Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Maria Zarębska-Kobak /spr./ Sędziowie WSA Robert Sawuła WSA Jolanta Ewa Wojtyna Protokolant st. sekr. sąd. Paweł Kozik po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 20 sierpnia 2008 r. sprawy ze skargi Z. D. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nakazu zaniechania dalszych robót związanych z budowa drogi i muru oporowego I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] r. nr [...]; II. zasądza od [...]Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] na rzecz skarżącego Z. D. kwotę 500,- zł /pięćset złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; III. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Przedmiotem skargi jest decyzja Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...].03.2008 r. nr [...] wydana w wyniku odwołania Z. D. od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...].12.2007 r. dt. nakazu zaniechania robót budowlanych związanych z budową drogi dojazdowej i murów oporowych usytuowanych na działce nr 1257 poł. w U., własności w/w – utrzymująca w mocy opisaną decyzję.

W podstawie prawnej powołano przepis art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji i akt administracyjnych sprawy wynika, że J. S. złożył wniosek w Powiatowym Inspektoracie Nadzoru Budowlanego, w którym domagał się sprawdzenia legalności prowadzonych robót budowlanych związanych z budową drogi dojazdowej na działce Z. D.

W wyniku przeprowadzonych oględzin w dniu 2.08.2007 r. w obecności zainteresowanych stron postępowania zostało ustalone, że na działce nr 1257 prowadzone są roboty budowlane związane z budową drogi dojazdowej do działki nr 1258 oraz mury oporowe po obu stronach drogi, które wykonywane są na podstawie dokonanego przez inwestora zgłoszenia. Według inwestora roboty te wykonywane są zgodnie z dokonanym zgłoszeniem budowlanym. W ocenie organu budowa opisanej drogi jest realizowana niezgodnie ze zgłoszeniem. Według zgłoszenia realizacja w/w robót winna być realizowana wyłącznie na działce inwestora nr 1257, gdy tym czasem zostało stwierdzone, w czasie oględzin z udziałem stron i biegłego geodety, że został naruszony teren działki nr 1256 własności J. S. na szerokości 25 cm wzdłuż ściany zewnętrznej poprzez demontaż krawężników istniejących na tej działce z naruszeniem kostki brukowej. W/w ustalenia dały podstawę do wydania postanowienia w trybie art. 50 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 ustawy z dnia 7.07.1994 r. – Prawa budowlanego, poprzez zobowiązanie inwestora do wstrzymania prowadzonych robót związanych z budową drogi dojazdowej i murów oporowych, oraz wykonania stosownych zabezpieczeń /postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...].10.2007 r., nr [...]/.

Wyżej opisane postanowienie zostało zaskarżone przez Z. D. do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, który postanowieniem z dnia [...].01.2008 r. nr [...] utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie, a jedynie uchylił pkt 5 zaskarżonego postanowienia w przedmiocie doręczenia orzeczenia technicznego zawierającego opis prac związanych z prawidłowym zabezpieczeniem istniejących robót, wobec stwierdzenia, w wyniku dokonanych oględzin, że zabezpieczenia te zostały wykonane.

Ponowne oględziny dokonane przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w dniu 29.10.2007 r. w obecności zainteresowanych stron wykazały, że na działce inwestora o nr. 1257 realizuje się w dalszym ciągu budowę drogi dojazdowej wraz z murami oporowymi niezgodnie z warunkami zgłoszenia i projektem budowlanym dołączonym do tego zgłoszenia.

W/w ustalenia dały podstawę do wydania decyzji w trybie art. 51 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7.07.1994 r. – Prawo budowlane /Dz. U. z 2006 r., Nr 156, poz. 1118, ze zm./, mocą której zobowiązano inwestora do zaniechania wykonywania robót budowlanych związanych z wykonywaniem drogi dojazdowej i murów oporowych usytuowanych na działce nr 1257.

W odwołaniu do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego odwołujący Z. D. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji, której zarzucił naruszenie przepisów powołanych w podstawie prawnej zaskarżonej decyzji. Wskazał, że uzasadnienie zaskarżonej decyzji nie odpowiada wymogom art. 107 § 3 k.p.a., a nadto projekt, na podstawie którego realizowana jest sporna inwestycja został wykonany przez osobę uprawnioną.

