Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 28 lipca 2004 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski, Sędziowie NSA Teresa Rutkowska (spr.), NSA Janusz Nowacki, Protokolant sekretarz sądowy Adrian Król, po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2004 roku na rozprawie sprawy ze skargi J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zameldowania na pobyt czasowy uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] nr [...].

3 II SA/Łd 742/01

U Z A S A D N I E N I E

Zaskarżoną decyzją Nr [...] z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. umarzającą postępowanie w sprawie o zameldowanie J. B. na pobyt czasowy w okresie 23.11.2000r. – 23.10.2001 r. w altanie nr 69 na terenie POD “A" w Ł.

Jak wynika z załączonych akt administracyjnych, w dniu 22 listopada 2000 r J. B. zgłosił wniosek o zameldowanie go na pobyt czasowy od 23.11.2000r. do 23.10.2001r. w altanie znajdującej się na działce nr 69 położonej na terenie Pracowniczego Ogrodu Działkowego “A" ul. A nr 98 w Ł. Do wniosku dołączył zgłoszenie pobytu czasowego oraz zaświadczenie wydane przez Prezesa POD stwierdzające fakt użytkowania przez J. B. działki Nr 69, na której znajduje się altana stanowiąca własność członka Ogrodu.

Decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta Ł. na podstawie art. 105 § 1 k.p.a. oraz art. 47 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jedn. Dz. U. Nr 32 z 1984 r poz. 174) , umorzył postępowanie o zameldowanie J. B., wywołane wyżej wskazanym wnioskiem.

W uzasadnieniu organ wskazał, że wniosek z dnia 22 listopada 2000 r złożony przez J. B. jest kolejnym wnioskiem o zameldowanie na pobyt czasowy.

W dniu [...] wydana została decyzja odmawiająca zameldowania na pobyt czasowy w okresie od 16.08.2000 r do 23.10.2002 r oraz decyzja ostateczna organu odwoławczego utrzymująca tę decyzję w mocy ( decyzja z dnia [...] Nr[...]).

Wobec powyższego postępowanie wywołane wnioskiem z dnia 22.11.2000 r jest bezprzedmiotowe.

W odwołaniu od tej decyzji J. B. wnosił o jej uchylenie i spowodowanie wydanie potwierdzenia, że we wskazanym we wniosku czasie przebywał pod wskazanym adresem. Podnosił, że przywołane w uzasadnieniu decyzji stwierdzenie, iż nie może przebywać czasowo w altanie, stanowi naruszenie jego praw. Do odwołania załączył pismo, w którym wykazywał, że spełnia wszystkie niezbędne warunki do zameldowania na pobyt czasowy , a ponadto wcześniejsza odmowa zameldowania dotyczy okresu od 16.08.2000r. do 23.10.2000r. , a nie jak podał organ okresu od 16.08.2000r. do 23.10.2002 r.

Zarzucił, że nie jest prawdziwe stwierdzenie , że stan faktyczny nie uległ zmianie, gdyż Prezes PZD nie zaprzecza obecnie jego prawu do przebywania na terenie wybudowanej altany, a także , że bezzasadne było poinformowanie o toczącym się postępowaniu W. S. - Prezesa POD “A", gdyż nie jest on stroną w sprawie i nie ma żadnych uprawnień do wyrażania swojej opinii odnośnie zasadności zameldowania.

J. B. wskazywał także, że decyzja nie spełnia wymogów art. 107 k.p.a., gdyż nie wyjaśnia dlaczego zabrania mu się przebywania w altanie. Wnosił także o załączenie akt Prokuratury Okręgowej.

Decyzją z dnia [...] [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję .

Kolegium wskazało, że nie budzi wątpliwości, iż przedmiotem decyzji organu I instancji z dnia [...] Nr [...] oraz decyzji Kolegium z dnia [...] Nr [...] był wniosek J. B. w sprawie jego zameldowania na pobyt czasowy w altanie na działce na terenie POD “A" przy ul. A 94/88 w Ł.

Kolegium podało, że wniosek ten został rozpatrzony negatywnie .

Zameldowania na pobyt czasowy dotyczy także wniosek złożony przez J. B. 22.11.2000r.

W ocenie Kolegium zachodzi tożsamości obu spraw , z których już jedna została wcześniej zakończona wydaniem decyzji ostatecznej. Podmiotem obu spraw jest J. B., przedmiotem postępowania jest zameldowanie na pobyt czasowy prowadzone w oparciu o ten sam stan prawny ( ustawę z dnia 10 kwietnia 1974 r o ewidencji ludności i dowodach osobistych - tekst jedn. Dz. U. z 1984 r Nr 32, poz.174 ze zm. ) i nie uległ zmianie stan faktyczny, gdyż odnosi się on do zameldowania na pobyt czasowy powyżej dwóch miesięcy.

Wobec powyższego wydanie nowej decyzji merytorycznej w sprawie byłoby sprzeczne z przepisami postępowania administracyjnego i stanowiłoby podstawę do stwierdzenia jej nieważności , zgodnie z art. 156 § 1 pkt 3 k.p.a.

Reasumując Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało, że skoro poprzednio wydana decyzja ostateczna w tej sprawie nie została wyeliminowana z obrotu prawnego i nadal ma moc wiążącą oraz skoro nie zmieniły się okoliczności faktyczne dotyczące istoty spawy , powtórne wszczęcie postępowania w tej sprawie byłoby bezprzedmiotowe , a zatem organ I instancji słusznie umorzył postępowanie na podstawie art. 105 § 1 k.p.a.

Kolegium zaznaczyło także , że załączony do odwołania wniosek o wznowienie postępowania, z uwagi na jego treść, potraktowało jako uzupełnienie odwołania.

