Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Danuta Dopierała, Sędzia WSA - Jolanta Bożek (spr.), Sędzia WSA - Joanna Zabłocka, Protokolant - Małgorzata Broniarek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2008r. sprawy ze skargi M.R. na postanowienie Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] grudnia 2007r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania 1. stwierdza nieważność zaskarżonego postanowienia 2. stwierdza nieważność decyzji Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] października 2007r. nr [...], znak: [...] o umorzeniu postępowania w sprawie z wniosku o dofinansowanie realizacji projektu w ramach Działania 1.1. "Inwestycje w gospodarstwach rolnych" Sektora Programu Operacyjnego "Restrukturyzacja i modernizacja sektora żywnościowego oraz rozwój obszarów wiejskich 2004 – 2006" 3. zasądza od Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa na rzecz M.R. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego 4. stwierdza, że zaskarżone postanowienie oraz decyzja, o której mowa w pkt 2, nie podlegają wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku

Przedmiotem skargi z 24 stycznia 2008 r. wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przez M.R., działającego przez pełnomocnika, jest postanowienie Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...] o stwierdzeniu niedopuszczalności odwołania od decyzji Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z [...] października 2007 r. nr [...] o umorzeniu postępowania w sprawie przyznania pomocy w związku ze złożonym wnioskiem o dofinansowanie realizacji projektu w ramach Działania 1.1. "Inwestycje w gospodarstwach rolnych" Sektorowego Programu Operacyjnego "Restrukturyzacja i modernizacja sektora żywnościowego oraz rozwój obszarów wiejskich 2004-2006".

Skarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym:

Wnioskiem z dnia [...] kwietnia 2007 r. M.R., działając przez pełnomocnika – A. Spółkę z o.o. w O., reprezentowaną przez Prezesa Zarządu – M.P., złożył w [...] Oddziale Regionalnym Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wniosek o dofinansowanie realizacji projektu w ramach Działania 1.1. "Inwestycje w gospodarstwach rolnych" Sektorowego Programu Operacyjnego "Restrukturyzacja i modernizacja sektora żywnościowego oraz rozwój obszarów wiejskich 2004-2006".

Do wniosku załączono m.in. podpisane przez Wnioskodawcę pełnomocnictwo dla A. Spółki z o.o. do reprezentowania we wszystkich czynnościach związanych z ubieganiem się o pomoc finansową w ramach SPO 2004 – 2006.

Pismem z [...] października 2007 r. Wnioskodawca, reprezentowany przez adwokata P.D. umocowanego przez A. Sp. z o.o., wniósł o uznanie złożonego wniosku za kompletny i skierowanie go do etapu oceny "ekonomiczno-technicznej". Do pisma załączono pełnomocnictwo udzielone adwokatowi P.D. przez A. Sp. z o.o. w O. działającej w imieniu M.R., do zastępstwa w sprawie we wszystkich instancjach sądowych, z prawem udzielania substytucji.

Decyzją z dnia [...] października 2007 r. nr [...], skierowaną do A. Spółki z o.o. w O., Dyrektor [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa działając m.in. na podstawie art. 105 § 1 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego, umorzył postępowanie w sprawie przyznania pomocy w związku ze złożonym wnioskiem o dofinansowanie realizacji projektu w ramach Działania 1.1. "Inwestycje w gospodarstwach rolnych" Sektorowego Programu Operacyjnego "Restrukturyzacja i modernizacja sektora żywnościowego oraz rozwój obszarów wiejskich 2004-2006".

