Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Piotr Głowacki (spr.) Sędziowie WSA Renata Czeluśniak WSA Ewa Rynczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2008 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Wojewody z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę; I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu l instancji, II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonywana, III. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącej A. B. 10zł (dziesięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania. WS A/wyr, l - sentencja wyroku

Decyzją Nr [...] z dnia [...] roku, znak [...], Starosta [...] zatwierdził projekt budowlany i wydał pozwolenie na budowę dla D. i J. K. w zakresie rozbudowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego z pokojami gościnnymi na działce nr ew. [...] obr. [...] przy ul. [...] w [...].

Jako podstawę prawną wskazano art. 28, art. 33 ust 1, art. 34 ust 4 i art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (t.j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 106 poz. 1126 z późn. zm.) oraz art. 104 k.p.a.

W uzasadnieniu organ wskazał, iż projekt budowlany spełnia wymogi określone w art. 34 ust. 1, 2 i 3 Prawa budowlanego. Inwestor dysponuje terenem na cele budowlane, uzyskał wymagane przepisami szczególnymi uzgodnienia, pozwolenia i opinie właściwych organów i instytucji. Inwestycja jest zgodna z miejscowym planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego Miasta [...], zatwierdzonym Uchwałą nr [...] Rady Gminy T. w [...]. z dnia [...]r. oraz decyzją Burmistrza Miasta [...]. o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z dnia [...] znak [...] oraz [...]. Inwestycja nie wymaga przeprowadzenia postępowania w sprawie oceny oddziaływania na środowisko.

Od powyższej decyzji odwołanie w terminie złożyła A. B., wnosząc w nim o uchylenie decyzji pierwszoinstancyjnej. Odwołująca wskazała, że zaskarżona decyzja wydana została z rażącym naruszeniem prawa budowlanego i k.p.a., a projekt rozbudowy budynku mieszkalnego narusza obowiązujące przepisy techniczne. Podniosła, że:

- rozbudowa usytuowana została na istniejącym przyłączu kanalizacji sanitarnej,

- rozbudowa od południowej strony posesji odwołującej w odległości 3,0 m od granicy ograniczy dostęp światła słonecznego do jej budynku, a także spowoduje znaczne obniżenie wartości całej posesji,

- projektowane usytuowanie obiektów nie spełnia wymogów w zakresie powierzchni biologicznie czynnej i funkcji obiektu.

- przed sądem administracyjnym toczy się postępowanie w sprawie legalności decyzji o warunkach zabudowy, która narusza plan miejscowego ogólnego zagospodarowania przestrzennego m. [...].

Decyzją z dnia [...] roku, znak [...], wydaną na podstawie art. 81 ust. 1 pkt 2, art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j.: Dz. U. z 2000r. Nr 106 poz. 1126 z późn. zm.) i art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. Wojewoda utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

Organ odwoławczy w uzasadnieniu wskazał, że projektowana budowa jest zgodna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz z ostateczną decyzją z dnia [...].04.2001r. o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wydaną przez Burmistrza M. [...]. (utrzymaną w mocy w dniu [...].10.2001r. przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze). Nadto zatwierdzona dokumentacja spełnia wymagania określone przepisami ustawy Prawo budowlane. Projekt budowlany jest kompletny, wykonany przez uprawnionych projektantów, dowód stwierdzający prawo dysponowania nieruchomością jest aktualny.

Odnosząc się do zarzutów odwołania organ podał, że plan miejscowy jak i decyzja WZiZT przewidują realizację budynków mieszkalnych z funkcją pensjonatową; natomiast z bilansu terenu opracowanego przez projektanta wynika zapewnienie na działce inwestora 65 % powierzchni zieleni. Inż. J. L. posiada uprawnienia do projektowania bez ograniczeń w specjalności konstrukcyjno-budowlanej oraz w specjalności architektonicznej. Odnośnie kanalizacji sanitarnej organ odwoławczy wskazał, że PINB decyzją z dnia [...]r. umorzył postępowanie prowadzone w sprawie budynku wybudowanego na działce nr [...] na podstawie pozwolenia na budowę z [...].10.1995r., zatem uwagi o samowolnie dokonanej przez inwestora przebudowie kanalizacji w trakcie realizacji tej inwestycji są obecnie bezprzedmiotowe. Zarzut o kolizji planowanego obiektu z istniejącym na terenie inwestora przyłączem kanalizacji sanitarnej nie jest słuszny, ponieważ projekt przewiduje przebudowę tego przyłącza. Nie znajduje również potwierdzenia zarzut o braku uzgodnienia projektu przez [...], bowiem akta sprawy zawierają opinię z dnia [...].12.2001r. Powiatowego Zespołu Uzgadniania Dokumentacji Projektowej uzgadniającą przełożenie sieci kanalizacji sanitarnej i telefonicznej. Z projektu budowlanego wynika, że odległość pomiędzy budynkiem projektowanym o wysokości 10 m na działce [...], a budynkiem istniejącym na działce nr [...] wynosi 10,5m, przy czym działka inwestora z powodu konfiguracji terenu usytuowana jest poniżej działki nr [...].

