Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marcin Miemiec Sędziowie Sędzia WSA Maciej Guziński Asesor WSA Bogumiła Kalinowska (sprawozdawca) Protokolant Adam Sak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2007 r. sprawy ze skargi T. K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia 12 lipca 2006 r. nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Decyzją z dnia 12 lipca 2006 r. Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W. - działając na podstawie art.12 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575 z późn. zm.) oraz § 10 ust. 1 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983r. w sprawie chorób zawodowych ( Dz. U. Nr 65, poz. 294 z późn. zm.), w związku z § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132. poz. 1115), jak również art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. Nr 98, póz. 1071 z późn. zm.) - po rozpatrzeniu odwołania T. K. od decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego we W. z dn. 09.02.2006 r. znak [...] nr [...] o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej - przewlekłego zatrucia ołowiem i jego następstw - zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy.

W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał, że T. K. pracował od dn. 12.07.1979r. do dn. 5.10.1990r. w E na stanowiskach: montera /od 12.07.1979r. do 10.11.1987r./ i spawacza /od 11.11.1987r. do 5.10.1990r./, w tym:

- od VII do IX. 1979r. jako monter A L.,

- od IX do XII. 1979r. jako monter na budowie O.,

- od I do XII. 1980r. jako monter A L.,

od I do II. 1981r. jako monter na budowie O.,

- od III do VII. 1981r. jako monter na budowie C W.,

- od 28. VII. 1981 r. do 20. VIII. 1982r. jako monter na budowach w NRD,

- VIII. 1982. jako monter na budowie B G.,

- VIII, IX. 1982r. jako monter na budowie Cukrowni k. G.,

- od X. 1982r. do VIII. 1983r. jako monter w Grupie Remontowo-Budowlanej D-P.,

- VIII. 1983r. jako monter na budowie Cukrowni G.,

- od IX.1983r. do II.1985r. jako monter na budowie C W.,

- od III do VIII.1985r. jako monter na budowie F w B L. - montaż instalacji, zbiorników, kanałów, absorberów, spawanie okładzin z ołowiu,

- VIII. 1985r. jako monter na budowie G L.,

- IX.1985r. jako monter na budowie F B G. - remonty kotłów, remonty na Wydziale Przygotowania Wsadu (spawanie okładzin z ołowiu),

- IX. 1985r. jako monter na budowie G L,

- od 27.IX.1985r. do 25.III.1986r. jako monter na budowie H K. w Bułgarii,

- od IV do X.1986r. jako monter na budowie I Pątnów k. L.,

- od 17.IX.1986r. do 17.XI.1987r. -jako monter na budowach w NRD ,

- od 1 do II. 1988r. jako spawacz na budowie w B L,

- od 10.III do 31.XII.1988 r. jako spawacz na budowie w NRD, od I do V.1989 r. jako spawacz na budowie w B L.,

- 3 do 4 dni w VI. 1989r. jako spawacz na budowie R w B. D.,

- od VI do VII.1989r. jako spawacz na budowie w B L.,

VII.1989r. jako spawacz na budowie w B G., VIII. 1989r. jako spawacz na budowie w B L.,

- od VIII. do XII.1989r. jako spawacz na budowie G L.,

- od I do III. 1990r. jako spawacz budowy C W.

Relacjonując przebieg postępowania organ II instancji dalej przytoczył, że w związku z odwołaniem od orzeczenia Poradni Chorób Zawodowych w L. o braku podstaw do rozpoznania następstw zawodowego narażenia na ołów zainteresowany przebywał od dn. 19.06.1990r. do dn. 05.07.1990 r. w Klinice Chorób Zawodowych Instytutu Medycyny Pracy w S., gdzie stwierdzono, iż "po uwzględnieniu krótkiego okresu narażenia na ołów (okres dwóch lat /1983 - 1985/ jako spawacz i następnie przez 10 miesięcy jako spawacz kotłów gazowych w B w L.), ujemnych wyników badań toksykologicznych (nie wykazały zwiększonego poziomu ołowiu we krwi i w moczu ani wzmożonego wydalania ołowiu po teście chelatonowym) oraz braku innych cech uszkodzenia układu nerwowego nie ma dostatecznych podstaw do rozpoznania u badanego następstw zawodowego narażenia na ołów." W Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy w L. dn. 27.03.2001r. stwierdzono, iż "wykonane badania toksykologiczne; poziom ołowiu w surowicy krwi oraz moczu przedstawia się prawidłowo. Biorąc pod uwagę całość obrazu klinicznego, krótki okres narażenia na ołów brak jest podstaw do rozpoznania następstw zawodowego narażenia na ołów".

