Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym przewodniczący Sędzia NSA Anna Łukaszewska - Macioch po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata w sprawie z zażalenia W. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 lipca 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 1205/05 o odrzuceniu zażalenia W. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 czerwca 2007 r. , sygn. akt I SA/Wa 1205/05 o odrzuceniu skargi kasacyjnej W. W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 1205/05 w sprawie ze skargi W. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] maja 2005 r., nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej postanawia odmówić przyznania W. W. prawa pomocy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 31 lipca 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 1205/05 odrzucił zażalenie W. W. na postanowienie tego Sądu z dnia 14 czerwca 2007 r. sygn. akt I SA/WA 1205/05 o odrzuceniu jego skargi kasacyjnej od postanowienia Sądu z dnia 26 kwietnia 2007 r. , sygn. akt I SA/Wa 1205/05 o odrzuceniu skargi W. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] maja 2005 r., nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej.

Na postanowienie Sądu z dnia 31 lipca 2007 r. W. W. wniósł zażalenie i wystąpił o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie całkowitym.

Prawomocnym postanowieniem z dnia 28 listopada 2007 r. – sygn. akt I SA/Wa 1205/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił przyznania skarżącemu prawa pomocy w ww. zakresie.

Zarządzeniem Przewodniczącej Wydziału z dnia 24 stycznia 2008 r. wezwano W. W. do uiszczenia wpisu od wniesionego zażalenia w kwocie 100 złotych. W odpowiedzi na to wezwanie skarżący wystąpił ponownie o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata. Uzupełniając braki formalne tego wniosku skarżący w dniu 18 lutego 2008 r. złożył wniosek o przyznanie mu prawa pomocy na urzędowym druku PPF. Powyższy wniosek jest kolejnym złożonym w niniejszej sprawie przez W. W. wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym. Uprzednio Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 29 grudnia 2005 r., postanowieniem z dnia 11 grudnia 2006 r., postanowieniem z dnia 31 lipca 2007 r. oraz postanowieniem z dnia 28 listopada 2007 r. czterokrotnie odmawiał przyznania skarżącemu w przedmiotowej sprawie prawa pomocy w powyższym zakresie. Postanowienia te wobec oddalenia przez Naczelny Sąd Administracyjny wnoszonych przez stronę zażaleń stały się prawomocne (post. NSA z dnia 11 kwietnia 2006 r. sygn. akt. I OZ 108/06, z dnia 26 stycznia 2007 r. sygn. akt I OZ 29/07, z dnia 20 września 2007 r. sygn. akt I OZ 665/07 oraz z dnia 11 stycznia 2008 r. sygn. akt I OZ 999/07).

Z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątkowym i uzyskiwanych dochodach zawartym w formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy z dnia 18 lutego 2008 r. wynika, że W. W. prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z żoną i pełnoletnim synem. Źródłem utrzymania rodziny jest – jak podaje wnioskodawca - jego renta w wysokości ok. [...] złotych, emerytura żony w wysokości ok. [...] złotych oraz renta socjalna syna w wysokości ok. [...] złotych. Jedyny posiadany majątek wnioskodawcy stanowi mieszkanie o pow. [...] m² oraz ugorująca nieruchomość rolna o powierzchni [...] ha przeliczeniowego. Uzasadniając wniosek W. W. powołał się na złą sytuację materialną, finansową, gospodarczą i zdrowotną swoją oraz członków rodziny. Podkreślił, że uzyskiwane dochody w całości przeznaczane są na zakup żywności, leków dla ratowania własnego zdrowia i zdrowi jego rodziny, na opłaty mediów, światła, zakup węgla i odzieży. Po opłaceniu wszystkich zobowiązań nie pozostają mu żadne środki finansowe na opłaty sądowe, kancelaryjne i opłacenie adwokata z wyboru bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Postanowieniem referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjne-go w Warszawie z dnia 21 lutego 2008 r. odmówiono przyznania wnioskodawcy prawa pomocy w zakresie całkowitym podnosząc, iż w sprawie nie zaistniały żadne nowe okoliczności dotyczące sytuacji materialnej wnioskodawcy uzasadniające zmianę uprzednio dokonanej przez Sąd oceny możliwości przyznania mu prawa pomocy.

Od postanowienia referendarza sądowego, w terminie przewidzianym w art. 259 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), W. W. pismem z dnia 3 marca 2008 r. wniósł sprzeciw podnosząc, iż już pierwszy złożony poprzez niego w sprawie wniosek uzasadniał przyznanie mu prawa pomocy w pełnym zakresie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 260 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. W niniejszej sprawie taka sytuacja ma miejsce.

Prawo pomocy zgodnie z art. 243 § 1 ww. ustawy może być przyznane osobie fizycznej na jej wniosek. Może być ono przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym (art. 245 § 1 powołanej ustawy). Stosownie zaś do art. 246 § 1 pkt 1 -2 tej ustawy przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie całkowitym następuje – gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, a w zakresie częściowym – gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Z przywołanego przepisu art. 246 § 1 wynika, że ciężar udowodnienia braku możliwości pokrycia kosztów postępowania sądowego spoczywa na wnioskującym o przyznanie prawa pomocy. Oznacza to, że rozstrzygnięcie Sądu w tej kwestii będzie zależało od tego, co zostanie udowodnione przez stronę. Nadto należy wskazać, że w sytuacji, gdy wniosek strony o przyznanie prawa pomocy został już prawomocnie rozpoznany (co miało miejsce w niniejszej sprawie czterokrotnie), zmiana stanowiska Sądu uzależniona jest od wykazania przez stronę, że jej sytuacja materialna uległa istotnemu pogorszeniu. Przepisy powołanej ustawy dopuszczają możliwość wielokrotnego składania wniosku o przyznanie prawa pomocy w danej sprawie, jednakże dla zmiany stanowiska Sądu, konieczna jest zmiana okoliczności, na podstawie których Sąd odmówił uprzednio przyznania wnioskodawcy przedmiotowego prawa. Stosownie bowiem do art. 165 powołanej ustawy prawomocne postanowienia niekończące postępowania w sprawie (a taki charakter ma rozstrzygnięcie w przedmiocie prawa pomocy), mogą być zmieniane jedynie wskutek zmiany okoliczności sprawy.

W ocenie Sądu, w przedmiotowej sprawie W. W., składając kolejny wniosek o przyznanie prawa pomocy, nie powołał się na żadne nowe okoliczności istotne dla zmiany oceny jego sytuacji materialnej, tj. nie wykazał, iż uległa ona znacznemu pogorszeniu. Uzasadnienie wniosku jak i dane dotyczące dochodów skarżącego i jego rodziny nie uległy zmianie in minus w stosunku do danych, w oparciu o które Sąd podjął w dniu 28 listopada 2007 r. negatywne dla strony rozstrzygnięcie.

Skoro zatem wnioskodawca nie wykazał pogorszenia swojej sytuacji materialnej oraz sytuacji materialnej rodziny, to brak jest przesłanek do zmiany zajętego uprzednio przez Sąd stanowiska i zastosowania w sprawie trybu określonego w art. 165 powołanej ustawy.

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 260 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.