Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Referendarz sądowy Tomasz Zawiślak Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi M. A. K. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] sierpnia 2007 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy na projekt realizowany w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego; postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.

W odpowiedzi na wezwanie Sądu do uzupełnienia skargi poprzez podanie wartości przedmiotu zaskarżenia M. A. K. wystąpił z wnioskiem na urzędowym formularzu PPF z 26 listopada 2007r. (data nadania) o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym tj. zwolnienia od kosztów sądowych.

W uzasadnieniu wniosku, jak i w oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wskazał, iż gospodarstwo domowe prowadzi wraz z żoną i czwórką dzieci, utrzymuje się z dochodów z gospodarstwa rolnego w wysokości 3.000 złotych miesięcznie. Ponadto wskazał, iż jest posiadaczem gospodarstwa rolnego o powierzchni 32,90 ha, domu o powierzchni 120 m2, chlewni, stodoły, garażu oraz kombajnu o wartości 25.000 złotych. Wyjaśnił także, że nie posiada żadnego innego majątku, w tym oszczędności pieniężnych ani przedmiotów wartościowych.

W związku z tym, iż złożone oświadczenia okazały się niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych skarżącego, zarządzeniem z 29 lutego 2008 r. wezwano zainteresowanego do złożenia dodatkowych informacji poprzez udzielenie odpowiedzi na konkretne pytania, w terminie siedmiu dni pod rygorem odmowy przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.

Wezwanie zostało doręczone wnioskodawcy 10 marca 2008 r. (potwierdzenie doręczenia, k. 40 akt sądowych), mimo tego w zakreślonym terminie nie złożył on dodatkowego oświadczenia zgodnie z powyższym zarządzeniem. Skarżący jedynie pismem z dnia 17 marca 2008r. wniósł cyt. "rezygnację z postępowania administracyjnego w sprawie V SA/Wa 86/08 i V SA/Wa 87/08", pismo to nie zostało podpisane.

Rozpoznając wniosek zważyć należało, co następuje:

W myśl art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej p.p.s.a. – prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania.

Zasadą postępowania sądowoadministracyjnego jest – stosownie do treści przepisu art. 199 p.p.s.a. – ponoszenie przez stronę kosztów postępowania związanych ze swym udziałem w sprawie. Prawo pomocy stanowi wyjątek od tej zasady i może zostać przyznane osobie fizycznej w zakresie częściowym – gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.). Instytucja prawa pomocy powinna być zatem stosowana w przypadku osób charakteryzujących się trudną sytuacją materialną. Jednocześnie, zawarte w omawianym przepisie określenie "gdy osoba ta wykaże" oznacza, że to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z tego prawa. Zatem rozstrzygnięcie będzie zależało od tego, co zostanie przez wnioskodawcę udowodnione.

W sytuacji, gdy oświadczenie zawarte we wniosku budzi wątpliwości lub jest niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego wnioskodawcy, na podstawie art. 255 p.p.s.a., można wezwać taką osobę do złożenia dodatkowego oświadczenia uzupełniającego, jak i potwierdzającego wykazywane przez nią okoliczności.

W przedmiotowej sprawie, oświadczenie zawarte we wniosku skarżącego złożonym na urzędowym formularzu PPF z 26 listopada 2007 r., było niewystarczające do oceny czy strona nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, w myśl art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. Dlatego też niezbędne okazało się wezwanie skarżącego do podania informacji pozwalających na lepszą ocenę jego sytuacji majątkowej.

Mając zatem na uwadze, iż wezwanie nie zostało przez wnioskodawcę wykonane w zakreślonym terminie, uznać należy, iż nie wykazał on, że ustawowa przesłanka przyznania tego prawa w odniesieniu do jego osoby wystąpiła. W tym stanie rzeczy nastąpił brak możliwości porównania wysokości obciążeń finansowych z jakimi wnioskodawca powinien się liczyć w postępowaniu sądowym z jego rzeczywistymi możliwościami płatniczymi. W konsekwencji, brak ten wykluczył dokonanie oceny czy zaistniały przesłanki uprawniające do udzielenia skarżącemu prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 258 §1 i § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec jak w sentencji postanowienia.