Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

U Z A S A D N I E N I E W sprawie, skarżący wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. Uzasadniał, że od 2006 r. jest osobą bezrobotną i nie osiąga dochodów. Wskazał, iż w wyniku wykonania zaskarżonych decyzji posiadany przez niego majątek został zbyty w postępowaniu egzekucyjnym a pozyskane w ten sposób środki pokryły jego zobowiązania podatkowe. W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach skarżący wykazał m. in., że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną, z którą jest w separacji, oraz trojgiem dzieci. Oznajmił, iż nie posiada żadnego majątku a mieszkanie, w którym mieszka, jest własnością żony. Podniósł, że wraz z żoną nie uzyskują żadnych dochodów, będąc na utrzymaniu rodziców i teściów. Z dodatkowych informacji wynika, iż skarżący nie pobiera żadnych świadczeń z ZUS, Urzędu Pracy, jak i innych instytucji pomocowych. Skarżący oświadczył, że sąd zasądził od niego na rzecz małoletnich dzieci alimenty w łącznej kwocie [...] zł, których w związku z brakiem dochodów nie płaci. Po rozpatrzeniu niniejszego wniosku, referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu, postanowieniem z dnia 31 marca 2008 r., odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy. Od w/w postanowienia skarżący wniósł sprzeciw. Uzasadniał, że w związku z tym, iż nie uzyskuje dochodów i nie ponosi żadnych wydatków (nie opłaca rachunków), nie może przedłożyć żądanego przez Sąd zestawienia ponoszonych wydatków. Podniósł, iż posiadając wykształcenie zawodowe ma ograniczone możliwości zarobkowania. Oznajmił, że z uwagi na brak środków zamieszkuje u rodziców, będąc przez nich utrzymywany. Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Stosownie do art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej: p.p.s.a.) w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, od którego został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Zgodnie z brzmieniem art. 245 § 1 p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 2), natomiast prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 3). W przypadku osób fizycznych prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 246 § 1 pkt 1) a w zakresie częściowym - gdy osoba ta wykaże, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (pkt 2 cyt. wyżej przepisu). Z regulacji prawnych dotyczących kosztów sądowych można wysnuć wniosek, że są one zasadą natomiast zwolnienie z ich uiszczenia winno nastąpić w sytuacjach wyjątkowych. Instytucja zwolnienia od kosztów sądowych jest instytucją stosowaną w przypadku osób charakteryzujących się ubóstwem (przykładowo do takich osób zaliczyć można osoby, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione zostały całkowicie środków do życia). Ubiegający się o taką pomoc powinni poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania. Koszty sądowe należy traktować jako wydatki bieżące w budżecie rodziny, które winny być zaspokajane na równi z innymi podstawowymi wydatkami. Mając na uwadze powołane regulacje prawne i wynikające z nich zasady, jakimi należy kierować się rozpatrując wniosek o przyznanie prawa pomocy, jak i stan faktyczny sprawy, Sąd stwierdza, że w przypadku strony skarżącej zaistniały ustawowe przesłanki do przyznania jej prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych, określone w nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych bez uszczerbku koniecznego utrzymania. Z uwagi na powyższe postanowiono jak w sentencji.

W sprawie, skarżący wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. Uzasadniał, że od 2006 r. jest osobą bezrobotną i nie osiąga dochodów. Wskazał, iż w wyniku wykonania zaskarżonych decyzji posiadany przez niego majątek został zbyty w postępowaniu egzekucyjnym a pozyskane w ten sposób środki pokryły jego zobowiązania podatkowe. W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach skarżący wykazał m. in., że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z żoną, z którą jest w separacji, oraz trojgiem dzieci. Oznajmił, iż nie posiada żadnego majątku a mieszkanie, w którym mieszka, jest własnością żony. Podniósł, że wraz z żoną nie uzyskują żadnych dochodów, będąc na utrzymaniu rodziców i teściów. Z dodatkowych informacji wynika, iż skarżący nie pobiera żadnych świadczeń z ZUS, Urzędu Pracy, jak i innych instytucji pomocowych. Skarżący oświadczył, że sąd zasądził od niego na rzecz małoletnich dzieci alimenty w łącznej kwocie 1.500,00 zł, których

w związku z brakiem dochodów nie płaci.

Po rozpatrzeniu niniejszego wniosku, referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu, postanowieniem z dnia 31 marca 2008 r., odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy.

Od w/w postanowienia skarżący wniósł sprzeciw. Uzasadniał, że w związku

z tym, iż nie uzyskuje dochodów i nie ponosi żadnych wydatków (nie opłaca rachunków), nie może przedłożyć żądanego przez Sąd zestawienia ponoszonych wydatków. Podniósł, iż posiadając wykształcenie zawodowe ma ograniczone możliwości zarobkowania. Oznajmił, że z uwagi na brak środków zamieszkuje

u rodziców, będąc przez nich utrzymywany.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej: p.p.s.a.)

w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, zarządzenie lub postanowienie, od którego został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Zgodnie z brzmieniem art. 245 § 1 p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane

w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 2), natomiast prawo pomocy

w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub

w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 3). W przypadku osób fizycznych prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 246 § 1 pkt 1) a w zakresie częściowym - gdy osoba ta wykaże, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (pkt 2 cyt. wyżej przepisu). Z regulacji prawnych dotyczących kosztów sądowych można wysnuć wniosek, że są one zasadą natomiast zwolnienie z ich uiszczenia winno nastąpić w sytuacjach wyjątkowych. Instytucja zwolnienia od kosztów sądowych jest instytucją stosowaną

w przypadku osób charakteryzujących się ubóstwem (przykładowo do takich osób zaliczyć można osoby, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione zostały całkowicie środków do życia). Ubiegający się o taką pomoc powinni poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania. Koszty sądowe należy traktować jako wydatki bieżące w budżecie rodziny, które winny być zaspokajane na równi z innymi podstawowymi wydatkami. Mając na uwadze powołane regulacje prawne i wynikające z nich zasady, jakimi należy kierować się rozpatrując wniosek o przyznanie prawa pomocy, jak i stan faktyczny sprawy, Sąd stwierdza, że w przypadku strony skarżącej zaistniały ustawowe przesłanki do przyznania jej prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych, określone w art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. Zdaniem Sądu skarżący wykazał, iż nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych bez uszczerbku koniecznego utrzymania.

Z uwagi na powyższe postanowiono jak w sentencji.