Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Mirosława Pindelska, Sędzia NSA - Małgorzata Dałkowska- Szary (spr.), Sędzia WSA - Małgorzata Rysz, Protokolant - Mariusz Dzierzęcki, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 maja 2008 r. sprawy ze skargi V. T. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony; - oddala skargę -

Przedmiotem rozpoznania w sprawie jest skarga V. T. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] grudnia 2007r. utrzymującą w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2007r. orzekającą o odmowie udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony. Decyzja została wydana w oparciu o następujący stan faktyczny.

Wnioskiem z dnia 19 lutego 2007 r., obywatel [...] V. T. wystąpił w imieniu własnym, o udzielenie kolejnego zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wskazał, że w Polsce przebywa od 2004r., jest wspólnikiem i prezesem zarządu w spółce.

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] maja 2007r. odmówił udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony stwierdzając w uzasadnieniu decyzji, iż prowadzona przez niego działalność gospodarcza nie przynosi korzyści gospodarce narodowej, a zatem nie spełnia on przesłanek wynikających z art. 53 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach. Ponadto organ I instancji podważył stabilność uzyskiwanych przez zainteresowanego dochodów.

Decyzją z dnia 14 lipca 2007r. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców w wyniku rozpoznania odwołania od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] maja 2007r. uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał przedmiotową sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. W uzasadnieniu wskazał, iż przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ I instancji winien wezwać zainteresowanego do przedłożenia prawidłowego tytułu prawnego do lokalu oraz dokumentów potwierdzających wysokość kosztów zamieszkania, a także dokonać weryfikacji dochodów "A." Sp. z o.o. na przestrzeni lat 2004-2007 i dochodów strony, korzystności wpływu badanej działalności gospodarczej na polską gospodarkę narodową oraz zatrudnienia w ww. spółce.

Następnie przy piśmie z dnia 16 sierpnia 2007r. wnioskodawca dołączył do akt sprawy m.in. umowę menedżerską zawartą w dniu 2 lipca 2007r. pomiędzy "A." Sp. z o.o. a nim, zgodnie z którą ww. spółka udostępnia skarżącemu mieszkanie służbowe, za którego użytkowanie nie ponosi on żadnych kosztów. Jednocześnie w aktach sprawy znajduje się umowa najmu dotycząca ww. mieszkania, w której jako najemca figuruje ww. spółka.

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] września 2007r. odmówił udzielenia cudzoziemcowi zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony podkreślając, iż analiza dochodów "A." Sp. z o.o. w badanym okresie nie pozwala na uznanie, iż prowadzona w jej ramach działalność gospodarcza jest korzystna dla gospodarki narodowej. Organ I instancji stwierdził także, iż ilość zatrudnionych pracowników nie wpływa na znaczące przyczynienie się do zmniejszenia bezrobocia w Polsce. Zaznaczył także, iż chociaż w kwestii wynagrodzenia otrzymywanego przez cudzoziemca istnieją rozbieżności pomiędzy poszczególnymi dokumentami, to jednak jego pensja w najmniejszej z udokumentowanych wysokości jest wyższa od wymaganego obowiązującymi przepisami minimum wynagrodzenia.

Pismem z dnia 25 września 2007r. (data otrzymania przez organ) cudzoziemiec wniósł odwołanie, stwierdzając m.in., iż nieznaczne zmniejszenie liczby zatrudnionych pracowników wynika z obiektywnych przemian zachodzących na rynku oraz z trudności w znalezieniu kompetentnego i sprawnego w funkcjonowaniu personelu. Skarżący podkreślił, iż oprócz zatrudnienia pracowników działalność spółki przyczynia się do rozwoju polskiej gospodarki, stanowiąc stałe źródło zleceń dla szeregu polskich przewoźników, a jej roczny obrót wynosi minimum 800.000 USD rocznie. Jak zauważył wnioskodawca, warunek osiągania dochodu nie został określony w ustawie o cudzoziemcach jako element konieczny do uznania danej spółki za korzystną dla gospodarki polskiej.

