Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Leszczyński, Sędziowie Sędzia NSA Krystyna Sidor (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak, Protokolant Asystent sędziego Beata Skubis-Kawczyńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 26 czerwca 2008 r. sprawy ze skargi A. D. i J. M. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...]., nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę.

Decyzją z dnia [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa w zw. z art. 80 ust. 2 pkt 2 oraz art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. – Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2003r., Nr 207, poz.2016 ze zm.) Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego po rozpoznaniu odwołania A. D. i J. M. utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] uchylającą decyzję własną z dnia [...] i nakazującą rozbiórkę żelbetowej komory na ścieki sanitarne, znajdującej się na działce nr ewid. [...], położonej w miejscowości Z., Gmina Ł.

W uzasadnieniu wyjaśniono, że przedmiotowa komora z betonu żwirowego o wymiarach 2,0 x 4,1 m, przykryta pokrywą żelbetową z włazem betonowym do usuwania nieczystości o wymiarach ok. 47 x 57 cm., została dobudowana do dwukomorowego zbiornika na ścieki sanitarne bez pozwolenia na budowę. Komora usytuowana jest krótszym bokiem w granicy sąsiedniej działki nr [...], a dłuższym w odległości 0,40 - 0,50 m od granicy pasa drogowego.

Decyzją ostateczną z dnia [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł. nałożył na A. D. i J. M. obowiązek wykonania w terminie do dnia [...] określonych czynności budowlanych w celu doprowadzenia przedmiotowej komory do stanu zgodnego z prawem, a inwestorzy nałożone obowiązki wykonali.

Postanowieniem z dnia [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego wznowił postępowanie w tej sprawie z uwagi na naruszenie art. 145 § 1 pkt 4 kpa poprzez wykluczenie z postępowania postanowieniem organu I instancji z dnia [...] J. C. tj. właściciela działki sąsiedniej oznaczonej nr [...].

W wyniku wznowieniu postępowania organ I instancji uchylił - na podstawie art. 151 § 1 pkt 2 kpa - swoją poprzednią decyzję z dnia [...] i ponownie orzekł o nakazie rozbiórki.

Organ odwoławczy podzielił powyższe rozstrzygnięcie, stwierdzając, że przedmiotowa komora została wybudowana samowolnie, a jednocześnie jej usytuowanie narusza przepisy o warunkach technicznych, gdyż nie zachowuje wymaganych odległości od granic działek sąsiednich. Niezgodność inwestycji z warunkami technicznymi uniemożliwia legalizację budowy i uzasadnia rozbiórkę, niezależnie od zgody właścicieli sąsiedniej działki na usytuowanie zbiornika w granicy.

Skargę do sądu administracyjnego wnieśli A. D., J. M. i M. M., domagając się uchylenia decyzji organu odwoławczego, przy czym skarga M. M. została odrzucona z powodów formalnych odrębnym postanowieniem Sądu.

Skarżący podnieśli, że na wybudowanie trzeciej komory szamba wprawdzie nie mieli pozwolenia, ale działali za przyzwoleniem inspektora nadzoru budowlanego, który wiedział o komorze, nakazał ją uszczelnić, wykonać odpowietrzniki i płytę żelbetonową, co też uczynili.

Podnieśli, że komorę budowali za zgodą sąsiada J. C.; obecni sąsiedzi (współwłaściciele działki nr [...]) również wyrażają na to zgodę. Wnieśli o pozostawienie szamba do czasu wybudowania kanalizacji przez Urząd Gminy. Wyburzenie trzeciej komory zmusi ich do częstego opróżniania dwóch pozostałych zbiorników, co wiąże się ze znacznymi dla nich kosztami.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W świetle art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r.- Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz.1269 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje kontrolę zaskarżonej decyzji wyłącznie w zakresie jej zgodności z prawem, badając czy organ zastosował właściwe przepisy prawa materialnego oraz czy poprawnie przeprowadził postępowanie administracyjne.