Rozpoznając odwołanie Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego nie uwzględnił odwołania i stawianych w nim zarzutów i utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy, stwierdzając jednocześnie, że rozstrzygnięcie jest prawidłowe zmieniając jedynie jego uzasadnienie. Według organu odwoławczego zakres robót budowlanych przedstawiony w zgłoszeniu przekroczył ramy robót budowlanych, bowiem wskazane w zgłoszeniu prace budowlane wymagały nie zgłoszenie lecz uzyskania stosownego pozwolenia na budowę.

W szczególności dotyczy to budowy dwóch murów oporowych po obu stronach drogi dojazdowej, która to budowa tych murów oporowych winna być realizowana na podstawie pozwolenia na budowę. Dodatkowo stwierdził, że działka nr 1257, na której realizowana jest inwestycja, tj. droga dojazdowa do działki nr 1258 stanowi współwłasność Z. i M. D., a zatem przymiot strony w tym postępowaniu służy również M. D. jako współwłaścicielce tych nieruchomości, a która nie brała udziału w postępowaniu. Sporna inwestycja przebiega wzdłuż działki nr 1259 stanowiącej własność Parafii A., która również nie brała udziału w tym postępowaniu. Zważywszy na fakt, że orzeczenie dotyczy zaniechania prowadzenia robót budowlanych przy spornej inwestycji pominięcie w/w osób nie ma wpływu na rozstrzygnięcie sprawy, bowiem w/w orzeczenie nie narusza ich praw.

Reasumując organ odwoławczy stwierdził, że zaskarżone orzeczenie nie narusza prawa mimo wadliwego uzasadnienia.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji i umorzenie postępowania oraz zasądzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych.

W argumentach skargi skarżący podniósł naruszenie przepisu art. 107 § 1 pkt 3 k.p.a., bowiem uzasadnienie nie wyjaśnia i nie wskazuje podstawy prawnej. Według skarżącego utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji przez organ II instancji przy zmianie uzasadnienia, w którym wskazał, ze wykonane roboty budowlane wymagają pozwolenia budowlanego, jest chybione. Tym bardziej, że organ II instancji nie wskazał przepisu na podstawie którego taką argumentację wywiódł. Ta okoliczność powoduje, że zaskarżona decyzja jest wadliwa.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

W replice na zarzuty zgłoszone w skardze organ wyjaśnił, że zakres robót przedstawiony w zgłoszeniu przekroczył ramy robót budowlanych, które mogą być realizowane na podstawie zgłoszenia, a winny być realizowane na podstawie pozwolenia budowlanego. Mury oporowe, które są konstrukcjami oporowymi i tego rodzaju roboty budowlane zgodnie z przepisem art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7.07.1994 r. – Prawo budowlane, zaliczane są do budowli i ich wykonanie wymaga pozwolenia budowlanego.

Art. 29 Prawa budowlanego zawiera zwolnienia z uzyskania pozwolenia na budowę niektórych obiektów budowlanych i niektórych robót budowlanych od konieczności uzyskania pozwolenia budowlanego. Przepis ten nie zawiera jednak zwolnienia od uzyskania pozwolenia na budowę murów oporowych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

skarga jest uzasadniona z przyczyn odmiennych niż zostało w niej podniesione

Kontrola tego Sądu sprowadza się do badania zaskarżonego aktu pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej /art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r Prawo o ustroju sądów administracyjnych - Dz.U. z 2002 r. Nr 153 poz. 1269/, przy czym Sąd ten z mocy art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. Nr 153 poz. 1270/ zwana dalej P.p.s.a., nie jest związany zarzutami ani wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Przedmiotem skargi jest decyzja Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego utrzymująca w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dotycząca nakazu zaniechania robót budowlanych związanych z budową drogi dojazdowej i murów oporowych na działce nr ewid. 1257 położonej w U., własności Z. D. wobec stwierdzenia, że roboty w/w prowadzone są niezgodnie z dokonanym zgłoszeniem budowlanym

Decyzja została wydana w oparciu o przepis art. 51 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane /Dz.U. z 2006 r Nr 156 poz. 118 ze zm./.