W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 8 września 2004 r. w sprawie Uzupełnienia Sektorowego Programu Operacyjnego "Restrukturyzacja i modernizacja sektora żywnościowego oraz rozwój obszarów wiejskich 2004-2006" (Dz. U. Nr 207, poz. 2117), projekty zgodne z wymaganiami określonymi dla działania 1.1 "Inwestycje w gospodarstwach rolnych", przyjmowanie są do realizacji według kolejności złożenia wniosków poprawnie wypełnionych wraz z wymaganymi załącznikami, w ramach dostępnych środków. W przypadku, gdy we wniosku dokonywano korekt lub uzupełnień, o kolejności przyjęcia projektu do realizacji decydował dzień dokonania ostatniej korekty lub ostatniego uzupełnienia. Następnie zaznaczono, iż pula dostępnych środków w dodatkowym naborze, przyznanych województwu [...] wyniosła [...] zł, zaś wnioskowana kwota pomocy ze wszystkich złożonych wniosków kilkakrotnie przekroczyła ww. kwotę. W związku z powyższym pierwszeństwo w przyznaniu pomocy finansowej przed wnioskami wymagającymi uzupełnienia miały wnioski kompletne, złożone do 16 kwietnia 2007 r., natomiast do uzupełnienia wniosków niekompletnych wzywano wg kolejności ustalonej w wyniku losowania, do wysokości limitu, ponad 200% dostępnych środków. Dyrektor [...] OR ARiMR wyjaśnił, iż z uwagi na fakt, że wnioski kompletne z numerami wcześniejszymi niż wniosek M.R., wyczerpały pulę przyznanych środków, Zainteresowany nie został wezwany do uzupełnienia wniosku. Jednocześnie podkreślił, iż projekty przyjmowane są do realizacji w ramach dostępnych środków, a zatem postępowanie w sprawie z wniosku Strony stało się bezprzedmiotowe i podlegało umorzeniu.

W odwołaniu od ww. decyzji Strona działająca przez pełnomocnika - adwokata P.D. - wniosła o uchylenie decyzji organu I instancji i przyznanie pomocy na realizację projektu "Zakup sprzętu rolniczego".

Postanowieniem z [...] grudnia 2007 r., nr [...], skierowanym do Kancelarii Adwokackiej adwokata P.D. w O., Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, powołując w podstawie prawnej art. 134 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego, stwierdził niedopuszczalność odwołania złożonego od decyzji Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z [...] października 2007 r. (błędnie wskazując datę [...] listopada 2007 r.), nr [...].

Organ odwoławczy zauważył, udzielone przez firmę A. Sp. z o.o., działającą w imieniu Wnioskodawcy – M.R. pełnomocnictwo dla adwokata P.D. jest pełnomocnictwem szczególnym, zawężającym reprezentowanie Strony wyłącznie w postępowaniu przed sądami, a zatem nie w postępowaniu administracyjnym przed Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, która zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z 21 grudnia 2005 r. w sprawie ustanowienia Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. nr 257, poz. 2157), jest agencją płatniczą w rozumieniu ustawy z 30 lipca 2003 r. o uruchamianiu środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej. W związku z powyższym odwołanie złożone przez pełnomocnika właściwego w postępowaniu sądowym nie może zostać uznane przez ARiMR.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na postanowienie Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z [...] grudnia 2007 r. M.R., działający przez pełnomocnika, wniósł o uchylenie ww. postanowienia oraz poprzedzającej je decyzji organu I instancji. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie art. 64 § 2 oraz art. 9 Kodeksu postępowania administracyjnego polegające na nie wezwaniu Strony i pełnomocnika do uzupełnienia braków formalnych pełnomocnictwa.

W motywach skargi, powołując się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazał, iż dopuszczenie w przewodzie administracyjnym do zastępstwa strony pełnomocnika należycie niewylegitymowanego stanowi wadliwość postępowania. Podkreślił jednocześnie, że odwołanie składa strona jedynie działając przez pełnomocnika, wobec czego niezłożenie przez pełnomocnika prawidłowego upoważnienia winno skutkować wezwaniem do usunięcia braku formalnego w zakresie czynności ustanowienia pełnomocnika w terminie i pod rygorem zastrzeżonym w art. 64 § 2 k.p.a. Dopiero po bezskutecznym upływie tego terminu można pozostawić podanie bez rozpoznania. Podkreślił, iż niedokonanie przez organ wezwania wnoszącego podanie do złożenia pełnomocnictwa jest nie tylko istotnym naruszeniem art. 64 § 2 k.p.a. ale stanowi również naruszenie zasady informowania określonej w art. 9 k.p.a.

