Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Grzęda (spr.) Sędzia WSA Marzenna Linska-Wawrzon Asesor WSA Anna Klotz Protokolant Magdalena Gadecka po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2004 r. na rozprawie przy udziale ---- sprawy ze skargi Danuty W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] 2003 r. Nr [...] w przedmiocie zasiłku stałego wyrównawczego 1. uchyla zaskarżone postanowienie, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. na rzecz Danuty W. (dziesięć) tytułem zwrotu kosztów sądowych. Na oryginale właściwe podpisy

Decyzją z dnia [...] 2002 r. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w A. na podstawie art. 27 ust. 4 pkt 2, ust. 6 pkt 2 w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz.U. Nr 64, poz. 414 ze zm.) oraz art. 104 i 107 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz.U. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) przyznał Danucie W. od [...] 2002 r. stały zasiłek wyrównawczy w kwocie 74,52 zł miesięcznie.

Uzasadniając decyzję, organ wskazał, że z przeprowadzonego wywiadu środowiskowego wynika, że skarżąca mieszka i prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z mężem. Źródłem utrzymania rodziny jest renta socjalna męża w wysokości 406 zł oraz zasiłek pielęgnacyjny w kwocie 135,96 zł miesięcznie. Na osobę w rodzinie przypada kwota 270,98 zł.

Organ I instancji podnosi, że stały zasiłek wyrównawczy przysługuje osobie niezdolnej do pracy z powodu wieku lub inwalidztwa, jeżeli jej dochód jak również dochód na osobę w rodzinie jest niższy od kryterium dochodowego na osobę w rodzinie określonego w art. 4 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy.

Decyzję tą odebrała skarżąca w dniu [...] 2002 r.

Decyzją z [...] 2003 r. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w A. zmienił decyzję [...] z [...] 2002 r. w części dotyczącej wysokości zasiłku wyrównawczego ustalając go od [...] 2003 r. w kwocie 76,15 zł miesięcznie z uwagi na zaistniałe zmiany w sytuacji materialnej skarżącej.

Od decyzji Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej Nr [...] odwołała się Danuta W. w dniu [...] 2003 r. z uwagi na trudną sytuację materialną.

Postanowieniem z [...] 2003 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W., rozpoznając sprawę w postępowaniu odwoławczym działając w granicach przepisów ustawy z dnia z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r.

Nr 98, poz. 1071 ze późn. zm.) stwierdziło na mocy art. 134 Kpa niedopuszczalność odwołania.

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał, że decyzji o przywołanej sygnaturze, wydanej przez organ pomocy społecznej z [...] 2003 r. nie ma, nie była wydana i tym samym nie weszła do obrotu prawnego.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości oraz o przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. Skarżąca pisze, że "nie zrozumiałe jest dla niej takie podejście do tragicznej sytuacji człowieka tylko dlatego, że jest wpisany zły numer decyzji". "Dlaczego liczy się tylko numer, sygnatura, a nie treść, która dla skarżącej, jako szarego człowieka jest najważniejsza".

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. wniosło o odrzucenie skargi. W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazało, że skargę wniosła Daniela W., a nie strona – Danuta W.. Osoba wnosząca skargę nie mieści się w katalogu osób uprawnionych do jej wniesienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Na wstępie należy wyjaśnić, że niniejsza skarga wniesiona została do Naczelnego Sądu Administracyjnego w trybie przepisów ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.). ustawa ta utraciła moc z dniem 31 grudnia 2003 r. na podstawie art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo o ustrojów sądów administracyjnych i ustawę – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.), a zgodnie z treścią art. 97§1 tej ustawy sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjnego na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153,poz.1270 ).

Skarga jest zasadna i podlega uwzględnieniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny może podjąć przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych albo podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach danej sprawy, jeżeli jest to niezbędne do końcowego jej załatwienia. Oznacza to, że stwierdziwszy taką sytuację sąd jest władny wyciągnąć prawem przewidziane konsekwencje dla wszystkich wydanych aktów prawnych w danej sprawie, w celu finalnego doprowadzenie do stanu zgodności z prawem.

Doręczenia pism w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, a zwłaszcza w aspekcie art. 46 Kpa, należą do czynności materialno-technicznych rodzących określone skutki prawem przewidziane. Doręczenia, o których mowa w art. 46 Kpa, oparte są na domniemaniu, że pismo organu administracji publicznej dotarło do rąk adresata i że w ten sposób doręczenie zostało dokonane prawidłowo w terminie odnotowanym na odpowiednich dokumentach urzędowych przez adresata i doręczającego.

Decyzję organu pierwszej instancji – [...] odebrała skarżąca w dniu [...] 2002 r. Natomiast w dniu [...] 2003 r. z uwagi na trudną sytuację materialną odwołała się od niniejszej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Włocławku.

Zgodnie z art. 129 § 2 Kpa odwołanie wnosi się w terminie czternastu dni od dnia doręczenia decyzji stronie, a gdy decyzja została ogłoszona ustnie – od dnia jej ogłoszenia stronie. Sąd stwierdził, że skoro na zwrotnym poświadczeniu odbioru decyzji organu pierwszej instancji podana została data skutkująca sankcją niezachowania terminu określonego w art. 129 § 2 Kpa, to przed wydaniem postanowienia w trybie art. 134 Kpa, organ administracji zobowiązany był przeprowadzić w niezbędnym zakresie postępowanie wyjaśniające, zmierzające do usunięcia przedmiotowej rozbieżności.

Niedopuszczalność odwołania może wynikać również z przyczyn o charakterze przedmiotowym, jak również podmiotowym. Przyczyny przedmiotowe obejmują przypadki braku przedmiotu zaskarżenia oraz przypadki braku możliwości zaskarżenia decyzji w toku instancji. Zatem odwołanie nie służy od decyzji, która nie weszła do obrotu prawnego lub gdy czynność organu administracji państwowej nie jest decyzją administracyjną, a stanowi np. czynność materialno-techniczną, niedopuszczalne jest odwołanie od decyzji wydanej w postępowaniu jednoinstancyjnym w trybach szczególnych przewidzianych przepisami prawa. Niedopuszczalność odwołania z przyczyn podmiotowych obejmuje sytuacje wniesienia odwołania przez osobę niemającą legitymacji do wniesienia tego środka zaskarżenia zgodnie z art. 28 kpa albo przez stronę niemającą zdolności do czynności prawnych przewidzianych art. 30 § 2 kpa, lub odwołanie zawiera braki formalne, np. wynikające z art. 64 kpa.

W ocenie Sądu postanowienie to narusza przepisy postępowania w stopniu mogący mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Zgodnie z art. 7 kpa w toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności i podejmują wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Artykuł ten jest przepisem ogólnym i wyraża zasadę prawdy obiektywnej. Zasada ta rozwijana jest wśród przepisów szczegółowych. Jednym z nich jest art. 77 § 1 kpa stanowiący, że organy administracji publicznej są obowiązane zebrać pełny materiał dowodowy i ocenić go w sposób wyczerpujący.

Mając na uwadze powyższe ustalenia Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uznał, że zaskarżone postanowienie zostało wydane z naruszeniem przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Z tych przyczyn Sąd, na zasadzie przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270) w związku z art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. przepisy wprowadzające ustawę – Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1271 z późn. zm.), orzekł jak w sentencji wyroku.