Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wiśniewska, , , po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 14 maja 2008 r., sygn. akt IV SA/Gl 342/07 o odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku tego Sądu z dnia 5 marca 2008 r. w sprawie ze skargi J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego postanawia: oddalić zażalenie.

Postanowieniem z dnia 14 maja 2008 r., sygn. akt IV SA/Gl 342/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odmówił skarżącej J. B. przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 5 marca 2008 r. oddalającego jej skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że w treści doręczonego skarżącej zawiadomienia o terminie rozprawy z dnia 5 marca 2008 r., jak i zawiadomienia o poprzedniej rozprawie - zawarte było pouczenie o sposobie i terminie złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, a zatem nie sposób przyjąć, że skarżąca nie miała świadomości co do sposobu i trybu dokonania przedmiotowej czynności.

W tej sytuacji Sąd uznał, że brak jest przesłanek do przyjęcia, iż skarżąca nie złożyła wniosku o uzasadnienie wyroku bez swojej winy. Okoliczność tygodniowej choroby skarżącej w okresie, w którym doręczono jej zawiadomienie o rozprawie w dniu 13 lutego 2008 r. pozostaje bez znaczenia dla oceny winy w uchybieniu przedmiotowego terminu. Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 86 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 173, poz. 1270, ze zm., zwanej dalej P.p.s.a.) odmówił skarżącej przywrócenia uchybionego terminu.

Na postanowienie to skarżąca J. B. złożyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego zażalenie, wnosząc o jego uchylenie i przywrócenie jej uchybionego terminu. Skarżąca podniosła, że nie wiedziała, że musi wystąpić z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia. Jako osoba niepełnosprawna, wymaga pomocy osób trzecich, a poza tym w kwestii wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku została błędnie poinformowana przez pracownika socjalnego. Poniosła też, że w dniu 5 marca 2008 r. (a więc w dacie rozprawy) uległa wypadkowi. Mianowicie w mieszkaniu upadła i nie mogła się podnieść przez dwie godziny. Mąż nie mógł jej reprezentować, gdyż przebywał w K..

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 86 § 1 P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Strona wnosząca wniosek musi jednak uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 P.p.s.a.).

Sąd pierwszej instancji rozpoznając wniosek skarżącej o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, trafnie przyjął, że skarżąca została w sposób wyczerpujący pouczona o skutkach procesowych nieobecności na rozprawie i konieczności złożenia wniosku o sporządzenia uzasadnienia w razie wyroku oddalającego skargę, albowiem jest to wymaganie otwierające możliwość zaskarżenia wyroku skargą kasacyjną. Brak świadomości, że powinna złożyć wniosek o sporządzenie uzasadnienie, jak sama wskazała we wniosku o przywrócenie terminu, wynikał z faktu, iż nie przeczytała pouczenia zawartego w zawiadomieniach o terminie rozprawy. Oczekiwanie zatem ze strony skarżącej, że pracownik socjalny udzieli jej właściwej informacji o stanie sprawy należy uznać za brak staranności strony w działaniu we własnej sprawie. Wystarczyło przecież dokładne przeczytanie pouczenia zawartego w pismach sądowych i skorzystanie z telefonu, ażeby w sekretariacie sądowym ustalić, jakiej treści zapadł wyrok. Uczyniła to dopiero w dniu 9 kwietnia 2008 r., kiedy to zadzwoniła do Sądu i ustaliła stan sprawy.

Skarżąca w zażaleniu wskazuje, że w dniu rozprawy, na której zapadł wyrok, upadła i dlatego nie mogła w niej uczestniczyć. Nie wykazała natomiast, ażeby w kolejnych dniach występowały przeszkody w ustaleniu, chociażby drogą telefoniczną, jaki zapadł wyrok. Oznacza to, że skarżąca nie zachowała należytej staranności w prowadzeniu własnej sprawy.

Należy więc podzielić stanowisko Sądu pierwszej instancji, że skarżąca nie wykazała, aby uchybienie terminu nastąpiło bez jej winy.

W tym stanie rzeczy, skoro zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw, z mocy art. 184 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny postanowił, jak w sentencji.