W dniu 9 czerwca 2008 r. wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarga [...] Sp. z o.o. w W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marac2008 r. [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego. W skardze został zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Wojewody [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi -Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. (dalej ppsa) wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Natomiast w myśl art. 61 § 3 tej ustawy, po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeśli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Należy podkreślić, że wymieniony w powyższym przepisie katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia jest zamknięty, natomiast obowiązek wykazania tych przesłanek leży po stronie skarżącego. Zaznaczenia wymaga, iż wstrzymanie wykonania decyzji lub czynności jest jedynie środkiem tymczasowej ochrony strony skarżącej do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez Sąd i zgodnie z art. 61 § 6 cyt. ustawy upada w razie wydania przez sąd orzeczenia kończącego postępowanie w pierwszej instancji. Dlatego zastosowanie tej instytucji, będącej wyjątkiem od zasady wykonalności aktu lub czynności, powinno być uzasadnione szczególnymi okolicznościami wskazującymi na istniejące realne zagrożenie wystąpienia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków do czasu wydania przez Sąd orzeczenia kończącego postępowanie w pierwszej instancji. Skarżąca ograniczyła się jedynie do zawarcia wniosku bez podania przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. W ocenie Sądu taki wniosek nie może stanowić podstawy do zastosowania ochrony w postępowaniu sądowoadministracyjnym, przewidzianej w art. 61 § 3 cytowanej wyżej ustawy. Trudno zaś z treści samej decyzji uznać, iż jej wykonanie wiązałoby się z wyrządzeniem szkody lub spowodowaniem trudnych do odwrócenia skutków.
Odmowa wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji jest uzasadniona dodatkowo faktem, iż wstrzymanie realizacji inwestycji do czasu rozstrzygnięcia przez sąd może spowodować szkodę po stronie inwestora. Dlatego Sąd poddając ocenie taki wniosek zobowiązany jest do dokonania jego analizy w kontekście całej skargi ze szczególną wnikliwością. Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na przepis art. 35a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 Nr 156, poz. 1118 ze zm.), stosownie do którego w przypadku wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję o pozwoleniu na budowę wstrzymanie wykonania tej decyzji na wniosek skarżącego sąd może uzależnić od złożenia przez skarżącego kaucji na zabezpieczenie roszczeń inwestora z powodu wstrzymania wykonania decyzji. W przypadku uznania skargi za słuszną w całości lub w części kaucja podlega zwrotowi, natomiast w przypadku oddalenia skargi kaucję przeznacza się na zaspokojenie roszczeń inwestora. Przepis ten jednoznacznie wskazuje na możliwość powstania roszczeń właśnie po stronie inwestora z powodu wstrzymania realizacji inwestycji. Dodatkowo zatem uzasadnia konkluzję, iż lakoniczne uzasadnienie wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie może stanowić podstawy do zastosowania tego środka.
Z tych względów, Sąd, na podstawie art. 61 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w postanowieniu.