Decyzją z dnia [...] grudnia 2007r., wydaną na podstawie art. 57 ust. 1 w związku z art. 53 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz.U. z 2006r., Nr 234, poz. 1694) zwanej dalej ustawą o cudzoziemcach, Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2007r. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, iż zainteresowany przebywał ostatnio w Polsce na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony (zezwolenie ważne do dnia 9 kwietnia 2007r.) Podstawę prawną powyższego rozstrzygnięcia stanowił art. 53 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy o cudzoziemcach.

Szef Urzędu wskazał, że cel pobytu cudzoziemca w Polsce stanowi prowadzenie działalności gospodarczej w ramach "A." Sp. z o.o., w której pełni on funkcję Prezesa Zarządu. Zainteresowany posiada przedłużenie przyrzeczenia wydania zezwolenia na pracę z terminem ważności do dnia 9 kwietnia 2008r., w związku z czym spełnia przesłankę z art. 53 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach.

Organ stwierdził, iż z analizy materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie wynika, że cudzoziemiec udokumentował posiadanie stabilnego i regularnego źródła dochodu wystarczającego do pokrycia kosztów utrzymania na terytorium Polski (wynagrodzenie z tytułu zatrudnienia w ww. spółce). Szef Urzędu zauważył, iż podstawą wymiaru składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz chorobowe i wypadkowe jest kwota około 900 PLN, co w świetle przepisów obowiązujących w Polsce jest sumą wystarczającą do spełnienia warunku z art. 53 ust. 7 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach przy uwzględnieniu braku opłat za mieszkanie.

Przechodząc do dalszej analizy organ II instancji wskazał, że cudzoziemiec jest wspólnikiem "A." Sp. z o.o., dlatego też zdaniem organu należało zbadać, czy prowadzona przez skarżącego działalność gospodarcza spełnia warunki określone w wyżej cytowanym art. 53 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach, z którego jednoznacznie wynika, iż na organie prowadzącym postępowanie w przedmiotowej sprawie spoczywa obowiązek oceny korzystności prowadzonej przez cudzoziemca działalności gospodarczej z punktu widzenia interesów państwa.

W związku z powyższym organ stwierdził, iż działalność prowadzona przez skarżącego ich nie spełnia. Szef Urzędu zauważył, że z akt sprawy nie wynika, aby na skutek działalności ww. spółki poczyniono w Polsce jakieś inwestycje lub by działalność badanej spółki spowodowała wprowadzenie nowych technologii i korzystnych innowacji. Nadesłane przez cudzoziemca zaświadczenie wystawione przez "M." s.c, zgodnie z którym razem z "A." Sp. z o.o. tworzą oprogramowanie do obsługi przedsiębiorstw transportowych o charakterze międzynarodowej i wielojęzycznej aplikacji działającej w publicznej sieci internetowej, w ocenie organu nie pozwala na stwierdzenie, iż zakres oraz rozmiar prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej wpływa korzystnie na rozwój polskiej gospodarki. Jak wynika z treści ww. zaświadczenia, powyższe oprogramowanie jest w fazie tworzenia i póki co nie ma dowodów na jego masową przydatność.

Oceniając dochodowość spółki organ podkreślił, iż podatek od dochodu osiąganego przez cudzoziemca stanowi jedną z korzyści, jakie Państwo Polskie osiąga z tytułu zezwolenia osobom nie posiadającym polskiego obywatelstwa na uzyskiwanie dochodów w naszym kraju. Zasadne jest zatem, zdaniem Szefa Urzędu, promowanie rozwoju przedsiębiorstw przynoszących znaczące korzyści finansowe, natomiast ograniczanie dostępu do rynku podmiotów, które wykazują niewysokie dochody. Przenosząc powyższe rozważania na stan faktyczny niniejszej sprawy, organ odwoławczy wskazał, iż jak wynika z akt sprawy, w ostatnich latach dochody osiągane przez "A." Sp. z o.o. kształtowały się następująco: w 2004r. dochód w/w spółki wyniósł 7114,65 zł, w 2005r. spółka zanotowała stratę w wysokości 94436,21 zł, natomiast w 2006r. stratę w wysokości 4798, 83 zł (PIT za okres od stycznia do końca listopada 2006r.). Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2007r. do dnia 31 lipca 2007r. wynika, iż zysk wyniósł 2849,98 złotych (rachunek zysków i strat). Mając na uwadze powyższe dane, Szef Urzędu stwierdził, iż badany podmiot gospodarczy charakteryzuje się dużą niestabilnością dochodów, a wręcz w ostatnich latach ich brakiem, nie można na tej podstawie wnioskować o jego trwałym i efektywnym dla polskiej gospodarki działaniu na rodzimym rynku. Należy zaznaczyć, iż duży obrót nie ma przełożenia na zysk dla gospodarki narodowej w przypadku systematycznego wykazywania strat po stronie spółki.

