Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Leszek Leszczyński po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. i S. małż. K. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [..]. Nr [..] w przedmiocie odmowy wydania nakazu rozbiórki; w zakresie wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi i uiszczenia wpisu od skargi p o s t a n a w i a odmówić przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi i do uiszczenia wpisu sądowego od skargi.

Postanowieniem z dnia 26 marca 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił skargę A. i S. małż. K. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z powodu nie uiszczenia wpisu od skargi oraz nie uzupełnienia braków formalnych skargi, poprzez jej podpisanie oraz nadesłanie dwóch odpisów skargi, na podstawie art. 220 § 3 i 58 § pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a.

W dniu 4 kwietnia 2008 r. organ administracji złożył pisma skarżących (podpisaną skargę i jej odpisy oraz wniosek o przyznanie prawa pomocy), które zostały mu przesłane przez skarżących w dniu 11 marca 2008 r.

Następnie w dniu 21 kwietnia 2008 r. skarżący złożyli wniosek o przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych skargi oraz do uiszczenia wpisu od skargi. W uzasadnieniu pisma wskazali, że nie ze swojej winy uchybili terminowi do uzupełnienia ww. braków skargi. Wysłanie dokumentów tzn. podpisaną skarga i jej odpisy, na niewłaściwy adres przez S. K., spowodowane było tym, iż jest to osoba zniedołężniała, schorowana oraz ma problemy z pamięcią. Kłopoty te bowiem usprawiedliwiają męża skarżącej za błędne zaadresowanie korespondencji na niewłaściwy adres. Ponadto skarżący wskazali, że podpisaną skargę wraz z jej odpisami przesłali w terminie do organu tzn. w dniu 7 marca 2008 r., a to organ uchybił terminowi, bowiem przesłał przedmiotowe dokumenty do sądu dopiero w dniu 4 kwietnia 2008 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 86 § 1 p.p.s.a. jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 §1 i 2 p.p.s.a.).

Podstawą zatem przesłanką upoważniająca Sąd do przywrócenia stronie terminu do dokonaniami danej czynności procesowej jest brak winy w uchybieniu terminowi, co strona musi uprawdopodobnić.

Dla oceny istnienia lub braku winy w uchybieniu terminu przyjąć należy obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy (tak Sąd Najwyższy w postanowieniu z 14.1.1972 r., sygn. akt II CRN 448/71, opubl. OSP z 1972 r., Nr 7-8, poz., 144). Zatem brak winy może uzasadniać jedynie szczególna okoliczność o charakterze obiektywnym, która nawet przy wykazaniu należytej staranności uniemożliwiła dokonanie określonej czynności procesowej.

W ocenie Sądu strona skarżąca tej przesłanki nie wykazała. Za taką nie można bowiem uznać okoliczności omyłkowego przesłania dokumentów zawierających podpisaną skargę i jej odpisy na niewłaściwy adres, tzn. do organu administracyjnego, zamiast do sądu. Braki formalne skargi, do których strony zostały wezwane przez sąd, należało uzupełnić i przesłać na adres sądu administracyjnego. Wezwanie takie zostało im doręczone w dniu 3 marca 2008 r. Pomimo prawidłowego pouczenia o terminie i sposobie uzupełnienia braków skargi, to i tak skarżący przesłali przedmiotowe dokumenty na adres organu, który następnie złożył je w sądzie administracyjnym. Nastąpiło to jednak już po upływie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.

Zatem, wobec nie uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi (poprzez nie podpisanie skargi i nie nadesłanie odpisów w wyznaczonym terminie) należało wniosek o przywrócenie terminu oddalić na podstawie przepisu art. 87 § 2 p.p.s.a.

Brak jest również podstaw do uwzględnienia wniosku skarżącego o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego od wniesionej skargi.

Celem instytucji przywrócenia terminu jest zniwelowanie racjonalnych dla strony skutków procesowych związanych z uchybieniem terminu.

Nie uiszczenie w zakreślonym terminie wpisu sądowego od wniesionej skargi uniemożliwia nadanie skardze biegu. Przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego od wniesionej skargi umożliwić ma spełnienie ustawowego wymogu umożliwiającego nadanie skardze prawidłowego biegu.

W stanie faktycznym niniejszej sprawy cel instytucji przywrócenia terminu nie może być osiągnięty niezależnie od zasadności argumentów uzasadniających wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego od wniesionej skargi.

Nawet bowiem przywrócenie skarżącym terminu do uiszczenia wpisu od niesionej skargi i uiszczenie przez nich tego wpisu, nie uczyni możliwym uwzględnienie ich skargi. Jak wynika, bowiem z części niniejszego uzasadnienia dotyczącego wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi, wniosek ten nie zasługuje na uwzględnienie. Tym samym niezależnie od oceny wniosku o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego od wniesionej skargi, skardze w rozpatrywanej sprawie nie będzie mógł być nadany bieg.

Z tego powodu sąd rozpoznał wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego od wniesionej skargi łącznie z wnioskiem o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi mimo tego, że pierwszy z tych wniosków nie spełniał wymogów formalnych z art. 84 § 4 p.p.s.a. Sad zatem uznał za niecelowe wzywanie do usunięcia braków formalnych w sytuacji, gdy wniosek ten i tak nie mógłby być uwzględniony.

Nadto należy podnieść, że w sytuacji kiedy strona zna konsekwencje uchybienia terminowi do wniesienia opłaty, to nieuiszczenie jej równocześnie z wniesieniem wniosku o przywrócenie terminu stanowi przyczynę uzasadniającą odmowę jego przywrócenia (por. J. P. Tarno Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2008, str. 540-541).

Z tych względów orzeczono jak w sentencji postanowienia.