W odpowiedzi na skargę Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe ustalenia faktyczne i prawne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone przepisami m.in. art. 1 § 1 i § 2 ustawy z 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) oraz art. 3 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem jej zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego. Aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracyjny konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia bądź przepisu prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie, albo też przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a-c p.p.s.a.). Uwzględnienie skargi następuje również w przypadku stwierdzenia, że zaskarżony akt jest dotknięty jedną z wad wymienionych w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach (art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).

Zgodnie natomiast z treścią art. 134 p.p.s.a., sąd dokonując oceny zaskarżonego aktu rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Stosownie zaś do § 2 wymienionego przepisu sąd nie może wydać orzeczenia na niekorzyść skarżącego, chyba że stwierdzi naruszenie prawa skutkujące stwierdzeniem nieważności zaskarżonego aktu lub czynności. W takim przypadku sąd uwzględnia skargę, mimo że wydane orzeczenie pogorszy sytuację skarżącego.

Należy też zauważyć, iż na podstawie art. 135 p.p.s.a. sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne do końcowego jej załatwienia. Powołany przepis nakłada na sąd administracyjny obowiązek wyjścia poza granicę skargi i zajęcie się wszystkimi postępowaniami prowadzonymi w granicach danej sprawy. Nadrzędnym obowiązkiem sądu administracyjnego jest - przez wydanie orzeczenia - stworzenie takiego stanu, że w obrocie prawnym nie będzie istniał i funkcjonował żaden akt lub czynność organu administracji publicznej niezgodny z prawem (v. wyrok NSA z 11 stycznia 2007 r., sygn. akt I OSK 275/06, Lex nr 293171).

Kierując się tymi przesłankami i badając zaskarżone postanowienie Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z [...] grudnia 2007 r. oraz poprzedzającą je decyzję Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z [...] października 2007 r. w granicach określonych przepisami powołanych wyżej ustaw, Sąd uznał, iż skarga zasługuje na uwzględnienie również z przyczyn, które wziął również pod uwagę z urzędu niezależnie od jej treści, bowiem zarówno ww. postanowienie oraz poprzedzająca je decyzja są wadliwe w stopniu uzasadniającym stwierdzenie ich nieważności na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a. w związku z art. 156 § 1 pkt 2 i 4 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.), dalej: k.p.a. Podkreślenia przy tym wymaga, iż wydanie wadliwego postanowienia o niedopuszczalności odwołania było bezpośrednią konsekwencją wadliwości postępowania przed organem I instancji, które nie zostały wyeliminowane przez organ odwoławczy. Dlatego też w pierwszej kolejności Sąd wskaże uchybienia jakich dopuścił się organ I instancji wydając decyzję z [...] października 2007 r., gdyż stanowią one źródło i przyczynę wadliwości zaskarżonego postanowienia.