W skardze skierowanej do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. J. B. wnosił o stwierdzenie jej nieważności , a także decyzji Prezydenta Miasta Ł. oraz ich uchylenie i wznowienie postępowania w przedmiotowej sprawie.

Zarzucał naruszenie art. 52 ust. 1 Konstytucji RP oraz art. 8 ust. 1 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, co wyczerpuje dyspozycję art. 156 § 1 pkt 2,6 i 7 k.p.a..

Podnosił, że decyzje te dyskryminują go i naruszają jego prawo własności , a okoliczności ustalone przez organ są fałszywe, co wyczerpuje dyspozycję art. 156 § 1 ust. 1 k.p.a. i art. 145 § 1 pkt 1 k.p.a.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wnosiło o oddalenie skargi z przyczyn wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, iż z dniem 1 stycznia 2004r., na podstawie art.1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. przepisy wprowadzające ustawę-prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę-prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. Nr 153 poz.1271/ weszła w życie ustawa z dnia 25 lipca 2002r. prawo o ustroju sądów administracyjnych / Dz. U. Nr 153 poz.1269/ oraz ustawa z dnia 30 sierpnia 2002r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. Nr 153 poz.1270/.

Zgodnie z treścią art.97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. przepisy wprowadzające ustawę-prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę-prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjne na podstawie przepisów ustawy – prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Skarga J. B. została wniesiona przed dniem 1 stycznia 2004r. i do tego dnia postępowanie nie zostało zakończone. Skarga ta winna więc zostać rozpoznana na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zaś sądem właściwym do jej rozpatrzenia jest Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, utworzony z dniem 1 stycznia 2004r. dla obszaru województwa [...] .

Zgodnie z treścią art.1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. prawo o ustroju sądów administracyjnych /Dz. U. Nr 153 poz.1269/ sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej.

W myśl zaś art.1 § 2 wymienionej ustawy, kontrola o której mowa w § 1 ,sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Zgodnie z treścią art.3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. nr 153 poz.1270/ sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.

W myśl art.145 § 1 wymienionej ustawy sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie:

1./ uchyla decyzje lub postanowienie w całości lub w części jeżeli stwierdzi:

a./ naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy

b./ naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego

c./ inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy

2./ stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art.156 kodeksu postępowania administracyjnego lub innych przepisach

3./ stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w kodeksie postępowania administracyjnego lub innych przepisach.

Z wymienionych przepisów wynika, iż sąd bada legalność zaskarżonej decyzji tj. czy jest ona zgodna z prawem materialnym określającym prawa i obowiązki stron oraz z prawem procesowym regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej.

Sąd rozstrzyga przy tym w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W rozpoznawanej sprawie skargę wniesioną przez J. B. należało uznać za uzasadnioną przede wszystkim z uwagi na takie naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy.

Podstawą prawną zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] był art. 105 § 1 k.p.a.

Zgodnie z tym przepisem, gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania.

W ocenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego postępowanie z wniosku J. B. o zameldowanie go na pobyt czasowy od 23.11.2000 r do 23.10.2001 r w altanie nr 69 na terenie POD “A" w Ł. było bezprzedmiotowe, gdyż wcześniej już sprawa została zakończona wydaniem decyzji ostatecznej ( decyzja SKO z [...] Nr[...]) .

Pogląd ten nie może być uznany za trafny. Tożsamość spraw istnieje wówczas, gdy występują w nich te same podmioty, dotyczą one tego samego przedmiotu i tego samego stanu prawnego w nie zmienionym stanie faktycznym .

Tymczasem stan faktyczny w obu sprawach nie był identyczny. Decyzja SKO w Ł. z dnia [...] rozstrzygała wniosek o zameldowanie J. B. na pobyt czasowy na terenie POD “A" w Ł. na okres od 16.08.2000 r do 23.10.2000 r , a decyzja stanowiąca przedmiot rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie wniosek o zameldowanie na pobyt czasowy na okres od 23.11.2000 r do 23.10.2001 r.

W tym miejscu należy od razu zaznaczyć, że w uzasadnieniu decyzji organu I instancji, wadliwie został podany czasokres objęty wnioskiem o zameldowanie, w sprawie zakończonej wydaniem decyzji przez SKO w dniu [...]

Powyższe oznacza, że nie można było mówić o tożsamości sprawy wszczętej wnioskiem J. B. z dnia 19 listopada 2000 r ze sprawą zakończoną ostateczną decyzją SKO w Ł. z dnia [...] Tym samym brak było podstaw do wydania decyzji o umorzeniu postępowania na podstawie art.. 105 § 1 k.p.a., a więc sprawa wówczas powinna być rozstrzygnięta merytorycznie.

Sąd podziela przy tym pogląd wyrażony w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego OZ w Łodzi z dnia 19 czerwca 2002 r –sygn. II SA/Łd 1963/00 , wydanym na skutek skargi wniesionej przez J. B. na decyzję SKO w Ł. z dnia [...] w przedmiocie odmowy zameldowania na pobyt stały, że nie jest rzeczą organu właściwego w sprawach ewidencji ludności dokonywanie oceny, czy określony obiekt budowlany nadaje się na miejsce pobytu ludzi w rozumieniu przepisów prawa budowlanego i prawa zagospodarowania przestrzennego i uzależnianie od tej oceny możliwości zameldowania.

Obecnie, biorąc pod uwagę, że wniosek o zameldowanie obejmował okres od 23.11.2000r do 23.10. 2001r. i okres ten już upłynął organ administracji ponownie winien rozważyć, czy istnieje przedmiot postępowania w sprawie.

Z powyższych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1c ustawy Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji. Z uwagi na treść zaskarżonej decyzji, która utrzymała w mocy decyzję umarzającą postępowanie, orzekanie na podstawie art. 152 p.p.s.a. było bezprzedmiotowe.