Organ zauważył, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej cudzoziemiec zatrudnia 5 - ciu obywateli polskich. Powyższy fakt w nieznaczny sposób przyczynia się do poprawy sytuacji na polskim rynku pracy, a ponadto otrzymują oni wynagrodzenie w wysokości niewiele ponad 900 złotych.

Ponadto Szef Urzędu stwierdził, iż negatywne rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy nie pozbawia skarżącego możliwości dalszego, legalnego przebywania i prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosownej wizy pobytowej.

Ponadto organ stwierdził, powołując się na wyrok NSA z 28 maja 1984r. II SA 225/84, że w podstawie prawnej zaskarżonej decyzji Wojewody [...] zamiast art. 57 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 53 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy o cudzoziemcach właściwe zastosowanie ma art. 57 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 53 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach. Uchybienie to nie podważa jednak zasadności zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Pismem z dnia 24 stycznia 2008 r. (data nadania) cudzoziemiec wniósł skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców. W skardze zarzucił naruszenie art. 57 ust. 1 oraz art. 53 ust. 1 pkt 2 i ust. 4 ustawy o cudzoziemcach i wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i wydanie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium RP i wydanie karty pobytu lub ewentualnie uchylenie ww. decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych. W uzasadnieniu skargi cudzoziemiec wskazał, iż Spółka "A.", której jest współwłaścicielem osiąga dochody i w związku z tym zapewnia wpływy do budżetu państwa z tytułu należności podatkowych. Stwierdził, iż na wynik finansowy za 2006 rok miała wpływ szkoda, którą poniosła spółka z tytułu kradzieży pojazdu wraz z przewożonym towarem. Ponadto skarżący zauważył, że organ nie odniósł się do faktu, że wpływy do budżetu państwa spółka generuje również w ten sposób, że zapewnia możliwości zarobkowe polskim przewoźnikom, którzy z kolei uiszczają podatki z tego tytułu.

Na zakończenie cudzoziemiec zauważył, iż zgodnie ze sformułowaniem art. 53 ust. 1 i 2 ustawy o cudzoziemcach cyt. "zezwolenia na zamieszkanie udziela się cudzoziemcowi", udzielenie zezwolenia nie zależy od uznania organu orzekającego w sprawie, lecz jest bezpośrednią konsekwencją spełnienia przesłanek przez cudzoziemca, co w niniejszej sprawie zdaniem jego, miało miejsce. Do skargi cudzoziemiec załączył: 1) zestawienie kontrahentów i obrotów, 2) zestawienie dochodu spółki, 3) deklaracje podatkowe VAT-7, 4) pisma do Urzędu Skarbowego, 5) protokół policyjny.

W odpowiedzi na skargę Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców wniósł o oddalenie skargi podtrzymując argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Przybyły na rozprawę skarżący oświadczył, że dochód spółki na koniec listopada 2007r., sięgał kwoty około 70.000 złotych, w grudniu wyniósł około 20.000 złotych, ponadto pod koniec grudnia nastąpiła wpłata 50.000 złotych przez klienta [...] na czynności mające być wykonane i rozliczone w styczniu 2008 r. wpłata ta została zaksięgowana i wliczona do dochodu w grudniu 2007r. Stąd wykazywany dochód CIT-8 za 2007r. w wysokości 138.493,92 zł.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Uprawnienia Sądu określone przepisami m.in. art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 oraz art. 3 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego.

Kierując się tymi przesłankami i badając zaskarżoną decyzję w granicach określonych przepisami powołanych wyżej ustaw, Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do art. 21 ustawy z dnia 24 maja 2007r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., Nr 120, poz. 818) do spraw wszczętych na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 1, i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy o cudzoziemcach, cudzoziemcowi odmawia się udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, jeżeli nie spełnia wymogów, o których mowa w art. 53.

