Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie – Anna Kocewiak po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. S. o przyznanie prawa pomocy poprzez ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie: łącznego zobowiązania pieniężnego za 2007 r. postanawia: - przyznać J. S. prawo pomocy poprzez ustanowienie adwokata

J. S. (zwana dalej "skarżącą") złożyła w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Warszawie wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. W odpowiedzi na wezwanie referendarza sądowego do uzupełnienia wniosku o urzędowy formularz (PPF) złożyła przedmiotowy wniosek powtarzając zakres żądania.

W uzasadnieniu wniosku skarżąca szczegółowo opisała swoją trudną sytuację rodzinną i zdrowotną. Jej jedynym źródłem utrzymania jest renta w wysokości 567,02 zł brutto. Wnioskodawczyni podniosła, iż kwota ta nie wystarcza jej na utrzymanie i leczenie. Wskazała, iż prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z córką, która jest osobą bezrobotną i nie posiada prawa do zasiłku. Do swojego majątku skarżąca zaliczyła mieszkanie własnościowe o powierzchni 45,51 m² oraz około 40 hektarów ziemi rolnej, o niejasnej sytuacji prawnej. Z oświadczenia skarżącej wynika, iż nie posiada oszczędności, przedmiotów wartościowych i pożycza pieniądze na utrzymanie swoje i córki. Jej sytuacja finansowa ulega systematycznemu pogarszaniu ze względu na liczne kary pieniężne, które są potrącane z renty.

Mając na względzie powyższe zważono, co następuje:

Na podstawie art. 243 § 1 oraz art. 245 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej powoływanej jako p.p.s.a, Sąd może - na wniosek strony - przyznać jej prawo pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym. W myśl art. 245 § 2 i 3 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika, a w zakresie częściowym - zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Stosownie do art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym, gdy osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Sąd może natomiast zwolnić osobę fizyczną z części kosztów postępowania, jeśli wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).

W rozpoznawanej sprawie skarżąca wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata, ale zauważyć należy, że postanowieniem z 30 listopada 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1717/07 referendarz sądowy WSA w Warszawie zwolnił skarżącą z kosztów sądowych. Dlatego obecnie należy ocenić, czy zasadne jest ustanowienie skarżącej profesjonalnego pełnomocnika.

Przypomnieć należy, że zasadą jest, iż strony ponoszą koszty postępowania związane ze swoim udziałem w sprawie (art. 199 p.p.s.a.). Celem instytucji prawa pomocy jest natomiast zapewnienie prawa do sądu i możliwości obrony swoich racji podmiotom, które znajdują się w sytuacji finansowej uniemożliwiającej poniesienie kosztów z tym związanych. Przyznanie lub odmowa przyznania prawa pomocy winna wynikać z wzajemnej oceny dwóch elementów: kosztów, jakie musi ponieść strona na poczet prowadzonego postępowania i jej aktualnej kondycji finansowej.

Mając na uwadze powołane regulacje prawne i wynikające z nich zasady, jakimi należy kierować się rozpoznając wniosek oraz stan faktyczny sprawy, zasadne jest przyznanie skarżącej prawa pomocy poprzez ustanowienie adwokata. Z materiału zgromadzonego w sprawie wynika, iż jedynym źródłem utrzymania skarżącej jest renta w wysokości około 500 złotych. Ta wysokość dochodu została potwierdzona w treści zeznań podatkowych złożonych w innych sprawach. Mieszkanie zapewnia jej potrzeby mieszkaniowe i nie przynosi dochodów. Z wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika również, iż jej córka H. pozostająca z nią we wspólnym gospodarstwie domowym nie pracuje i nie ma prawa do zasiłku.

W związku powyższym stwierdzić należy, iż sytuacja finansowa wnioskodawczyni uzasadnia przyznanie jej prawa pomocy poprzez ustanowienie pełnomocnika. Zestawienie wysokości dochodu, którym skarżąca dysponuje na zaspokojenie potrzeb życiowych dwóch osób, z wysokością cen artykułów pierwszej potrzeby i wielkością przeciętnych potrzeb życiowych jednej osoby prowadzi do wniosku, że podanie skarżącej należy uwzględnić, ponieważ nie jest ona w stanie z posiadanych środków pieniężnych ponieść kosztu ustanowienia adwokata bez uszczerbku w utrzymaniu koniecznym rodziny.

Mając na względzie całość powyższej argumentacji, na podstawie przepisów art. 243 § 1, art. 245 § 3, art. 246 § 1 pkt 2 oraz art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.