Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia del. WSA Tomasz Kolanowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Marek Kołaczek, Protokolant Iwona Wtulich, po rozpoznaniu w dniu 2 września 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T.S.G. Spółka z o.o. w Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 3 kwietnia 2007 r. sygn. akt I SA/Go 1400/06 w sprawie ze skargi T.S.G. Spółka z o.o. w Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 15 września 2006 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec 2005 r. oraz ustalenia zobowiązania dodatkowego w tym podatku postanawia zawiesić postępowanie sądowe.

W skardze kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 3 kwietnia 2007 r., sygn. akt I SA/Go 1400/06, oddalającego skargę T. Sp. z o. o. w Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Z. z dnia 15 września 2006 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec 2005 r. oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania w tym podatku, pełnomocnik Spółki wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku i uchylenie decyzji Izby Skarbowej oraz poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w zakresie ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego..

Skarżąca zarzuciła naruszenie prawa materialnego przez błędne zastosowanie art. 109 ust. 5 i ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, pomimo sprzeczności tego przepisu z art. 2 I Dyrektywy Rady 67/227/EWG z dnia 11.04.1967 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych oraz z art. 2, art. 10 ust. 1 i 2, art. 27, art. 33 VI Dyrektywy, a także z zasadą proporcjonalności.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a.) przewiduje możliwość fakultatywnego zawieszenia postępowania przez sąd, jeżeli rozstrzygnięcie zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym.

Natomiast art. 192 p.p.s.a. stwierdza, że, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 123-125, postępowanie przed NSA ulega zawieszeniu jedynie na zgodny wniosek stron. Warunkiem zawieszenia postępowania na wniosek jest zgoda wszystkich stron postępowania na taki sposób prowadzenia sprawy.

Brak poparcia wniosku przez jedną ze stron uniemożliwia sądowi wydanie postanowienia o zawieszeniu postępowania, chyba że wskazane przez stronę wnioskującą powody przemawiające za zawieszeniem postępowania dają mu podstawę do działania z urzędu (por. B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Zakamycze 2005, str. 306).

Wątpliwości, jakie pojawiły się w niniejszej sprawie, a które dotyczą dodatkowego zobowiązania podatkowego, wymagają wyjaśnienia przez Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich na podstawie art. 234 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską.

W świetle obowiązujących przepisów nie ulega wątpliwości, że orzeczenie ETS dotyczące wykładni prawa wspólnotowego ma moc wiążącą w sprawie, w której sąd skierował pytanie prejudycjalne, a także w innych podobnych sprawach rozpoznawanych przez sądy administracyjne.

Postanowieniem z dnia 31 lipca 2007 r., sygn. akt I FSK 1062/06, Naczelny Sąd Administracyjny skierował na podstawie art. 234 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich pytanie prejudycjalne dotyczące wykładni następujących przepisów prawa wspólnotowego:

1. Czy art. 2 ust. 1 i 2 Pierwszej Dyrektywy Rady Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej z dnia 11 kwietnia 1967 roku w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EEC) w związku z art. 2, art. 10 ust. 1 lit. a) i art. 10 ust. 2 Szóstej Dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich z dnia 17 maja 1977 roku w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC) wyłącza możliwość nałożenia obowiązku zapłaty przez podatnika podatku od towarów i usług dodatkowego zobowiązania podatkowego, o którym mowa w art. 109 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.) w przypadku stwierdzenia, że podatnik podatku od towarów i usług w złożonej deklaracji podatkowej wykazał kwotę zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego wyższą od kwoty należnej?

2. Czy "środki specjalne", o których mowa w art. 27 ust. 1 Szóstej Dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich z dnia 17 maja 1977 roku w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC) , z uwagi na swój charakter i cel, mogą polegać na możliwości nakładania na podatnika podatku od towarów i usług dodatkowego zobowiązania podatkowego, ustalanego decyzją organu podatkowego, w razie stwierdzenia faktu zadeklarowania przez podatnika zawyżonej kwoty zwrotu różnicy podatku albo zawyżonej kwoty zwrotu podatku naliczonego?

3. Czy w uprawnieniu przewidzianym w art. 33 Szóstej Dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich z dnia 17 maja 1977 roku w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC) mieści się prawo do wprowadzenia dodatkowego zobowiązania podatkowego określonego w art. 109 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.)?

Mając na uwadze to, że rozstrzygniecie sprawy, której dotyczy skarga kasacyjna zależy od wyniku postępowania toczącego się przed Trybunałem Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w powyższej sprawie (oznaczonej C-502/07) – Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a w zw. z art. 192 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.