Artykuł 53 ust. 1 pkt 1 ustawy o cudzoziemcach stanowi, iż zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udziela się cudzoziemcowi, który posiada przyrzeczenie lub przedłużenie przyrzeczenia wydania zezwolenia na pracę albo pisemne oświadczenie pracodawcy o zamiarze powierzenia cudzoziemcowi wykonywania pracy, jeżeli zezwolenie na pracę nie jest wymagane.

W myśl art. 53 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach, zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udziela się cudzoziemcowi, który prowadzi działalność gospodarczą na podstawie przepisów obowiązujących w tym zakresie w Rzeczypospolitej Polskiej, korzystną dla gospodarki narodowej, a w szczególności przyczyniającą się do wzrostu inwestycji, transferu technologii, wprowadzania korzystnych innowacji lub tworzenia nowych miejsc pracy;

Stosownie do art. 53 ust. 4 ustawy o cudzoziemcach, cudzoziemiec, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, wykonujący lub zamierzający wykonywać pracę w utworzonej przez siebie spółce komandytowej, spółce komandytowo-akcyjnej, spółce z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółce akcyjnej albo w takiej spółce, do której przystąpił lub objął bądź nabył jej udziały lub akcje, jest obowiązany wykazać, że działalność tej spółki spełnia warunki określone w ust. 1 pkt 2.

Zgodnie z art. 53 ust. 7 ustawy o cudzoziemcach cudzoziemiec, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 7, 9, 13 i 14 oraz ust. 5, jest obowiązany posiadać:

1) stabilne i regularne źródło dochodu wystarczającego do pokrycia kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu;

2) ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu przepisów o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając na uwadze wyżej cytowane przepisy ustawy o cudzoziemcach, Sąd oceniając zaskarżoną decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców stwierdził, że jest ona prawidłowa.

Niesporne w przedmiotowej sprawie jest to, że skarżący posiada stabilne i regularne źródło dochodów wystarczające do pokrycia kosztów utrzymania siebie oraz posiada także ubezpieczenie zdrowotne. Sporne natomiast jest to, czy działalność gospodarcza prowadzona przez skarżącego, za pośrednictwem spółki, której cudzoziemiec jest wspólnikiem spełnia przesłanki cytowanego wyżej art. 53 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach tzn. czy działalność gospodarcza prowadzona jest na podstawie przepisów obowiązujących w tym zakresie w Rzeczypospolitej Polskiej oraz czy działalność ta jest korzystna dla gospodarki narodowej, w szczególności czy przyczynia się do wzrostu inwestycji, transferu technologii, wprowadzania korzystnych innowacji lub tworzenia nowych miejsc pracy.

Jakkolwiek pojęcie "działalność korzystna dla gospodarki narodowej" nie zostało zdefiniowane przez ustawodawcę, to wymienione w przepisie przykładowe cechy takiej działalności - przyczynianie się do wzrostu inwestycji, transferu technologii, wprowadzanie korzystnych innowacji i tworzenie nowych miejsc pracy - stanowią wskazówkę interpretacyjną, która wymaga wykazania związku pomiędzy prowadzoną działalnością gospodarczą a konkretnymi korzyściami dla gospodarki narodowej (por. wyrok NSA z dnia 30 czerwca 2005 r., sygn. akt II OSK 201/05, ONSAiWSA 2006, nr 4, poz. 112).

Istotną okolicznością w sprawie o udzielenie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, jak słusznie zauważył organ, jest wysokość dochodów osiąganych z prowadzonej przez cudzoziemca działalności gospodarczej i tym samym odprowadzany przez cudzoziemca do budżetu państwa podatek dochodowy. Zasadne jest zatem promowanie rozwoju przedsiębiorstw przynoszących znaczące korzyści finansowe, natomiast ograniczanie dostępu do rynku podmiotów, które wykazują niewysokie dochody. Wysokie dochody, a przez to wysokie wpływy do budżetu państwa z tytułu należności podatkowych mogą uzasadniać pozytywne rozpatrzenie sprawy w sytuacji, gdy brak jest innych okoliczności uzasadniających przyjęcie, że spełniona została przesłanka określona w art. 53 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach.

