Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska - spr., Sędzia NSA Irena Kamińska, Sędzia del. WSA Maria Werpachowska, Protokolant Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej L. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 31 stycznia 2007 r. sygn. akt IV SA/Wr 710/06 w sprawie ze skargi L. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego oddala skargę kasacyjną

Wyrokiem z dnia 31 stycznia 2007 r. sygn. akt IV SA/Wr 710/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę L. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...]. nr [...], którą utrzymana została w mocy decyzja Prezydenta W. z dnia [...] nr [...], odmawiająca przyznania L. F. zasiłku celowego.

W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd wyjaśnił, że:

Organ orzekający wskazał, iż L. F. odmawia wskazania swego faktycznego miejsca pobytu, co uniemożliwia przeprowadzenie wywiadu środowiskowego i ustalenie sytuacji materialno-bytowej, zaś wskazanego adresu do przeprowadzenia wywiadu środowiskowego - Dworzec [...] PKP, peron [...] - nie można uznać za miejsce zamieszkania, zwłaszcza że funkcjonariusze Służby Ochrony Kolei oraz Komisariatu Kolejowego Policji nie potwierdzają jego pobytu, co oznacza odmowę współpracy, a tym samym uzasadnia odmowę przyznania pomocy społecznej. Takie rozstrzygnięcie organu jest zgodne z art. 4 i art. 11 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej, gdyż przepisy te (art. 4) zobowiązują osoby korzystające ze świadczeń do współdziałania z organami w rozwiązywaniu trudnej sytuacji życiowej, a taka postawa stanowi podstawy do odmowy udzielenia pomocy (art. 11 ust. 2), tym samym decyzje odmowne są zgodne z prawem.

Reprezentowany przez radcę prawnego, ustanowionego z urzędu, L. F. wniósł skargę kasacyjną od tego wyroku, domagając się jego uchylenia w całości i zarzucając naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, tj. art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. Nr 64, poz. 113 ze zm.).

W uzasadnieniu skargi wyjaśniono, że Wojewódzki Sąd nie uwzględnił innej możliwości interpretacji art. 11 ust. 2 o pomocy społecznej, gdy tymczasem pracownicy Najwyższej Izby Kontroli uważają, że odmowa udzielenia pomocy uzasadniona brakiem chęci do współdziałania nie może stanowić podstawy do nieudzielania pomocy, w sytuacji gdy trudne warunki życiowe osoby potrzebującej są znane lub mogą być rozpoznane.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie posiada usprawiedliwionej podstawy.

W myśl art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej brak współdziałania osoby lub rodziny z pracownikiem socjalnym w rozwiązywaniu trudnej sytuacji życiowej, odmowa zawarcia kontraktu socjalnego, niedotrzymywania jego postanowień, nieuzasadniona odmowa podjęcia pracy przez osobę bezrobotną lub nieuzasadniona odmowa podjęcia leczenia odwykowego w zakładzie lecznictwa odwykowego przez osobę uzależnioną, mogą stanowić podstawę do odmowy przyznania świadczenia, uchylenia decyzji o przyznaniu świadczenia lub wstrzymania świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej. Przepis ten pozwala zatem organom na odmowę przyznania świadczenia, przy czym odmowa nie może być zależna od widzimisię organu, ale uzasadniona okolicznościami sprawy.

L. F., nie podając miejsca swego pobytu, uniemożliwia przeprowadzenie wywiadu środowiskowego i ustalenie jego rzeczywistej sytuacji życiowej, bytowej, materialnej. Organ miał więc podstawy do odmowy przyznania świadczenia, na mocy cyt. art. 11 ust. 2, zaś Wojewódzki Sąd podstawę do orzeczenia, że zaskarżone decyzje nie naruszają prawa.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 184 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

O wynagrodzeniu radcy prawnego za udzielenie z urzędu pomocy prawnej skarżącemu orzeknie Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu.