Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Zdanowicz, , Sędzia WSA Izabela Ostrowska (spr.), Sędzia WSA Elżbieta Zielińska - Śpiewak, , Protokolant Ewa Sawicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2008 r. sprawy ze skargi W. i J. B. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2008 r. znak [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę. I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, III. zasądza od Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżących W. i J. B. kwotę 500 (pięćset) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] lutego 2008 r., znak: [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., po rozpatrzeniu odwołania J. i W. B., od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2007 r., nr [...], zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej Zarządowi Dróg Wojewódzkich w Z. pozwolenia na budowę polegającą na rozbudowie drogi wojewódzkiej nr [...] od km [...] do km [...] w m. T. - etap I, na terenie działek nr ewid. [...] położonych w obrębie T., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ odwoławczy przywołał przepis art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, zgodnie z którym, roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, oraz wskazał, iż stosownie do art. 35 ust. 4 Prawa budowlanego, jeżeli inwestor wypełni wszystkie warunki konieczne do uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę, a więc złoży wniosek o pozwolenie na budowę w terminie ważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz złoży oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, czym wypełni wymagania art. 32 ust. 4 ustawy Prawo budowlane a także zapewni zgodność projektu budowlanego z wymaganiami art. 35 ust. 1 tej ustawy, to właściwy organ nie może odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę.

Organ stwierdził, iż inwestor złożył, pod rygorem odpowiedzialności karnej, prawidłowe pod względem formalnym, oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Przedłożony do zatwierdzenia projekt budowlany jest zgodny z decyzją Wójta Gminy T. z dnia [...] listopada 2006r., Nr [...], o lokalizacji inwestycji celu publicznego, ustalającą dla Zarządu Dróg Wojewódzkich w Z. lokalizację inwestycji polegającej na przebudowie drogi wojewódzkiej nr [...] na działkach nr ewid. [...] położonych w obrębie T. oraz na działce nr ewid. [...] w obrębie K., gm. T. W aktach sprawy znajduje się decyzja Wójta Gminy T. z dnia [...] listopada 2006 r. o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia, wydana na podstawie art. 46a ust. 7 pkt 4, w związku z art. 46 ust. 1 i art. 56 ust. 1, 2, 3, 7 i 8 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jednolity Dz. U. z 2006 r., Nr 129, poz. 902 ze zm.).

Ponadto organ zauważył, iż projekt zagospodarowania terenu jest zgodny z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi. Projekt budowlany jest kompletny i posiada wymagane opinie, uzgodnienia, pozwolenia i sprawdzenia, jak również został wykonany i sprawdzony przez osoby posiadające stosowne uprawnienia budowlane i legitymujące się aktualnymi na dzień opracowania projektu zaświadczeniami o wpisie na listę członków właściwej izby samorządu zawodowego.

Tym samym, zdaniem organu, inwestor wypełnił wymagania art. 32 ust. 4 Prawa budowlanego oraz zapewnił zgodność projektu budowlanego z wymaganiami art. 35 ust. 1 tej ustawy, zatem na podstawie art. 35 ust 4 Prawa budowlanego właściwy organ był zobligowany do wydania decyzji o pozwoleniu na budowę.

Odnosząc się do zarzutów zawartych w odwołaniu organ wskazał, iż odwołujący się zostali zawiadomieni o wszczęciu postępowania w sprawie udzielenia pozwolenia na budowę i brali udział w prowadzonym przez Wojewodę [...] postępowaniu zakończonym wydaniem zaskarżonej decyzji (pismo W. B. z dnia [...] listopada 2007 r.), ponadto stwierdził, iż ocena kwestii podziału nieruchomości (działki nr [...]) wykracza poza zakres postępowania administracyjnego dotyczącego zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę.

Skargę na powyższą decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2008 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożyli J. i W. B.

Wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji, jak również poprzedzającej ją decyzji organu I instancji, skarżący zarzucili decyzjom naruszenie prawa i interesu prawnego.

Zdaniem strony skarżącej, zatwierdzony projekt nie uwzględnia przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, w zakresie przepisów dotyczących konieczności zapewnienia naturalnego oświetlenia pomieszczeń w budynku oraz narażenia na hałas i wibracje wytworzone przejeżdżającymi samochodami ciężarowymi.

W ocenie skarżących, w projekcie tym nie zostały również zachowane wymagania dotyczące odległości obiektów budowlanych przy drogach od zewnętrznej krawędzi jezdni określone w przepisach ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. Skarżący wskazali, iż zgodnie z przepisami ustawy o drogach publicznych, obiekt budowlany w terenie zabudowanym powinien być usytuowany w odległości od zewnętrznej krawędzi jezdni, co najmniej 8 m, tymczasem w ich ocenie, zgodnie z projektem, przebudowywana droga wojewódzka nr [...] będzie przebiegała w odległości nie większej niż 90 cm.