Sąd skargę uwzględnił gdyż zaskarżona decyzja narusza przepisy postępowania administracyjnego, których naruszenie daje podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego /art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a./. Stwierdzenie uchybienia w tej materii z mocy art. 145 § 1 pkt 1 lit. b obliguje Sąd do wyeliminowania z obrotu prawnego decyzji obu instancji.

Niekwestionowany jest fakt, że skarżący realizuje roboty budowlane na działce nr ewid. 1257 związane z budową drogi dojazdowej do działki nr ewid. 1258 .

Z uproszczonego wypisu z rejestru gruntów Starostwa z dnia [...].10.2003 r. zalęgającego w aktach administracyjnych sprawy wynika, że właścicielem w/w działek jest Z. i M. D.

Natomiast z kopii mapy z ewidencji gruntów i budynków wynika, że działka nr ewid. 1257 przylega do działki 1259 własności Parafii A., który to fakt zauważył organ II instancji i błędnie przyjął, że ich pominięcie jako stron tego postępowania z uwagi na rozstrzygniecie, które nie daje uprawnień nie wpływa na ich ograniczenia jako właścicieli działek sąsiednich.

Zwrócić należy uwagę, że rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie zmierza do legalizacji w/w robót budowlanych, które realizowane są w bezpośrednim sąsiedztwie działki i nr ewid.1259 natomiast działka inwestora nie jest wyłącznie jego działką lecz również działką współmałżonki.

Zarówno M. D. jak i Parafii A. przysługuje przymiot strony w tym postępowaniu w rozumieniu art. 28 k.p.a. w zw. z art. 28 ust.2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. z 2006 r. Nr 156 poz. 1118 ze zm./.

Niezależnie od w/w uchybienia stwierdzić należy, że w aktach sprawy brak jest ustaleń, że organ administracji architektoniczno-budowlanej nie złożył sprzeciwu od dokonanego w dniu 10.12.2004 roku zgłoszenia budowlanego, względnie nie nałożył obowiązku na inwestora uzyskania pozwolenia na budowę co do chociażby murów oporowych jak również że dokonane zgłoszenia uzyskało walor ostateczności.

Nadto podstawą wydania decyzji organu I instancji było stwierdzenie, że inwestor w sposób istotny odstąpił od warunków dokonanego zgłoszenia wykraczając poza teren swojej nieruchomości z pracami budowlanymi i naruszył on działkę nr ewid. 1256 własności J. S. na szerokości 25 cm wzdłuż ściany zewnętrznej budynku dokonując demontażu krawężników i kostki brukowej. Organ II instancji utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję zmienił argumentacje orzeczenia i dokonał odmiennych ustaleń zmierzających do podważenia dokonanego zgłoszenia budowlanego. Tego rodzaju zabieg nie znajduje wsparcia zarówno w przepisach prawa procesowego jak również prawa materialnego i narusza przepis art. 107 § 3 k.p.a

Po ponownym rozpoznaniu sprawy organ ponownie zawiadomi wszystkie strony tego postępowania /art. 61 § 1 i 4 k.p.a./ w zw. z art. 28 ust.2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r Prawo budowlane, następnie ustali czy nie złożono sprzeciwu od dokonanego zgłoszenia budowlanego i w zależności od w/w ustaleń rozważy ewentualne jego wzruszenie we właściwym trybie przy użyciu środków przewidzianych w art. 51 Prawa budowlanego.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy organ winien uzupełnić postępowanie w wyżej wymienionym zakresie i dopiero tak ustalony stan faktyczny sprawy pozwoli na wydanie prawidłowej decyzji.

Uchybienia te uzasadniają w konsekwencji uchylenie zaskarżonej decyzji oraz decyzji pierwszej instancji jako, że wskazane uchybienia dotyczą postępowania organów obu instancji.

W tym, stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i b w zw. z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm./ orzekł jak w sentencji wyroku.

Orzeczenie, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu wydane zostało w oparciu o art. 152 P.p.s.a.

O kosztach orzeczono po myśli art. 200 P.p.s.a.