Skarżący wniósł o częściowe zwolnienie od kosztów sądowych, to jest od opłaty kancelaryjnej za odpis wyroku z uzasadnieniem. Wezwany do uzupełnienia braków formalnych wniosku o przyznanie prawa pomocy przez podpisania formularza wniosku, skarżący wniósł jednocześnie ze skargą kasacyjną wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych w całości. Wskazał, że wyrokiem z dnia 15 lutego 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił jego skargę na decyzję organu podatkowego. W związku z wniesieniem skargi kasacyjnej zobligowany jest do uiszczenia wpisu sądowego. Podkreślił, że do tutejszego Sądu wniósł piętnaście skarg na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej we W., dotyczących odpowiedzialności jako członka zarządu za zobowiązania spółki z o.o. z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług, w oparciu o taki sam stan faktyczny. Chcąc wnieść skargi kasacyjne od piętnastu wyroków byłby zobligowany do opłacenia wpisu sądowego, co wiązałoby się z uszczerbkiem dla utrzymania jego rodziny. Skarżący zwrócił uwagę, że dotychczas został zwolniony częściowo w zakresie wpisu od skargi, natomiast argumenty i dowody wskazane w poprzednim wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych pozostają aktualne.
W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wnioskodawca wskazał, że prowadzi gospodarstwo domowe wraz z żoną i dorosłym synem (ur. w 1982 r.), posiada dom o powierzchni 140 m2, którego jest wraz z żoną właścicielem. Poza tym nie dysponuje żadnymi zasobami pieniężnymi ani przedmiotami o wartości powyżej 3.000 euro. Skarżący dodał, że wskazana wyżej nieruchomość obciążona jest hipoteką na kwotę 240.000 zł zabezpieczającą kredyt bankowy, zaciągnięty na potrzeby firmy "A" Sp z o.o., której zobowiązań podatkowych dotyczą decyzje zaskarżone do tutejszego Sądu Obecnie zadłużenie wobec banku wynosi 70.000 zł. Wraz z żoną uzyskują dochody z tytułu emerytury w kwotach netto 763,70 zł i 1.879,08 zł, co potwierdził stosownymi dokumentami (wyciąg z rachunku bankowego oraz odcinek z emerytury żony). Wskazał, że ponoszą wydatki w łącznej wysokości około 1.000-1.100 zł, pozostała kwota dochodów rodziny przeznaczana jest na żywność środki chemiczne, środki czystości, okazjonalnie na odzież i obuwie oraz na spłatę wskazanego wyżej kredytu.
Na wezwanie Sądu skarżący przedłożył wyciągi z rachunków bankowych, dowody miesięcznie ponoszonych opłat i inne dokumenty potwierdzające okoliczności, na które powoływał się na urzędowym formularzu wniosku. Oświadczył, że jego syn nie pracuje, nawet dorywczo, nie pobiera żadnego wynagrodzenia i jest na jego wyłącznym utrzymaniu. Nie jest też zarejestrowany jako bezrobotny, nie otrzymuje stypendium ani żadnego świadczenia z pomocy społecznej. Wnioskodawca dodał, że syn, pomimo kontaktów z psychologami, jest osobą aspołeczną i nie ma woli podjęcia jakiejkolwiek pracy lub nauki. Dlatego też pozostaje na wyłącznym utrzymaniu skarżącego. Oświadczył również, że oboje z żoną nie składali zeznań podatkowych za 2006 i 2007r., gdyż ich jedynym źródłem dochodu są emerytury. Wskazał, że poza kredytem hipotecznym posiada też zobowiązania na kwotę 20.000 zł wobec M. Banku Spółdzielczego oraz Starostwa Powiatowego w K. G., które potrąca komornik.
W celu rozpoznania niniejszego wniosku, Sąd wziął pod uwagę dokumenty przedłożone przez skarżącego w dniu 15 kwietnia 2008 r., w celu uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie o sygn. I SA/Wr 1223/07, a mianowicie oświadczenia złożone na piśmie, dowody opłat, wyciągi z rachunku bankowego, kopię pisma Zakładu Gazowniczego w W. o przesunięciu terminu zapłaty zaległości z tytułu zużycia gazu, w łącznej kwocie 6.000 zł, oraz kopię ugody zawartej z bankiem w sprawie kredytu hipotecznego. Z ugody tej wynika, ze miesięczna rata kredytu wynosi 4.000 zł, a jego całkowita spłata została ustalona na dzień 30 września 2008 r. Skarżący wyjaśnił, że w celu spłaty dotychczasowych rat, w tym w wysokości 14.000 zł, zapożyczył się u rodziny.
Zgodnie z art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), w skrócie p.p.s.a., prawo pomocy w zakresie częściowego zwolnienia od kosztów sądowych, może być przyznane osobie fizycznej, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że postanowieniem referendarza sądowego z dnia 1 października 2007 r. skarżący został zwolniony z obowiązku uiszczenia wpisu od skargi w części powyżej kwoty 50 zł. W tej samej części został zwolniony również w pozostałych czternastu sprawach, toczących się przed tutejszym Sądem, natomiast okoliczności przedstawione w rozpoznawanym wniosku są tożsame ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku już rozpoznanym. Zdaniem Sądu, sytuacja finansowa wnioskodawcy w istocie nie uległa zmianie. Wzrosła jedynie emerytura jego żony, ale jednak nie na tyle, aby wydatek na uiszczenie opłaty kancelaryjnej za odpis wyroku z uzasadnieniem, niemalże jednocześnie w piętnastu sprawach, nie stanowił nadmiernego obciążenia dla budżetu domowego jego rodziny. Wskazać bowiem należy, że jedynymi dochodami skarżącego i jego żony są emerytury, z których dodatkowo muszą utrzymywać syna. Podkreślić też trzeba, że okoliczność utrzymywania syna ze względu na jego stan emocjonalny nie jest bez znaczenia dla rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy, gdyż przesłankami, jakimi kieruje się Sąd rozpoznający powyższy wniosek, jest nie tylko sytuacja finansowa i majątkowa wnioskodawcy, ale również jego stan rodzinny. Należy też mieć na uwadze, że spłacany przez skarżącego kredyt hipoteczny nie został przeznaczony na dobra mające na celu podwyższenie standardu życia jego rodziny, ale na spłatę zobowiązań podatkowych spółki, w której skarżący był członkiem zarządu. Natomiast zobowiązania obciążające wnioskodawcę również kształtują jego sytuację majątkową.
Sąd nie wziął pod uwagę jedynie oświadczenia o zobowiązaniach wobec M. Banku Spółdzielczego i Starostwa Powiatowego w K. G., gdyż nie zostały na tę okoliczność przedstawione żadne dokumenty.
Niemniej jednak, mając na uwadze okoliczność, że w tym samym stanie faktycznym skarżący był w stanie opłacić część wpisu od skargi w piętnastu sprawach w kwocie 50 zł, należy się spodziewać, że również obecnie ma możliwość poniesienia takiej samej kwoty. Dlatego też, na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.
