Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Asesor WSA Iwona Kosińska po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. K. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 listopada 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 1215/07 w sprawie ze skargi W. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] maja 2007 r. nr [...][...] w przedmiocie przekazania sprawy według właściwości postanawia: odmówić przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 8 listopada 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 1215/07 oddalił skargę W. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] maja 2007 r. nr [...][...] w przedmiocie przekazania sprawy według właściwości.

Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 14 stycznia 2008 r. przyznano skarżącemu prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego. Następnie pismem z dnia 11 lutego 2008 r. Okręgowa Izba Radców Prawnych wyznaczyła skarżącemu pełnomocnika z urzędu.

W dniu 25 kwietnia 2008 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynął wniosek pełnomocnika skarżącego radcy prawnego S. S. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia, wraz z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia od powyższego wyroku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 86 i 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) uchybiony termin należy przywrócić, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki: strona wystąpi z wnioskiem o przywrócenie terminu w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu; dokonując jednocześnie czynności, dla której określony był termin, we wniosku zostaną uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, a uchybienie powoduje dla strony ujemne skutki w zakresie postępowania sądowego.

Powyższe oznacza, iż w sytuacji, gdy którakolwiek z opisanych wyżej przesłanek nie zostanie spełniona, sąd odmownie rozstrzygnie sprawę.

Pełnomocnik skarżącego we wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku podał, iż skarżący pomimo pisemnej prośby nie poinformował go czego dotyczy przedmiotowa sprawa oraz nie udzielił informacji o jej aktualnym stanie. Wskazał również, iż otrzymał informację o nadesłaniu do Sądu pełnomocnictwa procesowego podpisanego przez skarżącego, uprawniającego w/w pełnomocnika do działania w niniejszej sprawie dopiero w dniu 28 marca 2008 r. Ponadto pełnomocnik podkreślił, że zapoznanie z aktami sprawy było utrudnione i stało się dopiero możliwe w dniu 18 kwietnia 2008 r. z uwagi na fakt, iż akta sądowe znajdowały się w Naczelnym Sądzie Administracyjnym w związku z wniesionym przez skarżącego zażaleniem na zarządzenie z dnia 18 stycznia 2008 r. o pozostawieniu wniosku skarżącego bez rozpoznania.

Oceniając brak winy wnioskującego, należy przyjąć "obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy". Wynika z tego, a także z utrwalonego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, iż strona obowiązana jest do zachowania szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Przywrócenie terminu nie jest zatem dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Brak winy w uchybieniu terminu można przyjąć tylko wtedy, gdy strona nie mogła przeszkody usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. post. NSA, sygn. I SA/Gd 560/00; wyrok NSA, sygn. I SA/Gd 794/99; wyrok NSA, sygn. III SA 7432/98).

W ocenie Sądu pełnomocnik skarżącego nie dochował należytej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej, a przedstawione przez niego okoliczności faktyczne nie uzasadniają przywrócenia uchybionego terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Otóż na wstępie należy wskazać, iż zarządzeniem z dnia 7 marca 2008 r. pełnomocnik skarżącego został poinformowany, że w dniu 6 marca 2008 r. skarżący nadesłał do Sądu pełnomocnictwo uprawniające go do działania w imieniu skarżącego. Powyższe zarządzenie zostało doręczone pełnomocnikowi w dniu 12 marca 2008 r. (zgodnie ze zwrotnym poświadczeniem odbioru – k. 95), a nie jak twierdzi pełnomocnik w dniu 28 marca 2008 r. Ponadto należy podkreślić, iż powyższe pełnomocnictwo zostało przesłane w ślad za aktami do Naczelnego Sądu Administracyjnego, które zostały przesłane do tegoż Sądu w dniu 21 lutego 2008 r. w związku z wniesionym zażaleniem na zarządzenie z dnia 18 stycznia 2008 r. o pozostawieniu wniosku skarżącego bez rozpoznania. Zatem należy przyjąć, że przyczyna uchybienia terminu do wniesienia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku ustała w dniu 12 marca 2008 r., tj. w dniu, w którym pełnomocnik dowiedział się o fakcie przesłania przez skarżącego pełnomocnictwa procesowego do Sądu. Natomiast powołanie się przez pełnomocnika na fakt, iż zapoznanie się z aktami sądowymi było utrudnione z uwagi na to, że znajdowały się one w Naczelnym Sądzie Administracyjnym nie jest wystarczającym powodem do stwierdzenia, iż pełnomocnik nie mógł się w ogóle zapoznać z aktami sprawy. Z aktami tymi mógł on bez przeszkód zapoznać się w Naczelnym Sądzie Administracyjnym. Zatem niezasadne jest twierdzenie pełnomocnika, iż dopiero w dniu 18 kwietnia 2008 r. (tj. po zwrocie akt z Naczelnego Sądu Administracyjnego) ustała przeszkoda umożliwiająca zapoznanie się pełnomocnika z aktami sprawy.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy wskazać, iż pełnomocnik skarżącego nie uprawdopodobnił braku swojej winy, jak również nie wskazał, że przyczyna ta istniała przez cały czas, aż do wniesienia prośby o przywrócenie terminu. Zatem należy przyjąć, że pełnomocnik skarżącego nie dochował należytej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej oraz nie uprawdopodobnił, iż uchybienie przez niego terminu spowodowane było okolicznościami wyłączającymi winę.

Mając powyższe na względzie, Sąd na podstawie art. 86 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.