Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. P. i U. P. na uchwałę Rady Gminy z dnia 24 października 2006r., [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia odrzucić skargę .

W piśmie z dnia 22 stycznia 2007r. wraz z załącznikami zawierającymi podpisy mieszkańców wsi S., K., B. M., W. i W. (k.23 - 29 akt sądowych), doręczonym Radzie Gminy, grupa mieszkańców tych wsi, a wśród nich skarżący J. P. i U. P. wezwali Radę Gminy do usunięcia naruszenia ich interesu prawnego przez uchwałę Rady Gminy z dnia 24 października 2006r., nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części terenów położonych w okolicy miejscowości K., S., B. W. w gminie S.. Skarżący domagali się uchylenia uchwały jako niezgodnej z prawem i nie zawierającej skutków finansowych obciążających gminę w zakresie odszkodowań za utracone wartości należących do nich nieruchomości. W piśmie tym skarżący wskazali, że wszelką korespondencję należy kierować na adresy sołtysów w/w wsi.

Pismem z dnia 8 lutego 2007r. skierowanym na ręce sołtysów wsi S., K., B. M., W. i W. Rady Gminy udzieliła odpowiedzi na w/w wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W myśl art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj.: Dz.U. z 2001 r., nr 142, poz. 1591 ze zm.) każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.

W niniejszej sprawie skarżącym przysługiwało uprawnienie do zaskarżenia przedmiotowej uchwały Rady Gminy w 60 – dniowym terminie wynikającym z art. 53 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2001 r. -Prawo o postępowaniu przed sądami

administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. Bieg tego terminu rozpoczyna się od dnia następnego po dniu doręczenia organowi wezwania

do usunięcia naruszenia prawa (por. uchwała składu 7 sędziów NSA z dnia 4 maja 1998 r., sygn. akt FPS 1/98, ONSA 1998, nr 3, poz. 78).

Nie ma wątpliwości, że Rady Gminy udzieliła odpowiedzi na w/w wezwanie do usunięcia naruszenia prawa pismem z dnia 8 lutego 2007r. Zatem termin do wniesienia

Sygn. akt II SA/Gd 315/07

skargi upływał wobec skarżących J. i U. P. po upływie 30 dni od doręczenia w/w odpowiedzi sołtysowi wsi K., której mieszkańcami są skarżący.

Sąd nie miał możliwości precyzyjnego ustalenia daty doręczenia w/w odpowiedzi sołtysowi wsi K., gdyż pisma Sądu kierowane do sołtysa i skarżących J. P. i U. P. o podanie daty jego doręczenia sołtysowi (którego skarżący upoważnili do odbioru korespondencji w ich imieniu, k.23 akt sądowych) pozostały bez odpowiedzi, a rada Gminy wyjaśniła, że nie może wskazać daty wysłania ani doręczenia skarżącym przedmiotowej odpowiedzi, gdyż została ona wysłana listem zwykłym, podkreślając, że korespondencja jest wysyłana przez sekretariat Urzędu Gminy na bieżąco (k. 32 i 106).

Gdyby przyjąć, że sporządzone pisma wysyłane były "na bieżąco" to wniesienie przez stronę skarżącą skargi 27 marca 2007r. (tego dnia została złożona w sekretariacie Urzędu Gminy – k. 32 akt sądowych) nastąpiłoby po terminie.

Obowiązek wykazania, kiedy doręczono sołtysowi wsi K., upoważnionemu przez skarżących do odbioru korespondencji, a tym samym wykazanie tego, że skarga została wniesiona w terminie spoczywał na skarżących J. i U. P. Tego obowiązku skarżący nie wykonali, gdyż nie odpowiedzieli na wezwanie Sądu do wskazania daty doręczenia wezwania sołtysowi i wykazania, że skargę wnieśli w terminie.

W tej sytuacji, gdy skarżący nie wykonali obowiązku wykazania, że ich skarga została wniesiona w terminie Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 i § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzekł, jak w sentencji postanowienia.