Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Henryk Ożóg (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Małgorzata Masternak – Kubiak Sędzia WSA Wanda Wiatkowska - Ilków Protokolant: Anna Rudzińska po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2003 r. przy udziale prokurator Prokuratury Apelacyjnej we Wrocławiu Anny Głowacińskiej na rozprawie sprawy ze skargi J. W. na decyzję Wojewody D. z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych oddala skargę

Decyzją z dnia [...]r. [...], na podstawie art. 138 §1pkt 1 kpa oraz art. 71 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r.

o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001) Wojewoda D. utrzymał w mocy decyzję Starosty Powiatu W. z dnia [...] r. Nr [...]w przedmiocie odmowy przyznania J. W. prawa do zasiłku dla bezrobotnych.

W uzasadnieniu wskazano, że J. W. został zarejestrowany jako bezrobotny w dniu [...]r., nie uzyskując prawa do zasiłku, bowiem w okresie [...] miesięcy poprzedzających rejestrację, tj. od dnia [...]r. do dnia [...]r. był zatrudniony w Zarządzie Gospodarki Odpadami we W. do dnia [...]r. w pełnym wymiarze czasu pracy, a następnie w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym [...]we W. w okresie od dnia [...]r. do dnia [...] r. również w ramach pełnego etatu. Tak więc w okresie badanych [...] miesięcy J. W. udokumentował [...] dni wobec wymaganych przez ustawodawcę 365 dni.

W związku z powyższym Wojewoda D. uznał decyzję Starosty Powiatu W. za zgodną z obowiązującym prawem, tj. z art. 71 ust. l pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, według którego prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnemu za każdy dzień kalendarzowy po upływie 7 dni od dnia rejestracji we właściwym urzędzie pracy, jeżeli nie ma dla niego propozycji pracy, propozycji szkolenia, stażu, przygotowania zawodowego w miejscu pracy, prac interwencyjnych lub robót publicznych oraz jeżeli w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania, łącznie przez okres co najmniej 365 dni był zatrudniony i osiągał wynagrodzenie w kwocie co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę, od którego istnieje obowiązek opłacania składki na Fundusz Pracy. Do 365 dni, o których mowa w tym przepisie zalicza się również m.in. świadczenie usług na podstawie umowy zlecenia jeżeli podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne

i Fundusz Pracy stanowiła kwota co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Z dokumentów załączonych przez J. W. wynika, że w okresie 18 miesięcy, o którym mowa w cytowanym przepisie udokumentował on w dniu rejestracji tj. w dniu [...]r. jedynie [...] dni uprawniających do zasiłku. Nie spełnił również żadnego z pozostałych warunków określonych w art. 71 ust. 2 ustawy, które dałyby podstawę do przyznania zasiłku.

Podkreślono, że przepisy ustawy nie przewidują jakichkolwiek możliwości odstępstw od przewidzianych w nich zasad i nie dają organom administracji żadnych uprawnień do uznaniowego przyznawania prawa do zasiłku dla bezrobotnych z powodu trudnej sytuacji materialnej. Osoby znajdujące się w takiej sytuacji mogą zwrócić się do ośrodka pomocy społecznej w miejscu zamieszkania o udzielenie im stosownej pomocy.

Jednocześnie wyjaśniono, że ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy dla bezrobotnych powyżej 50 roku życia jako osób będących

w szczególnej sytuacji na rynku pracy przewiduje dodatkowe rozwiązania służące ich aktywizacji. Przede wszystkim są to prace interwencyjne, których czas trwania dla osób po 50 roku życia został wydłużony, szkolenia, które umożliwią przekwalifikowanie się tych osób, roboty publiczne jak też nowa instytucja, którą jest przygotowanie zawodowe w miejscu pracy. Jeżeli J. W. jest zainteresowany skorzystaniem z tych form powinien pozostawać w stałym kontakcie z Powiatowym Urzędem Pracy we W..

W skardze na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu J. W. opisał przebieg swojej pracy zawodowej oraz wyjaśnił, iż przyczyną tak odległego terminu rejestracji po zakończeniu ostatniej pracy była jego choroba. Do skargi dołączył zaświadczenie lekarskie, z którego wynika, że od [...] r. leczy się z choroby alkoholowej, a od [...]r. nastąpiło pogorszenie jego stanu zdrowia

Odpowiadając na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie z powodów podanych w uzasadnieniu decyzji ostatecznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 i art. 145 § l ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) sądy administracyjne powołane zostały do badania legalności decyzji, niektórych postanowień i innych aktów organów administracyjnych. W związku z tym kontrolą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi objęta jest zgodność zaskarżonych aktów administracyjnych z prawem materialnym,

a także badanie zgodności tych aktów z przepisami procedury administracyjnej. W razie stwierdzenia, że zaskarżony akt został wydany z naruszeniem przepisów prawa materialnego, które to naruszenie miało wpływ na wynik sprawy, bądź z naruszeniem prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, Sąd uchyla zaskarżony akt w całości lub

w części.

Rozpatrując skargę, Sąd nie stwierdził, aby zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem prawa o jakim mowa wyżej. Skarga zatem nie mogła być uwzględniona.

Podstawę materialnoprawną w tej sprawie stanowi przepis art. 71 ust. 1 pkt 2 ustawy, z którego wynika, że prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnemu za każdy dzień kalendarzowy po upływie 7 dni po dniu rejestracji we właściwym urzędzie pracy, jeżeli nie ma dla niego propozycji pracy, propozycji szkolenia, stażu, przygotowania zawodowego w miejscu pracy, prac interwencyjnych lub robót publicznych oraz jeżeli w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania, łącznie przez okres co najmniej 365 dni był zatrudniony i osiągał wynagrodzenie w kwocie co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę, od którego istnieje obowiązek opłacania składki na Fundusz Pracy. Do 365 dni

o których mowa w tym przepisie zalicza się również m.in. świadczenie usług na podstawie umowy zlecenia jeżeli podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy stanowiła kwota co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Z akt sprawy wynika, że skarżący został zarejestrowany jako bezrobotny

w Powiatowym Urzędzie Pracy we W. w dniu [...]roku, nie uzyskując prawa do zasiłku, bowiem w okresie [...] miesięcy poprzedzających rejestrację, tj. od dnia [...]r. do dnia [...]r. był zatrudniony w Zarządzie Gospodarki Odpadami we W. do dnia

[...] r. w pełnym wymiarze czasu pracy, a następnie

w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym [...]we W. w okresie od dnia [...]r. do dnia [...]r. również w ramach pełnego etatu. Tak więc w okresie [...] miesięcy łączny okres zatrudnienia J. W. wynosił [...]dni, a nie wymagane przez ustawodawcę 365 dni.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić trzeba, iż w sytuacji skarżącego nie została spełniona przesłanka zawarta w treści art. 71 ust. 1 i 2 ustawy, co stanowi podstawę odmowy przyznania prawa do zasiłku.

W tym stanie rzeczy kontrola zgodności z prawem zaskarżonej decyzji nie wykazała, aby decyzja ta oraz poprzedzająca ją decyzja wydane zostały

z naruszeniem prawa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny natomiast jest właściwy jedynie do oceny zgodności z prawem zaskarżonej decyzji i nie ma prawnej możliwości oceniania jej pod innymi względami. Dlatego stwierdzając, że zaskarżona decyzja jest zgodna z obowiązującym prawem, nie ma możliwości poddawania jej ocenie pod kątem słuszności, czy sprawiedliwości społecznej.

W związku z powyższym, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) należało orzec jak w sentencji wyroku.