Na tej podstawie i po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego Powiatowy Inspektor Sanitarny we W. dn. 4.07.2001 r. wydał decyzję o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej - przewlekłego zatrucia ołowiem u strony. Od powyższej decyzji odwołał się zainteresowany twierdząc, iż zakład pracy wystawił błędne informacje o przebiegu zatrudnienia. W toku postępowania uzupełniającego Dolnośląski Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W. ustalił, iż T. K. od dn. 23.05.1980 r. pracował na stanowisku spawacza, a nie jak podaje zakład pracy - montera. Fakt ten jednak w ocenie organu nie wnosił żadnych nowych okoliczności, które wpłynęłyby na zmianę rozstrzygnięcia decyzji, w rezultacie - D. Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W. dnia 31.10.2001 r. wydał decyzję znak [...] utrzymującą w mocy decyzję I instancji ,którą T. K. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Wyrokiem z dn. 30.06.2004 r. Sygn. akt 3 II SA/Wr 3113/2001 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji wskazując iż "w sprawie reguła dwuinstancyjności rozpoznania choroby zawodowej przez właściwe jednostki służby zdrowia została naruszona. Karta wypisowa z Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego z 1990r. nie może być potraktowana jako zachowanie dwukrotnego rozpoznania choroby zawodowej. Po negatywnym orzeczeniu lekarskim Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy z 27 marca 2001 r. należało pouczyć T. K., że służy mu prawo złożenia wniosku o ponowne badania do wyższej instytucji - instytutu naukowo-badawczego. To prawo do dwukrotnego rozpoznania choroby zawodowej zostało naruszone, co jest uchybieniem w zakresie ustalenia stanu faktycznego. Naruszone zostały przepisy prawa procesowego nakazujące ustalenie stanu faktycznego zgodnie z zasadą prawdy obiektywnej. Oparcie się na dowodach z 1990 r. przy rozpoznaniu i rozstrzygnięciu sprawy w 2001 roku jest naruszeniem przepisów prawa procesowego. Ustalenie stanu zdrowia nie można opierać na nieaktualnych orzeczeniach lekarskich, a w sprawie na nieaktualnej karcie wypisowej".

Zgodnie z wytycznymi zawartymi w wyroku Sądu Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny we W. pismem z dnia 11.01.2005 r. nr [...] zwrócił się do Dolnośląskiego Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy we W. - Oddział w L. celem zajęcia stanowiska w przedmiocie choroby zawodowej T. K. Dnia 07.07.2005 r. wymieniona placówka medycyny pracy wydała orzeczenie lekarskie nr [...] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej - zatrucia ostre i przewlekłe substancjami chemicznymi oraz ich następstwa - (pozycja 1 wykazu chorób zawodowych), uzasadniając podjęte stanowisko tym, iż "Pacjent w okresie od 1979 r. do 1990r. zatrudniony był w Przedsiębiorstwie "Energomontaż-Zachód" na stanowisku montera i spawacza. W okresie od 1983r. do 1985 r., a następnie przez 10 miesięcy do 19.01.1990r. przepracował w narażeniu na ołów na stanowisku spawacza. Pacjent od 1990r. zaczął uskarżać się na parestezję w zakresie dłoni i stóp. Kilka lat wcześniej podawał w wywiadzie dolegliwości bólowe kręgosłupa, bóle głowy, zaburzenia świeżej pamięci, trudności w koncentracji uwagi. Wykonane w 1990 r. w warunkach klinicznych badania toksykologiczne wykazały prawidłowy poziom ołowiu w surowicy i moczu, a także nie wykazały wzmożonego wydalania ołowiu po teście chelatonowym. Badania neurologiczne, EEG i EMG nie ujawniły cech uszkodzenia ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego. Pacjent od 1990r. nie pracuje zawodowo. Aktualnie uskarża się na dolegliwości bólowe wszystkich stawów obwodowych i kręgosłupa. Leczony jest z powodu osteoporozy, ma stwierdzone zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa. Badania psychologiczne i psychiatryczne wykonane w 2003r. przez biegłych w tej dziedzinie wykazały zmiany o charakterze organicznego uszkodzenia CUN o średnim nasileniu oraz cechy zespołu psychoorganicznego skutkującego upośledzeniem funkcjonowania społecznego i zawodowego. W 2000r. hospitalizowany w Oddziale Chorób Wewnętrznych i Zawodowych z podejrzeniem ołowicy. Choroby nie rozpoznano, orzeczenie oparto na prawidłowym wyniku poziomu ołowiu w surowicy krwi. Nie stwierdzono ołowiu w moczu. Wykonane aktualnie badanie poziomu ołowiu w surowicy jest prawidłowe. Nie stwierdzono także poziomu ołowiu w moczu. Parametry biochemiczne funkcji wątroby, nerek i morfologia są prawidłowe. Konsultacja neurologiczna oraz dostarczone radiogramy kręgosłupa wykazały chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa z dyskopatią odcinka C6-C7 oraz L5-S1 z przewlekłym zespołem bólowym. Konsultacja psychologiczna wykazała zespół psychoorganiczny na tle osobowości nieprawidłowej, zaburzenia depresyjne. Biorąc pod uwagę krótki okres ekspozycji zawodowej na ołów, prawidłowe wyniki poziomu ołowiu w surowicy krwi, ujemną próbę chelatonową, prawidłowe parametry biochemiczne funkcji wątroby, nerek oraz morfologii krwi potwierdzone w badaniach w 1990r., w 2000r., a także obecnie, nie dają podstaw do rozpoznania choroby zawodowej wymienionej w pozycji l wykazu chorób zawodowych - przewlekle zatrucie ołowiem."

Następnie D. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy we W. - Oddział w L. zwrócił się pismem z dn. 25.07.2005r. do Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. o badanie zainteresowanego, który nie zgadza się z orzeczeniem lekarskim placówki orzeczniczej I stopnia diagnostycznego. W odpowiedzi z dn. 25.11.2005r. wskazany Instytut z powodu rezygnacji zainteresowanego z wyjazdu na badania odesłał przesłane dokumenty w sprawie choroby zawodowej.

Dnia 09.02.2006r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny we W. wydał decyzję znak [...] nr [...] o braku podstaw do stwierdzenia przedmiotowej choroby zawodowej.

Od powyższej decyzji odwołał się zainteresowany nie zgadzając się z jej rozstrzygnięciem. Po przeanalizowaniu całości dokumentacji Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W. pismem z dn. 20.03.2006r. poinformował stronę o możliwości badania w Instytucie Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. W odpowiedzi z dn. 06.04.2006 r. T. K. nie wyraził zgody na badania w placówce orzeczniczej II stopnia diagnostycznego motywując swą odmowę względami zdrowotnymi i przesłał posiadaną dokumentację medyczną. Dnia 12.05.2006 r. Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W. przekazał złożoną dokumentację do D. Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy we W. - Oddział w L. celem ustosunkowania się i uzupełnienia orzeczenia lekarskiego z dn. 07.07.2005 r. nr [...]. Ponadto T. K. został poinformowany, iż decyzja II instancji zostanie wydana w oparciu o ocenę narażenia zawodowego oraz orzeczenie lekarskie i opinię uzupełniającą wydaną przez placówkę orzeczniczą I stopnia diagnostycznego.

