D. S. w skardze na postanowienie Ministra Środowiska z (...) września 2007r. w przedmiocie uzgodnienia z zakresu ochrony środowiska przed wydaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu.
Sąd zważył, co następuje:
Stosownie do art. 61 § 1 P.p.s.a. wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże - po przekazaniu sądowi skargi - sąd może na wniosek skarżącego - na zasadzie § 3 powołanego przepisu - wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków [...].
Z powyższej regulacji prawnej wynika, iż instytucja wstrzymania wykonania ma charakter wyjątkowy, albowiem może mieć miejsce jedynie w przypadku gdy zachodzą przesłanki, o których mowa wyżej. Zastosowanie tej instytucji nie może być poprzedzone merytoryczną oceną zasadności skargi, albowiem takie działanie sądu, dokonywane w ramach posiedzenia niejawnego, oznaczałoby niedopuszczalną ocenę legalności zaskarżonego aktu sprowadzającą się do przedsądu.
W sprawie niniejszej skarżąca, poza powołaniem się na przepis art. 61 § 2 ust. 1 P.p.s.a., nie uzasadniła wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w aspekcie przesłanek z art. 61 § 3 P.p.s.a. Z konstrukcji cytowanej normy wynika, iż to na stronie spoczywa obowiązek wykazania we wniosku przesłanek uzasadniających wstrzymanie wykonania aktu administracyjnego, tj. przedstawienia konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie aktu faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków.
W tym stanie rzeczy - na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a, postanowiono jak w sentencji.
