zw. z art. 178 P.p.s.a.

Mając powyższe na uwadze Sąd odrzucił zażalenie wniesione przez doradcę podatkowego na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej.