Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Kosewska Sędziowie WSA Walentyna Długaszewska (spr.) As. sąd. Małgorzata Bejgerowska Protokolant : st. sekr. sąd. Kamila Perkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 stycznia 2008 r. sprawy ze skargi H. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu należności celnych I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ja decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] roku nr [...]; II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącego H. K. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana. /-/ M. Bejgerowska /-/ M. Kosewska /-/ W.Długaszewska WSA/wyr.1 - sentencja wyroku

H. K. wnioskiem z dnia [...] roku wystąpił do organu celnego o zwrot należności celnych, przedkładając świadectwo EUR nr [...].

Dyrektor Izby Celnej postanowieniem z dnia [...] roku wydanym na podstawie art. 201 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, zawiesił postępowanie w sprawie wszczętej wskazanym wyżej wnioskiem, wzywając stronę do złożenia wniosku do Naczelnika Urzędu Celnego w Kaliszu o dokonanie zmiany decyzji nr [...] z dnia [...] roku, dotyczącej zgłoszenia celnego SAD nr jw.

W uzasadnieniu postanowienia organ wskazał iż rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji jest uzależnione od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ - tj. Naczelnika Urzędu Celnego, który jest organem właściwym w sprawie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe w związku z retrospektywnym zastosowaniem środków taryfowych, o których mowa w art. 13 § 1 pkt 4 i 5 Kodeksu celnego.

Po rozpatrzeniu wniosku H. K. z dnia [...] roku Naczelnik Urzędu Celnego decyzją z dnia [...] roku, nr [...], odmówił zmiany decyzji ostatecznej Dyrektora Urzędu Celnego z dnia [...] roku, uznającej za nieprawidłowe zgłoszenie celne SAD nr [...] z dnia [...] roku.

Postanowieniom z dnia [...] września 2003 roku Dyrektor Izby Celnej, na podstawie art. 228 § 1 pkt 1 i § 2 w zw. z art. 222 Ordynacji podatkowej i art. 262 Kodeksu celnego, stwierdził niedopuszczalność odwołania wniesionego przez H. K. od wskazanej wyżej decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] roku.

Następnie, w dniu [...] roku z urzędu podjął zawieszone postępowanie w sprawie wniosku H. K. o dokonanie zwrotu należności celnych dotyczących zgłoszenia celnego SAD OBR nr [...] z dnia [...]roku, wskazując, iż ustąpiła przyczyna uzasadniająca zawieszenie postępowania.

Decyzją z dnia [...] roku, nr [...] Dyrektor Izby Celnej - po rozpatrzeniu wniosku importera H. K. z dnia [...]r. o dokonanie zwrotu należności celnych dotyczących zgłoszenia celnego SAD OBR nr [...] z dnia [...]roku, odmówił zwrotu należności celnych.

W uzasadnieniu decyzji wskazał, że skoro w przedmiotowej sprawie przesłanką uzasadniającą dokonanie zwrotu cła miało być retrospektywne zastosowanie obniżonej stawki celnej, to w sytuacji, gdy ani organ celny I instancji, ani też po przeprowadzonym postępowaniu odwoławczym organ celny II instancji nie zastosował ww środka taryfowego, brak jest podstaw do dokonania zwrotu cła.

H. K. wniósł odwołanie od powyższej decyzji, domagając się jej uchylenia.

Odwołujący zarzucił, iż zaskarżona decyzja jest niezrozumiała, wewnętrznie sprzeczna i wydana została z naruszeniem obowiązujących przepisów prawa.

Stwierdził również, iż w przedmiotowej sprawie ewidentne jest, że nie przeprowadzono postępowania w sposób obiektywny, gdyż rozstrzygnięcie wydane zostało w oparciu o inne rozstrzygnięcia wydane w innych sprawach - co zresztą, jak zaznaczył odwołujący, podkreślono na końcu uzasadnienia zaskarżonej decyzji.

Decyzją z dnia [...]roku, nr [...] Dyrektor Izby Celnej utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu decyzji wskazał, iż w następstwie przeprowadzonej kontroli przedmiotowego zgłoszenia celnego i załączonych do niego dokumentów, decyzją z dnia [...]roku , nr [...], Dyrektor Urzędu Celnego uznał przedmiotowe zgłoszenie celne za nieprawidłowe w pozycji 1 i pozycji 2, w częściach dotyczących wartości celnej towaru i kwoty długu celnego, a także z w pozycji 3 SAD w części dotyczącej wartości celnej towaru, preferencji, stawki celnej i kwoty długu celnego.

Wnioskiem z dnia [...] roku strona wystąpiła o zmianę ww decyzji Dyrektora Urzędu Celnego w części dotyczącej towaru ujętego w pozycji 3 SAD i wniosła o zastosowanie wobec niego obniżonej stawki celnej na podstawie świadectwa przewozowego EUR 1 nr A [...].

Decyzją nr [...] z dnia [...] roku Naczelnik Urzędu Celnego odmówił zmiany decyzji Dyrektora Urzędu Celnego z dnia [...] roku.

Od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego strona wniosła odwołanie do Dyrektora Izby Celnej.

Postanowieniem nr [...] z dnia [...] roku Dyrektor Izby Celnej stwierdził niedopuszczalność odwołania.

Jak dalej wskazał organ celny ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, przede wszystkim z decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] roku wynika jasno, iż przedstawiony przez stronę dowód pochodzenia w postaci świadectwa przewozowego EUR1 nie został uwzględniony przez ten organ celny, wobec czego brak było podstaw do zastosowania wnioskowanej przez stronę obniżonej stawki celnej. Skoro więc kompetentny w tym zakresie organ celny odmówił zastosowania środków taryfowych, o których mowa w art. 13§3 pkt 4 Kodeksu celnego, to Dyrektor Izby Celnej nie miał podstaw do dokonania zwrotu należności celnych.

Odnosząc się do zarzutów odwołującego odnośnie uprawnień i kompetencji organów celnych I i II instancji, organ odwoławczy wskazał, iż od dnia [...] roku organem właściwym w sprawie zmiany decyzji ostatecznej z dnia [...]roku jest Naczelnik Urzędu Celnego, natomiast w sprawie postępowania o dokonanie zwrotu należności celnych właściwy jest Dyrektor Izby Celnej, jako organ celny I i II instancji.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego H. K. zarzucił, iż decyzja dyrektora Izby Celnej z dnia [...] roku jest niezrozumiała, wewnętrznie sprzeczna i w żaden sposób nie rozstrzyga istoty sprawy, dlatego też wniósł o jej uchylenie.

W uzasadnieniu skargi skarżący odwołał się do treści wniesionego przez niego odwołania podtrzymując zawarte w nim zarzuty i ich argumentację. Stwierdził, że zaskarżona decyzja w żaden sposób nie odnosi się do zarzutów zawartych w jego odwołaniu. Podniósł również, że w niniejszej decyzji zawarte są twierdzenia sprzeczne z obowiązującym systemem prawnym m.in. stwierdzenie, iż w sprawach dotyczących zwrotu należności celnych Dyrektor Izby Celnej występuje jako organ I i II instancji, co - zdaniem skarżącego - niezgodne jest z zasadą dwuinstancyjności organów. Ponadto, w ocenie skarżącego, sprzecznością jest zawarte w zaskarżonej decyzji stwierdzenie, iż nie należy do kompetencji Dyrektora Izby Celnej w toku postępowania o zwrot należności celnych badanie przedstawionych przez stronę dowodów, podczas gdy organ ten wcześniej wezwał go do ich przedłożenia. W konkluzji skargi skarżący podniósł, iż dotychczasowe postępowanie nie było obiektywne, a organy celne działały niezgodnie z prawem.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuję:

Zgodnie z art. 1§1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku Prawo o ustroju sądów administracyjnych ( Dz. U. Nr 153, poz. 1269, sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym zgodnie z § 2 powołanego artykułu, kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Ponadto, co wymaga podkreślenia w rozpatrywanej sprawie, Sąd rozstrzyga w granicach danej spray, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną ( art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.).

Rozpoznając sprawę w świetle powołanych wyżej kryteriów, Sąd uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie, jednakże nie z powodu zarzutów w niej podniesionych.

W niniejszej sprawie u podstaw sporu legła odmowa zwrotu należności celnych. Zdaniem organu celnego, skoro w przedmiotowej sprawie przesłanką uzasadniającą dokonanie zwrotu cła miało być retrospektywne zastosowanie obniżonej stawki celnej, to w sytuacji, gdy ani organ celny I instancji, ani też po przeprowadzonym postępowaniu odwoławczym organ celny II instancji nie zastosował ww środka taryfowego, brak jest podstaw do dokonania zwrotu cła, co skutkowało wydaniem zaskarżonej decyzji.

