S. C złożył na formularzu urzędowym PPF wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie z jego skargi na decyzję Wojewody z dnia [...] w przedmiocie odszkodowania z tytułu zajęcia nieruchomości.
Ze złożonego formularza wynika, że wnioskowa ma 83 lata i prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z niewidomą żoną. Skarżący pobiera emeryturę w wysokości [...] zł, a jego żona w wysokości [...] zł netto, co razem daje dochód 2100 zł netto miesięcznie. Wnioskodawca mieszka w parterowym domu, którego drugą połowę zajmuje córka z wnukiem. Skarżący ponosi opłaty związane z utrzymaniem domu w wysokości 700 zł miesięcznie, jako jedyny właściciel zabudowanej posesji w K., na której mieszka, płaci z tego tytułu podatek od nieruchomości. Wnioskodawca przeszedł [...], ma [...], choruje na [...], która uniemożliwia mu często wychodzenie z domu. Miesięcznie wydaje 100 zł na zakup lekarstw.
Zgodnie z art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz.1270 ze zm.) przyznanie prawa pomocy przysługuje osobie, która wykaże że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata lub radcy prawnego) bądź osobie, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego). Ubiegający się o taką pomoc winien w każdym wypadku poczynić oszczędności we własnych wydatkach do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i rodziny. Dopiero gdyby poczynione w ten sposób oszczędności okazały się niewystarczające - może zwrócić się o pomoc państwa.
W rozpatrywanej uwzględniając przedstawioną wyżej sytuację życiową S. C., przede wszystkim podeszły wiek, zły stan zdrowia, uniemożliwiający często wychodzenie z domu, wydatki na leczenie i utrzymanie domu uznano, że nie jest on w stanie ponieść kosztów ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika z wyboru bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i niewidomej żony, a zatem jego wniosek o przyznanie adwokata z urzędu zasługuje na uwzględnienie. Stwierdzono natomiast, że przy racjonalnym gospodarowaniu stałym dochodem z dwóch emerytur wnioskodawca będzie w stanie zgromadzić środki finansowe na uiszczenie wpisu sądowego od skargi w wysokości 200 zł i poniesienie ewentualnych późniejszych kosztów sądowych, które jednorazowo nie przekroczą kwoty 100 zł.
Wobec powyższego na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 w związku z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji postanowienia.
