Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący – sędzia NSA Piotr Piszczek po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] kwietnia 2008 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy oraz stwierdzeniu, że brak jest przesłanek dla udzielenia zgody na pobyt tolerowany; postanawia: -wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji;

M. S., w skardze z 5 maja 2008 r. (data nadania) na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] kwietnia 2008r., wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia. Wnioskodawca uzasadnił go prawem skarżącego do brania czynnego (osobistego) udziału w postępowaniu sądowoadministracyjnym, a wykonanie ww. decyzji wiązałaby się z koniecznością opuszczenia Polski, co skutkowałoby pozbawieniem go tej możliwości.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Stosownie do treści art. 61 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, zgodnie z § 3 wymienionego przepisu, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi jedna z wymienionych we wskazanym przepisie przesłanek. Instytucja wstrzymania wykonania ma bowiem charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane. Z konstrukcji wymienionego przepisu wynika także, iż to na wnioskującym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w tym przepisie, dlatego też osoba zainteresowana obowiązana jest dostatecznie uprawdopodobnić motywy swojego wniosku.

Rozpoznając wniosek w przedmiotowej sprawie Sąd uznał, iż konsekwencje wynikające z wykonania zaskarżonej decyzji, tj. nakaz opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed rozpoznaniem sprawy przez Sąd pozbawi go możliwości osobistego uczestnictwa w postępowaniu sądowym, a zatem możliwości przedstawienia oraz wyjaśnienia okoliczności istotnych w jego ocenie dla sprawy, co w efekcie mogłoby spowodować trudne do odwrócenia skutki.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 61 § 3 i 5 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.