Uwzględniając powyższe D. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy we W. - Oddział w L. wydał w dacie 27.05.2006 r. uzupełniające orzeczenie lekarskie podając w nim, że cyt: "ołów w wyniku narażenia zawodowego może być przyczyną ostrych i przewlekłych zatruć w związku z oddziaływaniem na wiele narządów i układów. U osób dorosłych układami krytycznymi są: układ krwiotwórczy, nerwowy i nerki. Wpływ na układ krwiotwórczy polega na hamowaniu syntezy hemu i skróceniu czasu przeżycia erytrocytów, co w konsekwencji prowadzi do niedokrwistości. Działanie toksyczne ołowiu na układ nerwowy wiąże się, jak się uważa z tym, że ołów wypiera wapń i cynk w procesach synaptycznych zależnych od tych pierwiastków, co prowadzi do uszkodzenia transmisji neuronalnej, m.in. noradrenergicznej i dopaminergicznej. Niedobór wapnia zaburza również metabolizm komórkowy, zwiększa przepuszczalność bariery krew-mózg, co sprzyja przechodzeniu ołowiu do ośrodkowego układu nerwowego, w którym dochodzi do hamowania procesów glikolizy i spadku zużycia tlenu. Ołów może także bezpośrednio wnikać do obwodowego układu nerwowego. U osób przewlekle narażonych na duże dawki ołowiu, w ośrodkowym układzie nerwowym mogą wystąpić zmiany morfologiczne o charakterze zmian zwyrodnieniowych, szczególnie w obrębie kory mózgu, w móżdżku, w jądrach autonomicznych, jak również zmian śródbłonka naczyń włosowatych. W nerwach obwodowych dochodzi do pierwotnej odcinkowej demielinizacji, najczęściej z jednoczesnymi strefami remielinizacji. W zakresie nerek przewlekłe narażenie na ołów może spowodować uszkodzenie kanalików I rzędu kłębuszków nerkowych, tkanki śródmiąższowej nerek i naczyń nerkowych. Objawia się to narastającym białkomoczem, utratą zdolności zagęszczenia moczu, aminoacydurią, hipofosfatemią z równoczesną hiperfosfaturią i glikozurią. Inne skutki działania ołowiu - to przewód pokarmowy, prowadzący do kolki ołowiczej. W warunkach ekspozycji zawodowej na ołów nie obserwuje się cech uszkodzenia wątroby, jednak przy dużych stężeniach ołowiu w powietrzu lub przy zatruciu doustnym związkami ołowiu obserwuje się zrost stężenia bilirubiny i aktywności enzymów wątrobowych. Objawy zatrucia przewlekłego to niedokrwistość ołowicza, encefalopatia i polineuropatia ołowicza oraz nefropatia ołowicza. Wykonane aktualnie w tutejszym Ośrodku badania specjalistyczne w zakresie ww. układów i narządów oraz w Klinice Chorób Zawodowych IMP w Przemyśle Węglowym i Hutniczym w S. w 1990 r. nie ujawniły cech uszkodzenia ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego, układu krwiotwórczego, nerek, a badania toksykologiczne nie wykazały podwyższonego poziomu ołowiu we krwi i w moczu. Test chelatonowy nie wykazał także wzmożonego wydalania ołowiu z moczem. Dostarczona przez pacjenta dokumentacja medyczna, przedstawiona przez Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W., świadczy o istnieniu schorzeń, które nie są następstwem klinicznym pracy w narażeniu na ołów, w związku z tym nie daj ą podstaw do zmiany wydanego orzeczenia lekarskiego. Tym samym, biorąc pod uwagę krótki okres ekspozycji zawodowej na ołów, prawidłowe wyniki poziomu ołowiu w surowicy krwi, ujemna próba chelatonowa, prawidłowe parametry biochemiczne funkcji wątroby, nerek oraz morfologii krwi potwierdzone w badaniach w 1990 r., w 2000 r., a także obecnie, nie daj ą podstaw do rozpoznania choroby zawodowej wymienionej w pozycji l wykazu chorób zawodowych-przewlekłe zatrucie ołowiem".