Zagadnienie dotyczące retrospektywnego zastosowania obniżonej stawki celnej, było przedmiotem rozstrzygnięcia Naczelnika Urzędu Celnego, który decyzją nr [...] z dnia [...] roku odmówił zmiany decyzji ostatecznej Dyrektora Urzędu Celnego z dnia [...] roku, w części uznającej za nieprawidłowe zgłoszenie celne w zakresie zastosowanej stawki celnej oraz określenia kwoty wynikającej z długu celnego dla pozycji 3.

W ocenie Dyrektora Izby Celnej, rozstrzygnięcie w zakresie wyżej przedstawionym, jako niezbędne dla oceny wniosku o dokonanie zwrotu cła, było powodem zawieszenia postępowania w rozpatrywanej sprawie.

Następnie zaś, po uzyskaniu decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] roku i po stwierdzeniu przez organ II instancji, postanowieniem z dnia [...]roku, o niedopuszczalności odwołania wniesionego przez H. K. od tej decyzji, mimo wniesionej przez stronę skargi na to postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (8.10.2003r.), Dyrektor Izby Celnej w dniu [...] roku podjął z urzędu zawieszone postępowanie i w dniu [...] roku wydał zaskarżoną decyzję.

W ocenie Sądu, wprawdzie ma rację organ administracyjny, wskazując na przepis art. 205 § 1 Ordynacji podatkowej, że istnieją podstawy do podjęcia zawieszonego postępowania, gdy ustąpiły przyczyny uzasadniające jego zawieszenie, jednakże należy zwrócić uwagę na przepis art. 205a § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej. Zgodnie zaś z tym przepisem, organ podejmuje postępowanie z urzędu, gdy rozstrzygnięcie sprawy jest uzależnione od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd - w dniu powzięcia przez organ podatkowy wiadomości o uprawomocnieniu się orzeczenia kończącego to postępowanie.

Postępowanie celne jest postępowaniem dwuinstancyjnym, co oznacza, iż dopiero po powzięciu przez organ wiadomości o uprawomocnieniu się orzeczenia organu odwoławczego, zaistniała podstawa do podjęcia zawieszonego postępowania.

Sąd orzekający w niniejszej sprawie podziela pogląd, iż z prawomocnością decyzji mamy do czynienia wówczas, gdy na dany akt prawny nie przysługuje skarga albo skarga została prawomocnie oddalona lub odrzucona przez sąd administracyjny ( por. B. Gruszczyński (w:) S. Babiarz, B. Dauter, B. Gruszczyński, R. Hauser, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek, Ordynacja podatkowa. Komentarz. Lexis Nexis, Warszawa 2007, wyd. 4, str. 511).

Z uwagi na to, iż postępowanie w rozpatrywanej sprawie podjęte zostało przed uprawomocnieniem się decyzji rozstrzygającej kwestię prejudycjalną, uznać należy, iż doszło do naruszenia wskazanego wyżej przepisu Ordynacji podatkowej, zaś podjęcie zawieszonego postępowania było przedwczesne. Na wadliwość postanowienia o podjęciu zawieszonego postępowania, które nie może być zaskarżane do sądu administracyjnego, Sąd zwraca uwagę w ramach kontroli decyzji zapadłych w postępowaniu prowadzonym po podjęciu postępowania.

Wskazać ponadto należy, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 12 lipca 2005 roku, wydanym w sprawie 3/I SA/Po 2465/03 uchylił zaskarżone postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia [...]roku nr [...] w przedmiocie niedopuszczalności środka odwoławczego.

W świetle powyższego, Sąd uznał, iż decyzja w przedmiocie wniosku o zwrot należności celnych wydana została przedwcześnie, zaś stwierdzone naruszenie przepisów postępowania - art. 205a § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ uwzględni poczynione wyżej rozważania.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c, art. 200 i art. 152 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z póź. zm.) orzekł jak w sentencji. wyroku.

/-/ M. Bejgerowska /-/ M. Kosewska /-/ W. Długaszewska

D.W.d