Przed przystąpieniem do oceny zaskarżonych aktów administracyjnych wskazać należy na treść art. 63 k.p.a., który normuje wymagania formalne jakich musi dopełnić strona, by jej czynność procesowa spowodowała zamierzony skutek prawny. Wymieniona regulacja prawna posługuje się ogólnym pojęciem podania, przez które należy rozumieć zarówno wniosek otwierający postępowanie administracyjne, jak i odwołanie. Stosownie do § 2 wymienionego przepisu podanie powinno zawierać co najmniej wskazanie osoby, od której pochodzi, jej adres i żądanie oraz czynić zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach szczególnych. Podanie wniesione pisemnie powinno być podpisane przez wnoszącego (§ 3). Braki w zakresie podania wymagają natomiast ich usunięcia, konsekwentnie - w trybie przewidzianym w art. 64 § 2 k.p.a., zgodnie z którym jeżeli podanie nie czyni zadość innym wymaganiom (tj. innych niż brak adresu, o którym mowa § 1 tego przepisu) ustalonym w przepisach prawa, należy wezwać wnoszącego do usunięcia braków w terminie siedmiu dni z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania. Zatem, stosownie do zasady uregulowanej w art. 9 k.p.a., zobowiązującej organ administracji publicznej do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego, braki formalne podania (w tym odwołania) nie powodują od razu jego bezskuteczności. Przepis art. 64 k.p.a., realizujący wymienioną zasadę ogólną rządzącą postępowaniem administracyjnym, nakłada w tym zakresie na organ prowadzący sprawę obowiązek wezwania strony do usunięcia istniejących braków formalnych, w ustawowym terminie i ze stosownym pouczeniem o skutkach niewykonania wymaganej czynności. Należy też podkreślić, iż przepis art. 64 § 2 k.p.a. dotyczy wezwania do usunięcia braków możliwych do usunięcia w postępowaniu administracyjnym, a do takich braków, które z łatwością mogą być usunięte należy niewątpliwie brak pełnomocnictwa (por. wyrok NSA z 1 października 2001 r., sygn. akt II SA 2177/00, LEX 157803). W sytuacji, gdy strona działa w sprawie przez pełnomocnika (art. 32 k.p.a.), ustanowiony pełnomocnik jest obowiązany dołączyć do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa (art. 33 § 3 k.p.a.) przy czym pełnomocnikiem strony może być wyłącznie osoba fizyczna posiadająca zdolność do czynności prawnych (art. 33 § 1 k.p.a.). W przypadku braku umocowania po stronie pełnomocnika, wadliwego pełnomocnictwa (nieprawidłowo umocowanego pełnomocnika), bądź przekroczenia przez niego zakresu posiadanego umocowania, organ obowiązany jest wezwać do jego uzupełnienia. Jak wielokrotnie podkreślał Naczelny Sąd Administracyjny, nawet brak umocowania pełnomocnika, w tym wniesienie wniosku (odwołania), przez podmiot nie mający legitymacji do jego złożenia (wniesienia środka zaskarżenia), nie przesądza o nieskuteczności czynności procesowej, gdyż - zgodnie z przepisami prawa cywilnego (art. 103 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm., dalej: kc) - istnieje możliwość potwierdzenia czynności przez mocodawcę, sanującego dokonaną czynność niewłaściwie umocowanego pełnomocnika (v. wyrok NSA w Warszawie z 21 września 2001 r., sygn. akt I SA 335/00, Lex nr 55745, wyrok NSA z 10 maja 2006 r., sygn. akt I SA/Wa 615/05, Lex nr 232204).