W końcowej części uzasadnienia decyzji Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W. zważył, że do stwierdzenia choroby zawodowej przez Państwową Inspekcję Sanitarną muszą być spełnione jednocześnie, jak to wynika z definicji choroby zawodowej zawartej w § l ust. l rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych, dwa warunki:

1. choroba musi być rozpoznana przez upoważnioną do tego placówkę służby zdrowia i znajdować się w wykazie chorób zawodowych, 2. choroba ta musi być wywołana czynnikami szkodliwymi znajdującymi się w środowisku pracy.

W przypadku T. K. - w ocenie organu odwoławczego - powyższe warunki nie zostały jednak spełnione. D. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy we W. - Oddział w L. szeroko uzasadnił objawy i skutki zatrucia ołowiem i uwzględnił dokumentację lekarską wniesioną przez zainteresowanego. Dokumenty te świadczą o istnieniu schorzeń, które nie są następstwem klinicznym pracy w narażeniu na ołów, a w związku z tym nie dają podstaw do zmiany wydanego orzeczenia lekarskiego. Na podstawie całości zebranego materiał dowodowego biorąc pod uwagę krótki okres ekspozycji zawodowej na ołów, prawidłowe wyniki poziomu ołowiu w surowicy krwi, ujemną próbę chelatonową, prawidłowe parametry biochemiczne funkcji wątroby, nerek oraz morfologii krwi potwierdzone w badaniach w 1990r., w 2000 r., a także obecnie, nie dają podstaw do rozpoznania choroby zawodowej wymienionej w pozycji l wykazu chorób zawodowych - przewlekłego zatrucia ołowiem. Wydane orzeczenie lekarskie jak i opinia uzupełniająca są spójne, wszechstronnie uzasadnione i nie budzą żadnych wątpliwości, zatem spełniają kryteria opinii biegłego. Mając powyższe na uwadze Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W. nie znalazł podstaw prawnych ani merytorycznych do zmiany decyzji I instancji.

T. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na podjęte rozstrzygnięcie, domagając się uchylenia decyzji obu instancji, zarzucając naruszenie przepisów postępowania oraz prawa materialnego. W szczególności skarżący argumentował, iż orzeczenie D. Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy z 27.07.2006 r., stanowiące podstawę ostatecznej decyzji jest w istocie powtórzeniem poprzednio wydanego w dacie 7.07.2005 r., nadto podaje ono ogólny opis oddziaływania ołowiu na narządy wewnętrzne nie odnosząc się do konkretnego przypadku skarżącego, nie ujawnia wprost wyników badań, na podstawie których DWOMP orzekł, opiera się na badaniach z lat 1990 i 2000, gdy tymczasem z wyników poziomu ołowiu z dnia 25.07.2006 r. oraz 10.03.2005 r. przedłożonych w toku postępowania przez skarżącego wynika, że w jego organizmie wynosi on kolejno -5,5 mg/dl i 5,1 mg/dl. Zdaniem skarżącego powyższe uchybia obowiązkowi wyczerpującego ustalenia stanu faktycznego sprawy przez organ, w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy.

W odpowiedzi strona przeciwna wniosła o oddalenie skargi podtrzymując dotychczasową argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Według art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art. 1 § 2 tej ustawy).

Zakres kontroli administracji publicznej obejmuje również orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne (art. 3 § 1 w związku z § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm., zwanej dalej w skrócie "u.p.p.s.a.").

Kryterium legalności przewidziane w art. 1 § 2 ustawy ustrojowej umożliwia sądowi administracyjnemu wyeliminowanie z obrotu prawnego zarówno decyzji administracyjnej uchybiającej prawu materialnemu, jeżeli naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy [art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) u.p.p.s.a.], jak też rozstrzygnięcia dotkniętego wadą warunkującą wznowienie postępowania administracyjnego (lit. b), a także wydanego bez zachowania reguł postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (lit. c).

