Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 14 listopada 2007 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA Ewa Alberciak po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2007 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku Ł. D. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi Ł. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy do czasu złożenia egzaminu sprawdzającego kwalifikacje postanawia: odmówić Ł. D. przyznania prawa pomocy

III SA/Łd 525/07

Uzasadnienie

W dniu 27 czerwca 2007 r. Ł. D. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] Nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Starosty [...] z dnia [...] Nr [...] o zatrzymaniu prawa jazdy do czasu złożenia egzaminu sprawdzającego kwalifikacje.

Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału III z dnia 31 lipca 2007 r. Z. D. pełnomocnik strony skarżącej został wezwany do uiszczenia wpisu w kwocie 200 złotych, w terminie 7 dni od daty doręczenia odpisu zarządzenia, pod rygorem odrzucenia skargi oraz wezwany został do usunięcia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania braków formalnych skargi poprzez złożenie pełnomocnictwa procesowego do działania w imieniu skarżącego przed wojewódzkim sądem administracyjnym lub przed sądami administracyjnymi.

W wyznaczonym przez Sąd terminie pełnomocnik skarżącego złożył pełnomocnictwo procesowe oraz wniosek o przyznanie skarżącemu prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych. Wniosek został złożony na urzędowym formularzu, ale nie zawiera oświadczenia skarżącego dotyczącego danych o stanie majątkowym i dochodach oraz o stanie rodzinnym.

Zarządzeniem referendarza sądowego wezwano pełnomocnika skarżącego do uzupełnienia wniosku pod rygorem odmowy przyznania prawa pomocy. Wezwanie doręczone zostało pełnomocnikowi skarżącego w dniu 18 września 2007 r. Skarżący nie uzupełnił wniosku o wymagane wyjaśnienia i dokumenty.

Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 3 października 2007 r. odmówiono Ł. D. przyznania prawa pomocy uznając, iż brak jest przesłanek uzasadniających przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie, a tym samym wniosek skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie.

W dniu 25 października 2007 r. skarżący złożył sprzeciw od ww. postanowienia referendarza sądowego, nie uzupełniając złożonego wniosku o przyznanie prawa pomocy o oświadczenie o swoim stanie majątkowym i możliwościach płatniczych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 258 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) postanowienie co do przyznania lub odmowy przyznania prawa pomocy może zostać wydane przez referendarza sądowego. Od takiego postanowienia strona może wnieść środek odwoławczy określony w art. 259 powołanej ustawy. W przypadku wniesienia sprzeciwu, jeśli nie został odrzucony, postanowienie, przeciwko któremu został wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Sąd rozstrzyga ją w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie (art. 260 powołanej ustawy).

W niniejszej sprawie, wobec wniesienia sprzeciwu przez skarżącego, postanowienie referendarza sądowego z dnia 3 października 2007r. utraciło moc, w takiej sytuacji Sąd rozpatrzył wniosek o przyznanie prawa pomocy.

Skarżący wystąpił o prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych (punkt 4 formularza wniosku).

Z treści przepisów art. 243 § 1, art. 244 § 1, art. 245 § 3, art. 246 § 1 pkt 2 oraz art. 252 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wynika, iż osobie fizycznej może być przyznane na jej wniosek prawo pomocy w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Wykazanie powyższych okoliczności powinno nastąpić poprzez złożenie na urzędowym formularzu stosownego oświadczenia obejmującego dokładne dane o stanie rodzinnym i majątkowym. Od Sądu zależy uznanie oświadczenia za wystarczające dla przyznania prawa pomocy we wskazanym zakresie.

Ze złożonego przez skarżącego na urzędowym formularzu wniosku nie wynika jaka jest jego sytuacja finansowa i czy jest w stanie ponieść koszty postępowania.

Warunkiem zaś przyznania stronie prawa pomocy jest wykazanie przez nią, iż występują przesłanki uzasadniające jej udzielenie. W interesie skarżącego leży zatem przedstawienie wszelkich okoliczności, które wskazywałyby na fakt pozostawania w trudnej sytuacji materialnej. Ocena sytuacji materialnej nie sprowadza się tylko do stwierdzenia, że skarżący uzyskuje lub nie uzyskuje dochodów, ale również polega na zbadaniu, czy posiada on majątek oraz czy posiada obiektywnie rozumianą zdolność do zdobycia potrzebnych środków finansowych.

W niniejszej sprawie, skoro skarżący nie podał we wniosku żadnych danych o stanie rodzinnym i majątkowym oraz o dochodach, a ponadto nie uzupełnił tych danych w postępowaniu wyjaśniającym prowadzonym przez referendarza sądowego oraz w sprzeciwie od postanowienia z dnia 3 października 2007 r., Sąd uznał, iż wniosek Ł. D. nie zasługuje na uwzględnienie. Skarżący nie przedstawił w uzasadnieniu wniosku żadnych okoliczności, które mogłyby uzasadnić przyznanie mu prawa pomocy. Sąd nie ma podstaw do przyznania prawa pomocy, w sytuacji gdy skarżący uchyla się od złożenia oświadczenia o stanie rodzinnym, majątkowym i osiąganych dochodach. Rzeczą wnioskodawcy, jako zainteresowanego w przyznaniu mu prawa pomocy jest wykazanie zasadności złożonego wniosku. Inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, że zachodzą przesłanki przemawiające na rzecz przyznania pomocy ciąży więc na wnioskodawcy.

W ocenie Sądu, skarżący takiej inicjatywy nie wykazał, a argumenty skarżącego przedstawione we wniosku dotyczącą zasadności jego skargi, a nie wniosku o przyznanie prawa pomocy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd, na podstawie art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 w związku z art. 260 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.

K.Ż.