Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądy Administracyjnego w Rzeszowie referendarz sądowy Paweł Zaborniak po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B. D., o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata, w sprawie ze skargi wyżej wymienionego na decyzję, Dyrektora Izby Celnej w P., z dnia [...] kwietnia 2007r. nr [...] wydaną w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za wykonywanie transportu drogowego bez uiszczenia opłaty, -postanawia- odmówić przyznania prawa pomocy.

II SA/Rz 468/07

UZASADNIENIE

B. D. w swym wniosku PPF z dnia 30 lipca 2008r., zawarł prośbę o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata. Złożone żądanie dotyczy sprawy o sygn. akt II SA/Rz 468/07, wszczętej ze skargi B. D. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P.. Sprawa o sygnaturze II SA/Rz 468/07 została zakończona przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Rzeszowie (dalej WSA) na mocy wyroku z dnia 19 lipca 2008r. o oddaleniu skargi.

Ponieważ wniosek o przyznanie prawa pomocy nie wyjaśniał wszystkich wiążących się ze sprawą okoliczności, referendarz sądowy WSA pismem z dnia 5 sierpnia 2008r. wezwał Skarżącego m.in. o wyjaśnienie czy w związku z ujawnionymi dochodami w wysokości 729 zł., w skali miesiąca, sześcioosobowa rodzina otrzymuje świadczenia z pomocy społecznej a jeżeli tak to jakiego rodzaju i wysokości. Jeżeli żadna z osób w rodzinie nie otrzymuje świadczeń z pomocy społecznej należało podać przyczyny takiego stanu (pkt 1 wezwania z dnia 5 sierpnia 2008r.).

Odpowiedź strony na wezwanie referendarza wpłynęła do Sądu w dniu 13 sierpnia 2008r.

Stwierdzono, co następuje:

wniosek B. D. złożony w dniu 30 lipca 2008r., dotyczy wyłącznie ustanowienia adwokata. Na wcześniejszym etapie postępowania skarżący ubiegał się o zwolnienie od wszystkich kosztów sądowych. Jego żądanie został rozpatrzone pozytywnie na mocy postanowienie referendarza sądowego z dnia 19 lipca 2007r., sygn. II SA/Rz 468/07. Oznacza to, że strona składając kolejny wniosek o ustanowienie adwokata ubiega się o prawo pomocy w zakresie najszerszym tj. obejmującym ustanowienie fachowego pełnomocnika oraz zwolnienie od kosztów sądowych. Wobec tego B. D. powinien wykazać, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania sądowego z uwagi na niebezpieczeństwo powstania uszczerbku na poziomie swego utrzymania i rodziny. Do wykazania takiego stanu zobowiązuje stronę wnioskującą treść art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 152, poz. 1270 z późn. zm.; zwana dalej P.p.s.a.).

Należy stwierdzić, iż pomimo upływu terminu wskazanego w treści wezwania z dnia 5 sierpnia 2008r. strona wnioskująca o prawo pomocy nie złożyła pełnego oświadczenia o swym rzeczywistym stanie majątkowym. Pismo B.D. z dnia 12 sierpnia 2008r. nie udziela odpowiedzi na wszystkie zawarte w wezwaniu pytania. Udzielona odpowiedź jeszcze bardziej pogłębia wątpliwości, co do rzeczywistej sytuacji majątkowej rodziny wnioskującego o prawo pomocy.

Skarżący w podaniu PPF oświadczył, że jego sześcioosobowa rodzina osiąga miesięczny przychód w wysokości 729,71 zł. brutto. Nie można pominąć, iż przychód ten jest pomniejszany o należne obciążenia publicznoprawne. W rezultacie kwota, jaka pozostaje do dyspozycji rodziny B. D. jest znacznie mniejsza niż 729,71 zł. W takich warunkach dochodowych egzystowanie licznej rodziny jest możliwe, o ile korzysta się z pomocy instytucji publicznych. W sytuacji, gdy rodzina pomimo tak skromnych dochód nie korzysta i nie ubiega się o pomoc społeczną, to można przypuszczać, że faktyczna sytuacja majątkowa jest znacznie lepsza niż zadeklarowana w podaniu PPF.

Z tych powodów referendarz sądowy za celowe uznał wyjaśnienie czy wnioskujący bądź członkowie jego rodziny korzystają z pomocy właściwego ośrodka pomocy społecznej. Jeżeli rodzina nie otrzymuje tej formy pomocy publicznej należało podać przyczyny takiego stanu z uwagi na spełnienie kryteriów uprawniających do otrzymania świadczeń z pomocy społecznej.

B. D. w odpowiedzi w piśmie z dnia 12 sierpnia 2008r. wyraźnie oświadczył, że on jak również członkowie jego rodziny nie otrzymują żadnych świadczeń z pomocy społecznej. To twierdzenie znajduje oparcie w treści zaświadczenia Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia 12 sierpnia 2008r. Wynika z niego, że nikt z członków rodziny B. D. nie wnioskował o przyznanie pomocy z powodu trudnej sytuacji materialnej. Pomimo wyraźnie skonstruowanego wezwania w pkt 1 pisma sądowego z dnia 5 sierpnia 2008r., skarżący nie udzielił odpowiedzi, z jakich powodów wnioskodawca i jego rodzina nie zwracała się o przyznanie którejś z form pomocy społecznej bądź innego wsparcia ze strony instytucji publicznych. Udzielenie odpowiedzi wyjaśniałoby czy sytuacja majątkowa skarżącego i jego rodziny jest rzeczywiście tak ciężka jak opisana we wniosku PPF. Zaniechanie wyjaśnienie tych okoliczności przy oświadczonym stanie dochodów rodziny, nasuwa uzasadnione wątpliwości, co do rzeczywistego stanu majątkowego B. D.. W takiej sytuacji, jaką opisał skarżący każdy obywatel starałby się o uzyskanie pomocy ze strony instytucji pomocy społecznej. Zadeklarowanie skrajnie ciężkich warunków życia i powstrzymywanie się, bez przekonującego uzasadnienia, od zwrócenia się o pomoc do ośrodka pomocy społecznej nasuwa jednoznaczny wniosek, że strona w celu uzyskania prawa pomocy przedstawiła fałszywy obraz swej swego stanu majątkowego.

Wnioskodawca nie wyjaśniając przyczyn nie zwrócenia się o pomoc społeczną nie wykazał okoliczności, które pozwoliłyby na przyznanie mu prawa pomocy. Nie zostały spełnione przesłanki, o których mowa w art. 246 § 1 pkt 1 i 2 P.p.s.a., co powoduje konieczność odmowy przyznania prawa pomocy B. D..

Z wyżej powołanych względów orzeczono o odmowie przyznania prawa pomocy w oparciu o art. 258 § 2 pkt 7 w związku z art. 246 P.p.s.a.