Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zbigniew Łoboda po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku strony skarżącej o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi J. H. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu dochodów nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2002 r. postanawia: odmówić przywrócenia terminu.

W dniu 30.04.2007 r. wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skarga na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. z dnia [...] r. nr [...]. Z uwagi na wniesienie przez stronę skargi po upływie ustawowego terminu do jej złożenia, postanowieniem z dnia 19.11.2007 r. Sąd odrzucił skargę na ww. decyzję. Odpis postanowienia odrzucającego skargę – jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru - został prawidłowo doręczony pełnoletniemu domownikowi strony w dniu 30.11.2007 r.

Pismem nadanym w urzędzie pocztowym w dniu 7.12.2007 r. strona skarżąca wniosła o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję z dnia [...] r. nr [...]. W uzasadnieniu wniosku skarżący wskazał, że o przekroczeniu terminu do wniesienia skargi dowiedział się w dniu otrzymania postanowienia odrzucającego skargę. Dodał, że przekroczenie terminu nastąpiło z przyczyn przez niego niezawinionych, gdyż działał on bez pomocy profesjonalnego pełnomocnika i był przekonany, że termin ten upływa w dniu 19.04.2007 r., a nie 18.04.2007 r. W związku z powyższym, powołując się na zasady współżycia społecznego, skarżący wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi i o jej rozpatrzenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z regulacją art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) – zwanej dalej upsa, jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Przywrócenie terminu uzależnione jest od spełnienia łącznie czterech przesłanek wymienionych w art. 87 powyższej ustawy. Zgodnie z art. 87 upsa wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, we wniosku należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.

Zarówno w literaturze prawniczej jak i w orzecznictwie sądowym utrwalony jest pogląd, że kryterium braku winy jako przesłanki zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonaniu czynności procesowej (postanowienie NSA 11 lutego 2003 r. sygn. akt II SA 4162/01 Monitor Prawniczy 2003/8/340). O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (postanowienie NSA z dnia 2 października 2002 r. sygn. akt V SA 793/02 Monitor Prawniczy 2002/23/1059). Nieuwagi lub zaniedbania nie można kwalifikować jako braku winy, będącego przesłanką przywrócenia uchybionego terminu (por. postanowienie NSA z dnia 28 maja 2004 r., FZ 93/04, niepubl.). Negatywnie z tego punktu widzenia oceniane jest choćby lekkie niedbalstwo (wyrok NSA z dnia 22 maja 1997 r., SA/Sz 630/96). Brak winy w uchybieniu terminu można zatem przyjąć tylko wtedy, gdy strona nie mogła przeszkody usunąć przy użyciu największego nawet wysiłku, i że nie można za winę poczytać niedopełnienie jakiegoś nadzwyczajnego wysiłku, np. zagrażającego jego zdrowiu lub życiu, albo narażającego ją na poważne straty (por. E. Iserzon, J. Starościak, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, wyd. IV Warszawa 1970 r., str. 136). Akcentuje się również, że przy ocenie winy należy przyjąć obiektywny miernik staranności, jakiej należy wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy (Kodeks postępowania cywilnego z Komentarzem, Warszawa 1989 r. t. I, str. 274), a do okoliczności faktycznych uzasadniających brak winy w uchybieniu terminu przez zainteresowanego zalicza się np. przerwę w komunikacji, nagłą chorobę, która uniemożliwia wyręczenie przez inną osobę, powódź, pożar.

Oceniając wniosek we wskazanym wyżej zakresie stwierdzić należy, iż nie zostały spełnione łącznie przesłanki wymienione w cytowanym art. 87 ustawy procesowej, warunkujące przywrócenie stronie skarżącej terminu do wniesienia skargi. Wnioskodawca bowiem nie uprawdopodobnił w sposób wystarczający, iż nie ponosi winy w uchybieniu terminu. W szczególności nie uprawdopodobadnia braku winy strony samo twierdzenie skarżącego, iż "był w świadomości, że termin [do wniesienia skargi] upływa z dniem 19 kwietnia 2007 r.". Z treści zaskarżonej decyzji z dnia [...] r. nr [...] wynika bowiem jednoznacznie, że Dyrektor Izby Skarbowej pouczył stronę o trybie i terminie złożenia od niej środka zaskarżenia. Zdaniem Sądu zatem, podniesioną przez wnioskującego okoliczność można jedynie uznać za nieuwagę lub zaniedbanie, których nie można kwalifikować jako braku winy, będącego przesłanką przywrócenia uchybionego terminu.

W konsekwencji Sąd uznał, że w stanie faktycznym przedmiotowej sprawy nie została zrealizowana przesłanka określona w art. 87 § 2 upsa, od której zaistnienia uzależnione jest uwzględnienie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi do Sądu.

W związku z powyższym, zgodnie z art. 86 § 1 zd. 2 upsa, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu orzekł jak w sentencji.