W dniu 6 sierpnia 2008 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) skarżący złożył na urzędowym formularzu PPF wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego. W uzasadnieniu wniosku, jak i w oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wskazał, iż jest osobą nieporadną, ukończył jedynie szkołę podstawową, a charakter sprawy jest skomplikowany. We wspólnym gospodarstwie domowym pozostaje wraz z żoną. Nie posiada nieruchomości, oszczędności pieniężnych ani przedmiotów wartościowych. Żona ma rentę w wysokości ... zł netto, a skarżący w wysokości ... zł netto.
Rozpoznając wniosek zważyć należało, co następuje:
Zasadą postępowania sądowoadministracyjnego jest - zgodnie z art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z późniejszymi zmianami) - dalej ustawy p.p.s.a. - ponoszenie przez Strony kosztów postępowania związanych ze swym udziałem w sprawie. Prawo pomocy stanowi wyjątek od tej zasady i może zostać przyznane osobie fizycznej w zakresie częściowym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 ustawy p.p.s.a.). Instytucja prawa pomocy powinna być zatem stosowana w przypadku osób charakteryzujących się trudną sytuacją materialną. Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa do osób tych zaliczyć można bezrobotnych, którzy nie pobierają zasiłku lub osoby, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia, bądź środki te są bardzo ograniczone i zaspakajają tylko ich podstawowe potrzeby życiowe.
Zasadność wniosku skarżącego rozpatrzono w dwóch aspektach, tj. z jednej strony uwzględniono wysokość obciążeń finansowych, jakie będzie on zobowiązany ponieść w postępowaniu, z drugiej zaś strony jego możliwości finansowe.
Biorąc pod uwagę znajdujące się w aktach sprawy oświadczenie o stanie majątkowym i porównując je z obciążeniem wynikającym z zastępstwa profesjonalnego pełnomocnika należało uznać, iż w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki do udzielenia skarżącemu prawa pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego. Dokonując takiej oceny kierowano się tym, iż skarżący nie posiada żadnych nieruchomości, oszczędności pieniężnych i przedmiotów wartościowych. Środki finansowe uzyskiwane ze świadczeń emerytalnych w łącznej wysokości ... zł pozwalają na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych dwóch osób. W związku z powyższym należało stwierdzić, iż skarżący nie jest w stanie ponieść, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, kosztów ewentualnej pomocy prawnej profesjonalnego pełnomocnika.
W związku z powyższym na podstawie art. 258 §1 i §2 pkt 7 ustawy p.p.s.a. postanowiono, jak w sentencji.