W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji i wniósł jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Stosownie do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Oznacza to, że Sąd rozpoznając skargę, ocenia czy zaskarżona decyzja lub postanowienie nie narusza przepisów prawa materialnego i postępowania administracyjnego.

Zgodnie z art. 134 §1 w/w ustawy Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną w niej podstawą prawną.

W niniejszej sprawie Sąd dokonał kontroli decyzji Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2008 r., znak: [...], utrzymującej w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2007 r., nr [...], zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą Zarządowi Dróg Wojewódzkich w Z. pozwolenia na budowę polegającą na rozbudowie drogi wojewódzkiej nr [...] od km [...] do km [...] w m. T. - etap I, na terenie działek nr ewid. [...] położonych w obrębie T.

Kontrola zaskarżonej decyzji wykazała, że badane rozstrzygnięcie zostało wydane z naruszeniem prawa uzasadniającym jego uchylenie, tj. z mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy naruszeniem art. 7, 77, 15 k.p.a.

Utrzymanie przez organ odwoławczy w mocy decyzji organu I instancji jest orzeczeniem o charakterze merytorycznym i stanowi konsekwencję stwierdzenia przez organ II instancji, że decyzja ta jest prawidłowa, lub że wprawdzie jest ona dotknięta wadą ale niekwalifikowaną (nieistotną), albo że w sprawie zachodzą okoliczności powodujące zastosowanie zakazu reformationis in peius. Innymi słowy rozstrzygnięcie organu odwoławczego przybiera taką postać w sytuacji, gdy ocena organu II instancji jest co do istoty sprawy taka sama jak rozstrzygnięcie organu I instancji (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 marca 2007 r., sygn. akt VII SA/Wa 2044/06, LEX nr 337015).

Zgodnie z zasadą dwuinstancyjności postępowania administracyjnego określoną w art. 15 k.p.a., organ administracji publicznej orzekający w postępowaniu odwoławczym powinien dokonać kontroli decyzji wydanej przez organ pierwszej instancji, jak również zobowiązany jest ponownie rozpoznać sprawę rozstrzygniętą decyzją organu pierwszej instancji.

Podejmując rozstrzygnięcie organ powinien w sposób wyczerpujący zebrać, rozpatrzyć i ocenić materiał dowodowy istniejący w sprawie, zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisu art. 7, art. 77 k.p.a.

Projekt budowlany podlega zatwierdzeniu w decyzji o pozwoleniu na budowę, czy też w odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego, stanowi on element decyzji dotyczącej pozwolenia na budowę.

W zatwierdzonym decyzją Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2007 r., Nr [...], projekcie budowlanym inwestycji polegającej na przebudowie drogi wojewódzkiej nr [...] na odcinku od km [...] do km. [...] w m. T. - Etap I od km [....] do km. [...], znajduje się plan sytuacyjny realizowanej przebudowy, wyznaczający granice opracowania, a mianowicie wskazuje na km [...] do km [...]. Powyższy plan sytuacyjny wskazuje również na okoliczność, iż odcinek od km [...], zostanie objęty odrębnym wnioskiem o pozwoleniu na budowę.

Tymczasem decyzja Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2007 r. udziela pozwolenia na rozbudowę drogi wojewódzkiej nr [...] od km [...] do km [...]. Istnieje więc rozbieżność pomiędzy granicami opracowania zawartymi w planie sytuacyjnym zatwierdzonego projektu budowlanego a granicami wyznaczonymi w decyzji udzielającej pozwolenia na budowę (od km [...] do km [...]).

Zatwierdzony projekt budowlany stanowi załącznik do decyzji o pozwoleniu na budowę i nie może być pomiędzy tymi dwoma dokumentami żadnych rozbieżności. Granice opracowania zawarte w projekcie budowlanym powinny być zbieżne z granicami wyznaczonymi w decyzji o pozwoleniu na budowę.

Organ odwoławczy nie dokonał pod tym kątem tych rozbieżności analizy rozstrzygnięcia organu I instancji.

Na marginesie wskazać należy, iż rozstrzygnięcie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego zapadło w wyniku rozpatrzenia odwołania wniesionego przez J. i W. B. (podpisane zostało jedynie przez W. B. - za obojga małżonków), tymczasem w aktach administracyjnych sprawy brak jest pełnomocnictwa udzielonego W. B. do reprezentowania J. B.

Zarzuty skargi pozostają bez wpływu na treść niniejszego rozstrzygnięcia, wskutek ujawnionych wad postępowania administracyjnego.

Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c, art. 152 oraz art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzekł jak w sentencji wyroku.