Brak formalny podania, w tym brak pełnomocnictwa lub pełnomocnictwo wadliwe, nieusunięty w ustawowym terminie, uniemożliwia wywołanie skutku prawnego wniesionego podania i powoduje pozostawienie podania bez rozpoznania. Zgodnie z literaturą przedmiotu, skutek ten dotyczy także odwołania (v. B. Adamiak, J. Borkowski Kodeks postępowania administracyjnego Komentarz, wyd. 7, C. H. Beck, str. 578). W przypadku wniosku o wszczęcie postępowania administracyjnego brak formalny powoduje więc, iż wniosek ten nie wszczyna postępowania administracyjnego, a to oznacza, że sprawa nie może być rozpatrzona merytorycznie (por. wyrok WSA w Warszawie z 1 marca 2005 r., sygn. V SA/Wa 1770/04, Lex 175366). To samo dotyczy odwołania zawierającego braki formalne, które również nie wywoła zamierzonego skutku prawnego.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt sprawy niniejszej Sąd zważył, iż wniosek M.R. wszczynający kontrolowane postępowanie administracyjne o dofinansowanie realizacji projektu "Zakup sprzętu rolniczego oraz opracowanie planu projektu" w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego "Restrukturyzacja i modernizacja sektora żywnościowego oraz rozwój obszarów wiejskich 2004 – 2006" został podpisany przez Prezesa Zarządu A. Spółki z o.o. – M.P. - reprezentującego Spółkę działającą jako pełnomocnik Skarżącego na podstawie załączonego do wniosku pełnomocnictwa (k. 42 akt admin.). Jak wynika z powołanego wyżej art. 33 § 1 k.p.a., co również zauważa organ odwoławczy w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, jaką jest A.P. Spółka z o.o. w O., jest osobą prawną (art. 12 ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych – Dz. U. nr 94, poz. 1037 ze zm.) i w związku z tym nie może być pełnomocnikiem Skarżącego (Wnioskodawcy) ubiegającego się o dofinansowanie ww. projektu (por. wyrok z NSA z 8 marca 2001 r., sygn. akt IV SA 41/99, Wspólnota 2001/13/52). Błędnie zatem organ przyjął, iż przedmiotowe pełnomocnictwo uprawniało A. Spółkę z o.o. do podpisania i złożenia wniosku o dofinansowanie projektu w imieniu Skarżącego. Wskazany brak formalny wniosku w zakresie wadliwego pełnomocnictwa (umocowanie spółki A. Spółki z o.o. do działania w charakterze pełnomocnika Skarżącego) nie został jednak dostrzeżony przez organ administracji, i - pomimo obowiązku spoczywającego w tym zakresie na organie prowadzącym postępowanie - nie został uzupełniony w trybie przewidzianym w art. 64 k.p.a. w związku z art. 103 § 1 kc. Organ nie powiadomił bowiem Strony o ww. braku formalnym podania i nie wezwał jej do osobistego podpisania wniosku, nie wezwał też pełnomocnika do przedłożenia prawidłowego pełnomocnictwa. Przedmiotowy wniosek, chociaż nie mógł wywołać skutku prawnego w postaci wszczęcia postępowania administracyjnego, został merytorycznie rozpatrzony przez organ I instancji, co było niedopuszczalne na gruncie art. 33 § 1 k.p.a.. Wobec powyższego, wydając decyzję z [...] października 2007 r. Dyrektor [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa dopuścił się rażącego naruszenia art. 6 k.p.a., zobowiązującego organ do działania na podstawie przepisów prawa, art. 33 § 1 i § 3 k.p.a. poprzez dopuszczenie do udziału w postępowaniu podmiotu do tego nieumocowanego, a także - wobec ich niezastosowania - rażącego naruszenia art. 9 i art. 64 § 2 k.p.a. (art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.).

Niezależnie do powyższego zaznaczyć należy, że ww. decyzja została błędnie skierowana do A. Spółki z o.o. w O. jako strony przedmiotowego postępowania administracyjnego. Podkreślenia wymaga, iż pełnomocnik ustanowiony przez stronę nie staje się stroną postępowania. Również ustanowienie przez stronę pełnomocnika nie oznacza, że wynikające dla niej z przepisów prawa materialnego obowiązki obciążają pełnomocnika. Skierowanie przez organ decyzji do pełnomocnika jest równoznaczne ze skierowaniem decyzji do strony nie będącej stroną w sprawie i uzasadnia stwierdzenie nieważności takiej decyzji na podstawie art. 156 § 1 pkt 4 k.p.a. (v. wyrok NSA z 10 listopada 1992 r., sygn. akt V SA 494/92, ONSA 1993/4/102).

Wskazane powyżej rażące błędy proceduralne organu I instancji, które nie zostały dostrzeżone i wyeliminowane przez organ odwoławczy, stały się przyczyną wadliwości postępowania odwoławczego i w konsekwencji zadecydowały o konieczności stwierdzenia nieważności postanowienia Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z [...] grudnia 2007 r. w sprawie niedopuszczalności odwołania.

