Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Piotr Głowacki (spr.) Sędziowie: AWSA Kazimierz Bandarzewski WSA Barbara Pasternak Protokolant: Beata Błach po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 maja 2008r. sprawy ze skargi T. S. na postanowienie Wojewody z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania; I. uchyla zaskarżone postanowienie, II. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącego T. S. 100 zł. ( sto złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Prezydent Miasta K. decyzją nr [....] , znak [....] z dnia 2 lipca 2004 roku udzielił R.K. i E.K. pozwolenia na budowę i zatwierdził projekt budowlany dla inwestycji, polegającej na budowie garażu na jeden samochód w dobudowie do istniejącego budynku oraz budowie garażu wolnostojącego na dwa samochody wraz ze zjazdami i infrastrukturą, przy ul. [....] , działka nr [....] , [....] , obręb [....] w K. Od decyzji tej odwołanie złożył między innymi T.S. .

Postanowieniem z dnia 4 października 2004 roku, znak [....] , wydanym na podstawie art. 134 k.p.a., Wojewoda [....] stwierdził niedopuszczalność powyższego odwołania. Organ wskazał, że elementem, kwalifikującym podmiot jako stronę postępowania, jest interes prawny bądź prawny obowiązek, co podlega w każdej sprawie ustalaniu w oparciu o art. 28 k.p.a. O prawnym charakterze interesu lub obowiązku decydują przepisy prawa materialnego. Ponieważ T.S. nie był stroną postępowania, zakończonego decyzją o pozwoleniu na budowę, prawo wniesienia odwołania mu nie przysługuje.

T.S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie w terminie skargę na powyższe postanowienie, żądając jego uchylenia oraz zasądzenia kosztów postępowania. Podniósł, że jest właścicielem działki, sąsiadującej z terenem inwestycji i znajdującej się w obszarze oddziaływania obiektów, objętych spornym pozwoleniem na budowę.

Wojewoda [....] w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Sąd administracyjny w ramach kontroli działalności administracji publicznej, przewidzianej w art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U Nr 153, póz. 1270 z późn. zm. - oznaczanej dalej jako p.p.s.a.), uprawniony jest do badania czy przy wydaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania, nie będąc przy tym związanym granicami skargi (art. 134 p.p.s.a.). Wady, skutkujące koniecznością uchylenia decyzji lub postanowienia, stwierdzeniem ich nieważności bądź wydania ich z naruszeniem prawa, przewidziane są w przepisie art. 145 § 1 p.p.s.a. Na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. "c" p.p.s.a. sąd administracyjny uchyla akt administracyjny, jeżeli narusza ona przepisy postępowania w sposób, mogący mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia.

W myśl art. 134 k.p.a. organ odwoławczy stwierdza- w drodze postanowienia-niedopuszczalność odwołania. Ponieważ zgodnie z art. 127 § 1 k.p.a. prawo wniesienia odwołania służy stronie, wniesienie środka zaskarżenia w administracyjnym toku instancji jest niedopuszczalne wówczas, gdy czynności takiej dokonuje podmiot, nie będący stroną. W niniejszej sprawie przepisy te, a w szczególności art. 134 k.p.a., zostały jednak zastosowane w całkowicie nieuzasadniony sposób.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż rzeczą organu drugiej instancji jest weryfikacja, czy wnoszącemu odwołanie przysługuje przymiot strony. Istotne, że weryfikacja taka nie może w żadnym wypadku ograniczyć się do sprawdzenia, kogo za strony uznał organ pierwszej instancji, albowiem jego stanowisko organu odwoławczego nie wiąże, a wręcz przeciwnie- powinno być pierwszą kwestią, kontrolowaną w postępowaniu odwoławczym. Podmiot, który bezzasadnie nie był traktowany przez organ pierwszej instancji jako strona, pomimo spełnienia wszelkich przesłanek ku temu, posiada takie samo jak pozostałe strony prawo do zaskarżania rozstrzygnięć organu, o ile czyni to w terminie, otwartym dla pozostałych stron, co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowym (zob. wyroki: Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lipca 2002 roku, sygn. akt II SA 2230/00, Monitor Prawniczy 2002/20/916 i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 października 2005 roku, sygn. akt l SA/Wa 1606/04, Lex Omega nr 191505). W niniejszej sprawie organ odwoławczy oparł się wyłącznie na ustaleniach kręgu stron, jakie poczynił Prezydent Miasta K. , co nie odpowiada wymogom zasady prawdy obiektywnej w ujęciu art. 7 k.p.a., zasadzie dwuinstancyjności, o jakiej mowa w art. 15 k.p.a., jak również nie spełnia dyspozycji art. 107 § 3 w zw. z art. 126 k.p.a. w zakresie, odnoszącym się do wyczerpującego uzasadnienia prawnego i faktycznego rozstrzygnięcia.

Nadto organ odwoławczy w nadmiernie lakonicznym uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia błędnie wskazał - jako mający zastosowanie do ustalenia kręgu stron postępowania- art. 28 k.p.a., przeoczywszy fakt, iż w postępowaniu o udzielenie pozwolenia na budowę w sprawach wszczętych po dniu 11 Iipca 2003 roku zastosowanie znajduje art. 28 ust 2 ustawy- Prawo budowlane, regulując kwestię kręgu stron na zasadzie lex spectafis w stosunku do art. 28 k.p.a.

Powyższe względy, a w szczególności brak choćby próby weryfikacji, czy skarżącemu przysługuje przymiot strony, uzasadniają wyeliminowanie z obrotu prawnego kwestionowanego postanowienia. Sąd orzekł zatem jak w sentencji wyroku, za podstawę biorąc art. 145 § 1 pkt 1 lit. "c" p.p.s.a., a w zakresie rozstrzygnięcia

kosztach- również art. 200 i art. 205 § 1 p.p.s.a.