Organ prawidłowo uznał, iż badany podmiot gospodarczy charakteryzuje się dużą niestabilnością dochodów, a wręcz w ostatnich latach ich brakiem, gdyż w 2004r. dochód ww. spółki wyniósł 7.114,65 zł, w 2005r. spółka zanotowała stratę w wysokości 94.436,21 zł, natomiast w 2006r. stratę w wysokości 4.798, 83 zł (PIT za okres od stycznia do końca listopada 2006r.), natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 lipca 2007r. wynika, iż zysk wyniósł 2.849,98 zł. Dlatego też słusznie Szef Urzędu stwierdził iż, na podstawie powyższych danych nie można wnioskować, aby działalność gospodarcza spółki miała charakter trwały i efektywny dla polskiej gospodarki. Duży obrót nie ma przełożenia na zysk dla gospodarki narodowej w przypadku systematycznego wykazywania strat po stronie spółki. Jakkolwiek z dokumentów przedstawionych przez skarżącego wynika, iż prowadzona przez niego spółka z każdym rokiem wykazywała coraz mniejsze straty, a w grudniu 2007 r. osiągnęła zysk, to okoliczność ta świadczy o kondycji finansowej tego podmiotu, a nie przesądza jeszcze o tym, że prowadzi on działalność korzystną dla gospodarki narodowej w rozumieniu art. 53 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach. Tak wzrastająca tendencja wskazuje, że trudno mówić o potencjalnych korzyściach, jakie spółka ma przynieść gospodarce narodowej. Nie można podzielić poglądu skarżącego, iż skoro sytuacja spółki poprawia się z każdym rokiem (obroty z S. mają wzrosnąć o 100%) to uzasadnione jest twierdzenie, że w przyszłości spółka będzie odprowadzała podatki w wyższej wysokości i z tego względu należy uznać, że została spełniona przesłanka przewidziana w art. 53 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach. Należy zauważyć, że organy administracyjne rozpoznając sprawę oceniają stan działalności, kondycję przedsiębiorstwa, jego pozycję i znaczenie na dzień wydania decyzji. Nie biorą natomiast pod uwagę zamiarów strony co do realizacji określonych celów, nie oceniają też potencjalnych możliwości przedsiębiorstwa. Takie stanowisko zostało przyjęte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjny z dnia 29 czerwca 2006 r., sygn. akt II OSK 69/06.

Ponadto powoływanie się skarżącego na fakt kradzieży w 2006 roku oraz współpracy z innymi podmiotami, którzy w wyniku tej współpracy, płacą podatki od dochodu nie ma znaczenia dla przedmiotowej sprawy. Zdarzenie losowe w postaci kradzieży jest wkalkulowane w każdą działalność gospodarczą i rolą prowadzącego taką działalność jest zminimalizowanie skutków takich zdarzeń. Odnosząc się z kolei do dochodów generowanych przez inne podmioty, z którymi współpracuje spółka, należy zauważyć, iż działalność spółki, o czym była mowa wyżej nie wypełnia przesłanek z art. 53 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach, a same dochody podmiotów współpracujących, na które powołuje się skarżący, nie są w żaden sposób weryfikowalne. Tym samym zarzut, nie odniesienia się do powyższego przez organ administracyjny jest bezzasadny, gdyż w decyzji Szef Urzędu szeroko uzasadnił swoje stanowisko.