Sąd zważył, iż postępowanie odwoławcze składa się z fazy wstępnej, fazy postępowania wyjaśniającego oraz fazy wydania orzeczenia. W fazie wstępnej organ odwoławczy obowiązany jest podjąć czynności mające na celu ustalenie, czy odwołanie jest dopuszczalne i czy zostało wniesione w terminie. Niedopuszczalność odwołania może wynikać z przyczyn o charakterze przedmiotowym, jak również podmiotowym. Te ostatnie obejmują w szczególności sytuacje wniesienia odwołania zawierającego braki formalne, w szczególności wynikające z art. 64 k.p.a. Jak już wskazano powyżej, zgodnie z art. 64 § 2 k.p.a., jeżeli odwołanie nie czyni zadość wymaganiom ustalonym w przepisach prawa, innym niż w § 1 cyt. przepisu, organ administracji winien wezwać wnoszącego odwołanie do usunięcia braków w terminie siedmiu dni z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania. Pozostawienie odwołania bez rozpoznania stanowi natomiast jedną z postaci stwierdzenia niedopuszczalności odwołania przewidzianą w art.134 k.p.a.

Mając powyższe na uwadze Sąd zauważa, iż w kontrolowanej sprawie odwołanie od decyzji z [...] października 2007 r. zostało wniesione przez pełnomocnika - adwokata P.D. działającego na podstawie pełnomocnictwa udzielonego mu przez A. Spółkę z o.o. w O. działającej w imieniu M.R. (k. 16 akt admin.). Skoro - jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia - zarówno pełnomocnictwo udzielone A. Spółka z o.o. przez M.R., jak i pełnomocnictwo substytucyjne udzielone adwokatowi P.D. przez A. Spółkę z o.o. organ uważał za nieprawidłowe - winien powiadomić o tym Skarżącego (Wnioskodawcę) i wezwać go w trybie art. 64 § 2 k.p.a. w związku z art. 103 § 1 kc do podpisania odwołania, ewentualnie wezwać pełnomocnika do złożenia prawidłowego pełnomocnictwa. Zaniechanie tych czynności przez organ odwoławczy stanowi rażące naruszenie art. 9 k.p.a. oraz art. 64 § 2 k.p.a. i czyni wydanie zaskarżonego postanowienia przedwczesnym (art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.). Obowiązek wynikający z art. 64 § 2 k.p.a. obciąża bowiem organ z urzędu, a jego bierność stanowi istotne naruszenie prawa, bez względu na to w jakiej fazie postępowania miało miejsce. Podkreślić również należy, iż skierowanie zaskarżonego postanowienia z [...] grudnia 2007 r. do Kancelarii Adwokackiej adwokata P.D. w O. stanowi - jak wywiedziono powyżej - o rażącym naruszeniu art. 28 w zw. z art. 32 k.p.a. i uzasadnia stwierdzenie nieważności orzeczenia na podstawie art.156 § 1 pkt 4 k.p.a.

Orzekając ponownie w sprawie niniejszej Dyrektor [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, mając na względzie treść art. 33 § 1 k.p.a. winien w pierwszej kolejności uzupełnić w trybie przewidzianym w art. 64 k.p.a. wniosek z [...] kwietnia 2007 r. o dofinansowanie projektu wniesiony przez M.R. poprzez osobiste jego podpisanie przez Wnioskodawcę, ewentualnie zwrócić się do pełnomocnika o nadesłanie prawidłowego pełnomocnictwa, z którego wynikałoby umocowanie dla M.P. – jako osoby fizycznej – do reprezentowania Wnioskodawcy w postępowaniu przed organem w sprawie z wniosku z [...] kwietnia 2007 r. o dofinansowanie przedmiotowego projektu. Dopiero po usunięciu braku formalnego wniosku, organ winien nadać sprawie dalszy bieg, albo też, w sytuacji nie uzupełnienia braku formalnego wniosku w zakreślonym terminie, pozostawić go bez rozpoznania.

Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 w związku z art. 134, art. 135, art. 152 i art. 200 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec jak w sentencji wyroku.