Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 2 września 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska, Sędziowie Sędzia NSA Anna Stępień (spr.), Sędzia WSA Jolanta Rosińska, Protokolant asystent sędziego Anna Łuczyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 września 2008 roku sprawy ze skargi M. K. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] nr [...]; znak: [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za nielegalne użytkowanie obiektu p o s t a n a w i a: zawiesić postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Łodzi.

Postanowieniem z dnia [...] [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071) oraz art. 57 ust. 7 ustawy z dnia 7 lipca

1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz.U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), utrzymał w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. nakładające na M.K. - karę w wysokości 10.000 zł z tytułu nielegalnego użytkowania budynku mieszkalnego usytuowanego na działce nr ewid. 1876/2, położonej w Ł. przy ul. A.

W uzasadnieniu postanowienia organ odwoławczy wskazał, że nie ulega wątpliwości, że M.K. przystąpiła do użytkowania przedmiotowego budynku mieszkalnego z naruszeniem art. 54 Prawa budowlanego. Konsekwencją zaś naruszenia przepisu art. 54 jest zastosowanie przepisu art. 57 ust. 7.

Zgodnie z jego treścią w przypadku stwierdzenia przystąpienia do użytkowania obiektu budowlanego lub jego części z naruszeniem przepisów art. 54 i art. 55, właściwy organ wymierza karę z tytułu nielegalnego użytkowania obiektu budowlanego. Do kary tej stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące kar, o których mowa w art. 59f ust. 1, z tym, że stawka opłaty podlega dziesięciokrotnemu podwyższeniu. Kara określona w art. 59f ust. 1 stanowi iloczyn stawki opłaty (s), współczynnika kategorii obiektu budowlanego (k) i współczynnika wielkości obiektu budowlanego (w).

Skargę na powyższe postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wniosła M.K.

Zaskarżonemu postanowieniu skarżąca zarzuciła naruszenie:

- art. 67 i art. 68 k.p.a. poprzez uchybienia w toku dokonanych oględzin miejsca przede wszystkim przez dokonanie czynności techniczno-procesowej przez osobę nieposiadająca uprawnień budowlanych, jak również przez uchybienia formalne protokołu oględzin;

- naruszenie art. 7, 8, 77 i 80 k.p.a. poprzez niedokładne wyjaśnienie stanu faktycznego skutkujące błędnym ustaleniem organu administracyjnego, że doszło do faktycznego użytkowania lokalu mieszkalnego położonego w Ł. przy ul. A.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonym postanowieniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W rozpoznawanej sprawie podstawowe znaczenie ma wykładnia art. 59f ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane ustalającego podstawę naliczania wymiaru kary z tytułu nielegalnego użytkowania obiektu oraz art. 57 ust. 7 tej ustawy określającego stawkę kary za przystąpienie do użytkowania obiektu lub jego części z naruszeniem art. 54 i 55 powołanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania zaskarżonego postanowienia.

Zgodnie z art. 59f ust. 1 Prawa budowlanego, w przypadku stwierdzenia w trakcie obowiązkowej kontroli nieprawidłowości w zakresie, o którym mowa w art. 59 ust. 2, wymierza się karę stanowiącą iloczyn stawki opłaty (s), współczynnika kategorii obiektu budowlanego (k) i współczynnika wielkości obiektu (w).

Stosownie zaś do art. 57 ust. 7 Prawa budowlanego, w przypadku stwierdzenia przystąpienia do użytkowania obiektu budowlanego lub jego części z naruszeniem przepisów art. 54 i 55, właściwy organ wymierza karę z tytułu nielegalnego użytkowania obiektu budowlanego. Do kary tej stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące kar, o których mowa w art. 59f ust. 1, z tym, że stawka opłaty podlega dziesięciokrotnemu podwyższeniu.

Konstytucyjność norm prawnych zawartych w powyższych przepisach jest przedmiotem badania przez Trybunał Konstytucyjny. O zbadanie zgodności art. 59f ust. 1 i art. 57 ust. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. (tekst jedn. Dz.U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.) z Konstytucją RP postanowieniem z dnia 18 września 2007 roku, sygn. akt II OSK 568/06, wystąpił bowiem Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie ze skargi kasacyjnej "A" Sp. z o.o. w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 18 stycznia 2006 r., sygn. akt II SA/Sz 981/05, wydanego po rozpoznaniu skargi tej Spółki na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. z dnia [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu nielegalnego użytkowania obiektów budowlanych.

Wskazane powyżej postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 września 2007 roku zakresem swym obejmuje następujące pytania prawne:

1/ "czy art. 59f ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.) ustalający podstawę naliczenia wymiaru kary, o której mowa w tym przepisie, jest zgodny z art. 2 w zakresie, w jakim narusza zasadę sprawiedliwości społecznej i art. 32 ust. 1 Konstytucji RP",

2/ "czy art. 57 ust. 7 ustawy Prawo budowlane w zakresie, w jakim przewiduje stawkę kary za przystąpienie do użytkowania obiektu budowlanego lub jego części z naruszeniem art. 54 i 55 stanowiącą dziesięciokrotność kary, o której mowa w art. 59f ust. 1 Prawa budowlanego, jest zgodny z art. 2 w zakresie, w jakim narusza zasadę sprawiedliwości społecznej i art. 32 ust. 1 Konstytucji RP ?".

Ocena konstytucyjności powyższych przepisów ma zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, bowiem dotyczyć będzie podstawy naliczania wymiaru kary, a także stawki tejże kary za przystąpienie do użytkowania obiektu budowlanego lub jego części z naruszeniem wymogów określonych w art. 54 i 55 Prawa budowlanego, które to zagadnienia z uwagi na kwotę ustalonej przez organy kary mają kluczowe znaczenie dla oceny legalności zaskarżonego postanowienia.

Reasumując, stwierdzić należy, iż wynik sprawy zawisłej przed Trybunałem Konstytucyjnym będzie miał istotny wpływ na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), należało zawiesić postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Łodzi do czasu zakończenia postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym w przedmiocie konstytucyjności wskazanych powyżej przepisów Prawa budowlanego.

(MSi)