Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. J.-T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [..]., nr [..] w przedmiocie uchylenia decyzji o ustaleniu warunków zabudowy - w zakresie zażalenia D. J.-T. na wezwanie do uiszczenia opłaty kancelaryjnej p o s t a n a w i a odrzucić zażalenie.

Pismem z dnia 17 kwietnia 2008 r. skarżąca D. J.-T. została wezwana do uiszczenia opłaty kancelaryjnej w wysokości 100 zł za odpis orzeczenia z uzasadnieniem sporządzonym na skutek zgłoszonego żądania.

W dniu 29 kwietnia 2008 r. skarżąca złożyła zażalenie na powyższe wezwanie, wnosząc o jego uchylenie ze względu na trudną sytuacje finansową rodziny i poniesione do tej pory koszty postępowania w niniejszej sprawie (wpis od skargi w wysokości 500 zł).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:

Zażalenie jako niedopuszczalne podlega odrzuceniu.

W pierwszej kolejności należy stronie wskazać, iż zażalenie jest zwykłym środkiem odwoławczym, gdyż przysługuje na nieprawomocne orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego oraz nieprawomocne zarządzenia przewodniczącego wydziału i to wyłącznie w wypadkach przewidzianych w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz.1270 ze zm.), powoływanej dalej jako "ustawa".

Zgodnie z art. 234 § 2 ustawy opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z uzasadnieniem, doręczonego na skutek żądania zgłoszonego w terminie siedmiodniowym od ogłoszenia orzeczenia, pobiera się przy zgłoszeniu wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia i jego doręczenie. Jeżeli opłata nie została uiszczona, przewodniczący zarządzi ściągnięcie jej od strony, która złożyła wniosek. Przepisów art. 220 i art. 221 nie stosuje się.

Powyższe oznacza, że jeżeli odpis orzeczenia z uzasadnieniem sporządzany jest na wniosek (jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie), opłatę kancelaryjną pobiera się przy zgłoszeniu wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia i jego doręczenie. W rozpoznawanej sprawie wniosek taki skarżąca złożyła w dniu 16 kwietnia 2008 r.

Zgodnie z § 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.) opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z uzasadnieniem doręczony na skutek wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia, zgłoszonego w terminie siedmiu dni od ogłoszenia orzeczenia albo doręczenia odpisu sentencji orzeczenia, pobiera się w kwocie 100 zł.

Przy czym - co najistotniejsze - odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem doręcza się stronie składającej wniosek bez względu na to, czy strona uiściła opłatę kancelaryjną przy złożeniu wniosku o uzasadnienie, czy też nie. Powyższa regulacja wprowadza bowiem odstępstwo od zasady niepodejmowania przez sąd żadnych działań przed uiszczeniem należnej opłaty (art. 220 § 1 zdanie pierwsze ustawy), zakazując stosowania wobec strony, które nie uiściła opłaty, konsekwencji w postaci pozostawienia wniosku bez rozpoznania ( art. 220 § 1 zdanie trzecie ustawy).

W związku z powyższym ustawa nie przewiduje wydawania przez Sąd lub przewodniczącego postanowienia lub zarządzenia wzywającego do uiszczenia opłaty kancelaryjnej, które podlegałoby zaskarżeniu w trybie zażalenia.

Natomiast pismo wzywające do uiszczenia opłaty kancelaryjnej z dnia 17 kwietnia 2008 r. strona winna traktować jako wskazówkę i zarazem pouczenie odnośnie czynności procesowych i skutków prawnych czynności, które na danym etapie postępowania sądowego strona podejmuje. Obowiązek Sądu w tym zakresie wynika wyłącznie z art. 6 ustawy i to jedynie w stosunku do stron występujących w sprawie bez adwokata lub radcy prawnego.

Dopiero nieuiszczenie opłaty kancelaryjnej na wezwanie skutkuje podjęciem przez przewodniczącego zarządzenia o ściągnięciu opłaty od strony, które to zarządzenie podlega zaskarżeniu w drodze zażalenia. Jednakże wszczęcie postępowania egzekucyjnego, z uwagi na treść art. 6 ustawy, powinno być poprzedzone wezwaniem do wpłacenia nieuiszczonej kwoty opłaty kancelaryjnej, co miało miejsce w przedmiotowej sprawie i co stało się przedmiotem zażalenia.

Co prawda przedmiotowe wezwanie zawierało pouczenie o dopuszczalności wniesienia zażalenia, jednakże z powyższych powodów tę cześć pouczenia należy uznać za błędną, wynikającą jedynie z faktu przeoczenia obowiązku usunięcia jej z formularza wezwania, przed wysłaniem do strony.

Ponadto wyjaśnić należy stronie, iż zasadą postępowania sądowego jest to, że strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie (art. 199 ustawy). W świetle art. 211 ustawy koszty sądowe obejmują zarówno wpis, jak i opłatę kancelaryjną, przy czym są to dwie różne opłaty z różnych tytułów. W związku z tym uiszczenie przez skarżącą w dniu 1 lutego 2008 r. wpisu od wniesionej skargi nie zwalnia jej z obowiązku uiszczenia na obecnym etapie postępowania opłaty kancelaryjnej za odpis orzeczenia z uzasadnieniem.

Skoro, zatem żaden przepis ustawy nie przewiduje możliwości wniesienia zażalenia na pismo wzywające do uiszczenia opłaty kancelaryjnej, zażalenie D. J.-T. w tym przedmiocie jako niedopuszczalne podlega odrzuceniu na podstawie art. 197 § 2 w zw. z art. 178 ustawy.

Z tych względów Sąd orzekł, jak w postanowieniu.