Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Niedobylska po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P.W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za sierpień 2005 r. w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia oddalić wniosek

Decyzją z dnia z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...] Dyrektor Izby Celnej uchylił decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] sierpnia 2007 r. Nr [...] i określił P.W. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą "A" zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za sierpień 2005 r. w wysokości 928,00 zł.

Na powyższą decyzję P.W. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie.

W piśmie procesowym z dnia 25 stycznia 2008 r. Skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonych decyzji podając, iż kwota zaległości w podatku akcyzowym wynosi 71.000,00 plus odsetki i jej zapłata w formie jednorazowej w chwili obecnej nie jest możliwa. Podniósł, iż płynność finansowa firmy jest zagrożona, gdyż pomimo osiągniętego zysku za 2007 r. w wysokości 55.079,81 zł, zobowiązania wynoszą 752.564,56 zł, a należności 346,640,98 zł. Zapłata tej kwoty zagraża dalszemu bytowi firmy, a ewentualna egzekucja będzie miała negatywne następstwa dla jej egzystencji. Za wstrzymaniem decyzji, zdaniem Skarżącego, przemawia ważny interes podatnika oraz interes publiczny, ponieważ firma zatrudnia dwunastu pracowników, których koszty utrzymania, w przypadku redukcji zatrudnienia, obciążyłyby budżet państwa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wniosek strony nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm./, powoływanej dalej jako P.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, jak stanowi § 3 wyżej wymienionego artykułu, po przekazaniu skargi sądowi może on, na wniosek skarżącego, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.

Przesłanką wstrzymania wykonania decyzji jest uprawdopodobnienie, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Co do zasady chodzi tutaj o szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego, przy czym ocena tych przesłanek pozostawiona jest uznaniu Sądu (por. postanowienie NSA z dnia 20 grudnia 2004 r. sygn. akt GZ 138/2004).

Wnioskodawca w niniejszej sprawie nie wykazał ustawowych przesłanek wstrzymania zaskarżonej decyzji. Podał co prawda, iż jednorazowa zapłata przekracza możliwości finansowe podatnika, jednakże zdaniem Sądu nie jest to równoznaczne z niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody w wyniku wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżący podkreśla, że problemem jest dla niego "jednorazowe" uregulowanie zaległości, a zatem sama zapłata w istocie nie zagraża jego egzystencji, ani prowadzonej działalności gospodarczej. Należy podkreślić, iż przepis art. 61 § 3 p.p.s.a nie stanowi podstawy do kwestionowania sposobu spłaty należności czy udzielenia ulgi w ich spłacie. Ratio legis tego przepisu stanowi bowiem udzielenie tymczasowej ochrony w związku z kontrolą legalności aktu.

W ocenie Sądu, nie zachodzi również niebezpieczeństwo spowodowania, poprzez wykonanie decyzji, trudnych do odwrócenia skutków, gdyż przedmiotem postępowania są należności pieniężne, które w razie uwzględnienia skargi podlegać będą zwrotowi w trybie przewidzianym prawem.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.