W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na wyżej opisaną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej [...] J. G. wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych. Braki formalne wniosku poprzez złożenie go na urzędowym formularzu PPF uzupełnione zostały w dniu 1 lipca 2008 r. (data stempla pocztowego). Jednocześnie skarżący rozszerzył swoje żądanie o ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego bądź adwokata.
Zgodnie z brzmieniem art. 245 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Jednocześnie ustanowienie dla strony adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego wymaga dodatkowego złożenia przez wnioskodawcę osobistego oświadczenia o niezatrudnianianiu lub niepozostawaniu w innym stosunku prawnym z ww., przy czym nie dotyczy to adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego ustanowionego na podstawie przepisów o prawie pomocy (art. 246 § 3 p.p.s.a.).
W myśl art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Powołane przepisy stanowią odstępstwo od generalnej zasady ponoszenia kosztów postępowania sądowoadministracyjnego zawartej w art. 199 p.p.s.a. Zatem rzeczą wnioskodawcy jako zainteresowanego jest wykazanie, iż jego sytuacja materialna jest na tyle trudna, że uzasadnia wyjątkowe traktowanie, o którym mowa w przytoczonych przepisach. Tym samym to na nim spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.
Na podstawie złożonego przez skarżącego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach oraz dokumentów znajdujących się w aktach administracyjnych sprawy (przekaz pocztowy emerytury za luty 2008 r. na kwotę 1 006,95 zł, faktury VAT za wodę za okres od 4.12.2007 r. do 8.02.2008 r., energię elektryczną za okres od 29.11.2007 r. do 30.01.2008 r., telefon za styczeń 2008 r. na łączną kwotę 309,57 zł oraz zakup sprzętu medycznego do tlenoterapii za kwotę 725,46 zł, paragon za zakup w dniu 19.02.2008 r. leków za kwotę 210,45 zł, karta informacyjna leczenia szpitalnego, orzeczenie komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia z dnia 13 maja 1987 r.), ustalono, że prowadzi on samodzielne gospodarstwo domowe, jedynym źródłem jego utrzymania jest emerytura wypłacana w kwocie 1 069,19 zł netto miesięcznie, majątek wnioskodawcy stanowi nieruchomość rolna o powierzchni 19,45 ha oraz prawo dożywotniej służebności osobistej mieszkania. Skarżący podniósł, że ze względu na stan zdrowia (jest osobą niewidomą, cierpi na niewydolność krążeniowo-oddechową oraz cukrzycę) wymaga stałej opieki osób trzecich. Opiekę nad nim sprawuje córka. Wskazał również, że koszty jego utrzymania, do których zaliczył opłaty za gaz, wodę, energię elektryczną, telefon wynoszą około 330 zł miesięcznie, zaś na leki oraz tlen wydatkuje średnio kwotę 310 zł miesięcznie.
Mając na uwadze powyższe okoliczności uznano, że skarżący wykazał, iż nie ma możliwości poniesienia jakichkolwiek kosztów postępowania w niniejszej sprawie. Za taką oceną przemawia wysokość miesięcznych dochodów skarżącego, która po potrąceniu stałych, koniecznych obciążeń, tj. wydatków związanych z utrzymaniem, w tym leczeniem, wynosi około 430 zł. Wnioskodawca nie posiada także oszczędności. Sytuacja finansowa skarżącego nie budzi wątpliwości i znajduje potwierdzenie w dokumentach dołączonych do akt administracyjnych sprawy (k. 46-55). Tym samym spełnia on ustawowe przesłanki przyznania prawa pomocy.
Z tych względów, na podstawie przepisu art. 246 § 1 pkt 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji postanowienia.