Organ odwoławczy wskazał ponadto, że planowana realizacja nie wpływa znacząco na stan środowiska i taka informacja winna się znaleźć w decyzji o pozwoleniu na budowę, w związku z czym uzupełnił zaskarżoną decyzję o powyższy zapis.

Z powyższą decyzją nie zgodziła się A. B., zaskarżając ją w terminie do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie. W skardze wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji jako niezgodnej z prawem oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Uzasadniając powyższe zarzuciła, że projektowany budynek ma być wyłącznie przeznaczony na cele pensjonatowe, jego wysokość znacznie odbiega od wysokości pozostałych budynków co wprowadza zakłócenia w ładzie architektonicznym. Zakwestionowała również ustalenia w zakresie powierzchni biologicznie czynnej oraz wskazała, że projektowany budynek spowoduje pogorszenie walorów rekreacyjno - mieszkalnych jej działki.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153 poz. 1271 ze zm.), sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjne na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153 poz. 1270 ze zm.). Dlatego też właściwym do rozpoznania skargi jest Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie.

Zgodnie z treścią art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153 poz.1270 ze zm., dalej oznaczonej jako p.p.s.a.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. W ramach swej kognicji sąd bada czy przy wydaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania, nie będąc przy tym związanym granicami skargi (art.134 p.p.s.a.). Zgodnie zaś z treścią art. 135 p.p.s.a. sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia. Przyczyny uchylenia zaskarżonej decyzji, stwierdzenia jej nieważności bądź stwierdzenia jej wydania z naruszeniem prawa wymienia art. 145 p.p.s.a. Na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. "b" p.p.s.a. sąd administracyjny uchyla decyzję, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie doszło do takiego naruszenia, wobec czego należało skargę uwzględnić. Sąd ustalił bowiem, że wyrokiem z dnia 20 grudnia 2005r. wydanym w sprawie II SA/Kr 388/02 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] Nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta [...]. z dnia [...] znak [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu działki nr [...] obr. [...] miasta [...]. Wyrok ten jest prawomocny.

Zgodnie z treścią art. 145 § 1 pkt 8 k.p.a. w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli decyzja została wydana w oparciu o inną decyzję lub orzeczenie sądu, które zostało następnie uchylone lub zmienione. Przedmiotem niniejszego postępowania jest kontrola legalności decyzji o pozwoleniu na budowę, której podstawę wydania stanowiła decyzja ustalająca warunki zabudowy i zagospodarowania przestrzennego, która następnie jak wskazano wyżej została prawomocnie uchylona. Ponieważ stosownie do art. 35 ust. 1 lit "b" ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (obowiązującej w dniu wydania zaskarżonej decyzji Wojewody ) - wydanie pozwolenia na budowę jest uzależnione od zgodności projektu budowlanego z decyzją ustalającą warunki zabudowy i zagospodarowania przestrzennego, to w przypadku uchylenia decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania przestrzennego zachodzi przesłanka do wznowienia postępowania administracyjnego w oparciu o art. 145 § 1 pkt 8 k.p.a. W związku z tym należało uchylić zaskarżoną decyzję Wojewody, a także korzystając z możliwości, stwarzanej przez art. 135 p.p.s.a.- uchylić decyzję organu pierwszej instancji. Powyższe rozstrzygnięcie skutkować także musi określeniem, że zaskarżona decyzja nie może być wykonywana, a to na podstawie art. 152 p. p. s. a.

W związku z zaistnieniem podstawy z art. 145 § 1 pkt 1 lit. "b" p.p.s.a. odnoszenie się do innych zarzutów podniesionych w skardze stało się bezprzedmiotowe.

Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku, za podstawę przyjmując art. 145 § 1 pkt 1 lit. "b" p.p.s.a. w zw. z art. 135 p.p.s.a., o kosztach postępowania rozstrzygając w oparciu o art. 200 p.p.s.a.