Zaskarżona decyzja organu odwoławczego prawa nie narusza, a dokonana przez niego ocena orzeczenia organu I instancji jest prawidłowa.

Słusznie stwierdzono, że w wyniku wznowienia postępowania należało - na podstawie art. 151 § 1 pkt 2 kpa - uchylić poprzednią decyzję ostateczną, wydaną bez udziału strony tj. J. C. i jednocześnie ponownie orzec o nakazie rozbiórki.

W świetle bowiem art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. – Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2003r., Nr 207, poz.2016 ze zm.) roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29 - 31, które uprawniają do prowadzenia robót budowlanych na podstawie zgłoszenia właściwemu organowi.

Bezspornym jest w niniejszej sprawie, że skarżący wykonali - bez pozwolenia na budowę - na działce nr ewid. [...], położonej w miejscowości Z., Gmina Ł. komorę z betonu żwirowego o wymiarach 2,0 x 4,1 m, przykrytą pokrywą żelbetową z włazem betonowym do usuwania nieczystości o wymiarach 47 x 57 cm. Komora została zlokalizowana z jednej strony w granicy sąsiedniej działki nr [...], a z drugiej w odległości 40 - 50 cm od granicy pasa drogowego.

Prawidłowo organy nadzoru budowlanego stwierdziły, że nie ma podstaw do uruchomienia postępowania legalizacyjnego, ponieważ budowla nie spełnia warunków technicznych, określonych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 75, poz. 690) tj. nie zachowuje odległości wymaganych w § 36 ust. 2 tego rozporządzenia. Zgodnie z tym przepisem, w zabudowie jednorodzinnej, zagrodowej i rekreacji indywidualnej odległość zbiorników bezodpływowych na nieczystości ciekłe, dołów ustępów nieskanalizowanych o liczbie miejsc nie większej niż 4 i podobnych urządzeń sanitarno - gospodarczych o pojemności do 10 m powinny wynosić co najmniej 2m od granicy działki sąsiedniej, drogi (ulicy) lub ciągu pieszego.

Niezgodność budowy z warunkami technicznymi stanowi bezwzględną przeszkodę do zalegalizowania budowy: wynika to z przepisu art. 48 ust. 1 pkt 2 ustawy – Prawo budowlane; w takim wypadku organ nadzoru budowlanego zobowiązany jest wydać nakaz rozbiórki.

Wbrew argumentom skargi, zgoda właścicieli działki sąsiedniej, w granicy której znajduje się ściana przedmiotowej komory, nie ma wpływu na rozstrzygnięcie. Przepisy prawa administracyjnego, określającego warunki techniczne obiektów budowlanych i ich usytuowanie, w tym wymagane odległości, mają charakter sztywny i nie podlegają dowolnej interpretacji, zależnie od okoliczności sprawy, nawet jeśli okoliczności te mają uzasadnienie w zasadach współżycia społecznego.

Żądanie skarżących odroczenia terminu rozbiórki również nie mogło być uwzględnione, gdyż przepisy obowiązującej ustawy z dnia 7 lipca 1994r. – Prawo budowlane nie przewidują możliwości odroczenia nakazu rozbiórki ze względów społecznych lub gospodarczych, co było dopuszczalne na gruncie przepisów poprzedniej ustawy z dnia 24 października 1974r. (art. 39) Odroczenie z tych przyczyn byłoby możliwe obecnie tylko wówczas, gdyby obiekt przeznaczony do rozbiórki został zrealizowany przed wejściem w życie nowej ustawy, a więc przed dniem 1 stycznia 1995r. (por. uchwała składu 7 sędziów z dnia 26 listopada 2001r., OPS 4/01) Skoro więc bezspornym jest, że przedmiotowa komora została wykonana po 2000r., a więc w czasie obowiązywania nowej ustawy, to nie ma podstaw prawnych do odroczenia nakazu rozbiórki.

Z powyższych względów stwierdzić należy, że zaskarżona decyzja oraz decyzja organu I instancji są prawidłowe, a skarga podlega oddaleniu na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz.1270).