Skarżący w żaden sposób nie wykazał również, aby na skutek działalności ww. spółki poczyniono w Polsce jakieś inwestycje lub by działalność badanej spółki spowodowała wprowadzenie nowych technologii i korzystnych innowacji. Oceny tej nie zmienia załączone przez skarżącego zaświadczenie wystawione przez "M." s.c, zgodnie z którym razem z "A." sp. z o.o. tworzą oprogramowanie do obsługi przedsiębiorstw transportowych o charakterze międzynarodowej i wielojęzycznej aplikacji działającej w publicznej sieci internetowej. Prawidłowo bowiem organ ustalił, iż powyższe oprogramowanie jest w fazie tworzenia i póki co nie ma dowodów na jego masową przydatność. Wszechstronna ocena prowadzonej działalności jest niezbędna choćby dlatego, że jej "korzystność" dla gospodarki narodowej jest pojęciem szeroko rozumianym i gdyby zdarzyło się np., że spółka oferuje nowoczesne technologie, rzadkie usługi, mogłoby to najpewniej zostać ocenione pozytywnie nawet wówczas, gdyby przez pewien czas działała na granicy opłacalności. W przedmiotowej sprawie sytuacja taka nie zachodzi. Nie ma przy tym zasadniczego znaczenia to, że spółka płaci podatek czy składki ZUS. Jest to bowiem efekt prowadzenia działalności gospodarczej, wiążącej się z określonymi kosztami, co samo przez się nie przesądza o korzystnym znaczeniu dla gospodarki narodowej.

Spółka, której cudzoziemiec jest wspólnikiem, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zatrudnia 5 - ciu obywateli polskich. Powyższy fakt, jak słusznie zauważył Szef Urzędu, w nieznaczny sposób przyczynia się do poprawy sytuacji na polskim rynku pracy. Należy podkreślić, iż skarżący nie wykazał, że Spółka odgrywa znaczącą rolę, jako pracodawca choćby na regionalnym (lokalnym) rynku pracy. Nie sposób bowiem uznać, że utworzenie zaledwie kilku miejsc pracy przyczynia się do spadku bezrobocia i dlatego spółka wpływa korzystnie na gospodarkę narodową, w rozumieniu art. 53 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach. Zasadnie organ przyjął zatem, że zatrudnianie pięciu obywateli polskich, z wynagrodzeniem miesięcznym ok. 900 zł, nie może wpływać w znaczący sposób na poprawę sytuacji na rynku pracy, a przez to nie przynosi wymiernych korzyści gospodarce narodowej.

Zasadnie organ II instancji wskazał również, iż w decyzji Wojewody [...] błędnie podano przepisy art. 57 ust 1 pkt 1 w związku z art. 53 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy o cudzoziemcach. Prawidłową podstawę prawną wydania decyzji przywołał w zaskarżonej decyzji Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców, jakkolwiek nie ustrzegł się pewnego uchybienia w tym względzie. Polega ono na tym, że dokonując częściowej zmiany podstawy prawnej, organ powinien był ją uchylić i rozstrzygając w powyższym zakresie, orzec co do istoty. Jednakże mając na uwadze, iż zaskarżona decyzja pod względem merytorycznym w całości odpowiada prawu, Sąd uznał, iż brak jest podstaw do uwzględnienia skargi ponieważ powyższe naruszenie nie miało wpływu na wynik postępowania. Zgodnie z treścią art. 145 § 1 pkt 1 lit c ustawy p.p.s.a. Sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie uchyla decyzję w całości lub w części, jeśli stwierdzi inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Sąd uznał, że zaskarżona decyzja jest trafna i brak jest podstaw do uznania, że organy naruszyły treść art. 7 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U,. z 2000r., Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) zwanej dalej k.p.a. W niniejszej sprawie, po przeprowadzeniu szerokiego postępowania wyjaśniającego i zebraniu materiału dowodowego, decyzje wydane zostały przez organy administracji w dwóch instancjach, na podstawie ich samodzielnych ocen materiału dowodowego. Rozstrzygnięcia w sprawie oparte zostały na prawidłowo zebranym materiale dowodowym, który uzasadnia oceny orzekających w sprawie organów. Strona w toku postępowania miała zapewniony czynny udział w każdym jego stadium i korzystała ze swoich uprawnień. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców w sposób bezpośredni odniósł się również do twierdzeń odwołującej się strony. Zaskarżona decyzja zawiera także wskazanie podstawy prawnej, która jest szczegółowo uzasadniona. W ocenie Sądu, organy zebrały w sposób prawidłowy materiał dowodowy, dokonały jego oceny i wydały rozstrzygnięcia w sprawie, wskazując fakty, które uznały za udowodnione, dowody, którym dano wiarę, jak również przyczyny, dla których innym dowodom odmówiono wiarygodności, w związku z czym zarzuty skarżącego uznać należy za oczywiście bezzasadne.

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oddalił skargę.