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Kwestionowana decyzja nie może pozostać w obrocie prawnym, gdyż budzi wątpliwości co do przesłanek faktycznych stanowiących podstawę rozstrzygnięcia.

Należy zauważyć, iż w nadesłanych aktach administracyjnych brak jest dowodu przedłożonego przez stronę skarżącą w toku postępowania w postaci wyniku badania poziomu ołowiu z dnia 25.07.2006 r., znajduje się w nich tylko wynik takiego badania z dnia 10.03. 2005 r. wykazujący poziom ołowiu w krwi skarżącego o wielkości 5,1 mg/dl z jednoczesnym wskazaniem zakresu norm stężenia ołowiu we krwi - ale jedynie u dzieci, przy czym poziom mniejszy lub równy 5,9 mg/dl określony tamże został jako "średni ołów". Wszakże ani jednostka medycyny pracy wydająca orzeczenie lekarskie w sprawie, ani organy Inspekcji Sanitarnej w uzasadnieniach swych rozstrzygnięć nie podały obowiązujących norm stężeń ołowiu u dorosłych i nie wskazano jaki poziom ołowiu został stwierdzony u skarżącego w trakcie przeprowadzonych badań na potrzeby podjęcia orzeczenia lekarskiego w sprawie przez DWOMP i czy mieści się on w przyjętych normach, czy też je przekracza. Tymczasem z uzasadnienia skargi można wnioskować, iż w ocenie skarżącego - formułującego taki zarzut na tle przeprowadzonych prywatnie badań - występujący u niego poziom ołowiu przekracza owe normy i odbiega od ustalonego przez DWOMP, który w istocie nie ujawnił własnego wyniku badań. Inaczej ujmując - wypowiadająca się jednostka medycyny pracy w swym orzeczeniu, a w konsekwencji także organy Inspekcji Sanitarnej w uzasadnieniach podjętych decyzji, nie przedstawiły wyczerpującego opisu ustalonego stanu faktycznego w omawianym zakresie, dokonując wyłącznie jego oceny poprzez ogólne przyjęcie, że wyniki poziomu ołowiu są prawidłowe, bez sprecyzowania zresztą, o wyniki których badań chodzi - posiadanych przez skarżącego, tudzież wykonanych przez lub na zlecenie DWOMP.

W sytuacji istniejącego sporu, przy braku jakiegokolwiek odniesienia się przez organ Inspekcji Sanitarnej drugiej instancji do zarzutów skarżącego (nie uczyniono tego również w odpowiedzi na skargę) - zaskarżone rozstrzygnięcie nie poddaje się kontroli Sądu. Jakkolwiek bowiem organ odwoławczy zwracał się w toku postępowania o uzupełnienie orzeczenia lekarskiego wobec przedłożonej przez skarżącego dokumentacji medycznej, jednakże w opinii uzupełniającej z dnia 27.05. 2006 r. DWOMP faktycznie nie ocenił jej w powyższym kontekście twierdząc jedynie, że cyt. "Dostarczona przez pacjenta dokumentacja medyczna, przedstawiona przez Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W., świadczy o istnieniu schorzeń, które nie są następstwem klinicznym pracy w narażeniu na ołów, w związku z tym nie dają podstaw do zmiany wydanego orzeczenia lekarskiego".

Zaskarżona decyzja została zatem wydana z uchybieniem art.7, 77 § 1 oraz art. 107 § 3 K.p.a., które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, nie ustalono bowiem wbrew przytoczonym normom postępowania w sposób należyty pełnego stanu faktycznego sprawy. Na organach administracji publicznej ciąży powinność wyczerpującego uzasadnienia faktycznego decyzji stosownie do art. 107 § 3 K.p.a., pozostając także w korelacji z generalną zasadą przekonywania co do zasadności przesłanek podejmowanych decyzji, wyrażoną w art. 11 K.p.a.

W toku ponownego postępowania w drugiej instancji organ odwoławczy winien wyeliminować stwierdzone uchybienia proceduralne.

Z powołanych względów - na mocy art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz.1270) orzeczono jak w sentencji.