Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Cisek, , po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 29 stycznia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Zakładu Gospodarki Komunalnej w K. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Zakładu Gospodarki Komunalnej w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] nr [...]w przedmiocie wymierzenia opłaty za składowanie odpadów w IV kwartale 2003 r. postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Zakład Gospodarki Komunalnej w K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia [...] nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Marszałka Województwa D. z dnia 30 kwietnia 2007 r. wymierzającą opłatę za składowanie odpadów w IV kwartale 2003 r. – bez decyzji zatwierdzającej instrukcję eksploatacji składowiska odpadów w W., gmina K. w wysokości 112.624 zł, z czego opłata podwyższona stanowi kwotę 105.751 zł.

W skardze zgłoszono również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z uwagi na fakt, iż ewentualne wszczęcie postępowania egzekucyjnego, celem wyegzekwowania opłaty podwyższonej, mogłoby zagrozić działalności Zakładu Gospodarki Komunalnej w K. . W uzasadnieniu wniosku wskazano, że skarżący Zakład Gospodarki Komunalnej jest jednostką organizacyjną gminy, realizującą zadania wynikające z art. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43 ze zm.) poprzez zapewnianie społeczności lokalnej usług komunalnych w zakresie zaopatrzenia w wodę, odprowadzania i oczyszczania ścieków, zbierania, wywozu i unieszkodliwiania odpadów. Niewstrzymanie wykonalności zaskarżonej decyzji spowodowałoby niemożność wywiązywania się przez skarżącego z ustawowych obowiązków, stwarzając zagrożenie dla życia i zdrowia mieszkańców gminy K. .

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.– zwanej dalej p.p.s.a. ). wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże w świetle art. 61 § 3 tejże ustawy po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Z przepisu art. 61 § 3 wynika, że wniosek o wstrzymanie wykonania musi dotyczyć aktu, którego wykonanie ma być wstrzymane, powinien kwalifikować się do wykonania. Uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji spoczywa zaś na stronie skarżącej.

Przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków są z kolei pojęciami nieostrymi, co wiąże się z koniecznością konkretyzacji zawartej w nich ogólnej normy i nadania im treści z uwzględnieniem okoliczności faktycznych każdej indywidualnej sprawy. Użycie spójnika "lub" oznacza, iż przesłanki te mogą zachodzić alternatywnie. Sąd, rozpoznający wniosek o wstrzymanie wykonania skarżonego aktu, powinien natomiast mieć na uwadze interes nie tylko wnioskodawcy, ale i innych uczestników postępowania oraz uwzględniać wszystkie okoliczności, nawet te niepodniesione we wniosku, o ile są możliwe do wyinterpretowania na podstawie akt sprawy (zob. orzeczenie NSA z dnia 13.09.2005 r., sygn. akt II OZ 750/05, niepubl.).

Szkoda, o jakiej mowa w przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a, nie musi mieć charakteru materialnego. Chodzi bowiem o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego (vide: post. NSA z 20.12.2004 r., sygn. akt GZ 138/04, niepubl.).

Trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne konsekwencje, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (por. postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 3 sierpnia 2006 r., sygn. akt II SA/Bk 352/06, LEX nr 192964).

W ocenie Sądu skarżący nie wykazał w żadnym stopniu, że wykonanie zaskarżonej decyzji, może wywołać znaczną szkodę lub spowodować trudne do odwrócenia skutki dla strony skarżącej, ograniczając się jedynie do stwierdzenia, iż ewentualne wszczęcie postępowania egzekucyjnego, celem wyegzekwowania opłaty podwyższonej, mogłoby zagrozić działalności Zakładu Gospodarki Komunalnej w K. . W żaden sposób strona nie uprawdopodobniła jednak, że ewentualna egzekucja opłaty, może spowodować taki stan.

Tymczasem z treści art. 61 p.p.s.a, wynika, że ciężar wykazania okoliczności, iż takie niebezpieczeństwo istnieje spoczywa na osobie wnioskującej. Sąd zauważa, że również na podstawie przedstawionych akt sprawy nie można ustalić, czy wyegzekwowanie opłaty może zagrozić działalności skarżącego. Można jedynie ustalić z przedstawionej przez stronę dokumentacji, iż saldo na rachunku bankowym strony na dzień 12 grudnia 2007 r. wynosiło 53.429,21 zł; zysk Zakładu za ostatni rok wyniósł 47.775,07 zł, zaś w planie finansowym Zakładu na 2007 r. przewidziano wydatki na m.in. koszty postępowania sądowego i egzekucyjnego w wysokości 3.500 zł. Nadto strona skarżąca jest podmiotem zależnym od Gminy K. , która gwarantuje jej płynność finansową.

Należy podkreślić, że zaskarżoną decyzją wymierzono opłatę za składowanie odpadów bez decyzji zatwierdzającej instrukcję eksploatacji składowiska odpadów, a więc obowiązek w postaci świadczenia pieniężnego. Taka decyzja z zasady nie jest więc tego typu rozstrzygnięciem, którego wykonanie mogłoby powodować nieodwracalne skutki dla interesu skarżącego. Z istoty swojej świadczenia pieniężne są z reguły "odwracalne". W przypadku ewentualnego wyeliminowania z obrotu prawnego takiego aktu, możliwe jest bowiem domaganie się zwrotu uiszczonego świadczenia.

W ocenie Sądu również pozostała argumentacja podniesiona we wniosku nie stanowi przesłanki do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Przesłanką taką nie może być bowiem fakt, iż wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje niewywiązanie się przez stronę skarżącą z obowiązków, jako jednostki organizacyjnej gminy, polegających na świadczeniu na rzecz społeczności lokalnej usług komunalnych w zakresie zaopatrzenia w wodę, odprowadzania i oczyszczania ścieków, zbierania, wywozu i unieszkodliwiania odpadów, a to stwarza zagrożenie dla życia i zdrowia mieszkańców gminy K. . Powyższe obowiązki nie należą do działalności, której niewykonywanie może wywołać tak drastyczne skutki jak to wskazano we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Nie uszło uwadze Sądu, iż w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazano, iż od dnia 1 lutego 2007 r. składowisko jest nieczynne a odpady są wywożone poza teren Gminy. W skardze zaś strona skarżąca wskazała, iż w grudniu 2002 r. została wszczęta procedura zmierzająca do zamknięcia składowiska odpadów z inicjatywy skarżącego.

W rezultacie Sąd uznał, iż w niniejszej sprawie nie zaistniały podstawy do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji i dlatego też wniosek w tym zakresie nie został uwzględniony.

Stąd na podstawie art. 61 § 3 i § 5 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji.