Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Nowak, , Sędzia WSA Elżbieta Zielińska-Śpiewak, Asesor WSA Paweł Groński (spr.), Protokolant Piotr Bibrowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 czerwca 2008 r. sprawy ze skargi K. H. na postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] znak [...] w przedmiocie nałożenia kary z tytułu nielegalnego zjazdu z drogi I. skargę oddala II. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata N.S. z Kancelarii Adwokackiej przy ul. N. w W., tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej kwotę 250 zł (dwieście pięćdziesiąt złotych), oraz kwotę 55 zł (pięćdziesiąt pięć złotych) tytułem 22% podatku od towarów i usług łącznie kwotę 305 zł (trzysta pięć złotych).

VII SA/Wa 465/08

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia [...] znak: [...] wydanym w trybie art. 57 ust. 7 oraz art. 83 ust. 3 w związku z art. 82 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006r. nr 156, poz. 1118 ze zm.) [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. nałożył na K. H. i T. H. karę w kwocie 25.000 złotych z tytułu nielegalnego użytkowania zjazdu publicznego w granicach pasa drogowego drogi krajowej nr [...] W. - P. w km [...] strona prawa - ul. B. w G. do działek nr [...], [...],[...] i [...].

W uzasadnieniu organ wskazał, iż zjazd ten został wybudowany na podstawie decyzji Wojewody [...] z dnia [...], wydanej dla K. H. i T. H., którą nałożono również na inwestorów obowiązek uzyskania pozwolenia na użytkowanie zjazdu.

Organ stwierdził, iż roboty budowlane zostały zakończone. T. H. przesłał dokumenty celem uzyskania pozwolenia na użytkowanie zjazdu. Organ pismem z dnia 5 lipca 2006r, poinformował T. H., iż przed przystąpieniem do użytkowania winien uzyskać decyzję ostateczną o pozwoleniu na użytkowanie (zgodnie z obowiązkiem wynikającym z pozwolenia na budowę) i zgodnie z tym inwestorzy powinni złożyć wniosek o pozwolenie na użytkowanie dołączając do niego odpowiednie dokumenty. Do dnia wydania postanowienia nie wpłynął żaden wniosek od inwestorów, w związku z czym wymierzono karę za nielegalne użytkowanie, zgodnie z dokumentacją wskazującą na użytkowanie obiektu.

Dnia 21 marca 2007r. (data z zażalenia - dnia 19 marzec 2007r.) do Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego wpłynęło zażalenie T. H. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...]. T. H. zarzucił organowi niedostateczne zbadanie okoliczności sprawy i podkreślił, iż przedmiotowy zjazd nie jest użytkowany.

W wyniku zażalenia T. H. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego uchylił w dniu [...], zaskarżone postanowienie i umorzył postępowanie organu I instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, iż nałożenie kary grzywny zostało dokonane przez niewłaściwy organ, gdyż organem właściwym do rozpoznania zgłoszenia budowy zjazdu jest starosta, a organem właściwym do rozpoznania sprawy samowolnej budowy zjazdów jest powiatowy inspektor nadzoru budowlanego, nawet jeśli zjazd jest z drogi wojewódzkiej lub krajowej.

Na w/w postanowienie z dnia [...], skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożył K. H. w dniu 7 czerwca 2007r. (data wpływu 11 czerwiec 2007r.). Podniósł w niej, że inwestycję prowadził T. H. na własną rękę, bez ważnego pozwolenia na budowę, gdyż wygasło ono z mocy ustawy (nie rozpoczęto inwestycji w przeciągu 2 lat od wydania decyzji).

Skarżący domaga się uchylenia zaskarżonego postanowienia i przekazania przedmiotowej sprawy organom ścigania.

W odpowiedzi na skargę Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonym postanowieniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje: Skarga nie jest zasadna, gdyż zaskarżone postanowienie nie narusza prawa.

Przedmiotowa sprawa podlega rozpatrzeniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 3 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269), który zgodnie z dyspozycją określoną w art. 1 § 2 w/w ustawy dokonuje kontroli aktu zaskarżonego pod względem zgodności z prawem. Uwzględnienie skargi następuje tylko wówczas, gdy Sąd stwierdzi że doszło do naruszenia prawa (art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm. zwana dalej ppsa).

W rozpoznawanej sprawie tego rodzaju wady i uchybienia nie wystąpiły wobec czego skarga nie mogła być uwzględniona.

Przedmiotem kontroli Sądu jest tylko i wyłącznie postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...], uchylające postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...], i umarzające postępowanie organu I instancji, w przedmiocie nałożenia kary z tytułu nielegalnego użytkowania zjazdu z drogi krajowej.

Zgodnie z brzmieniem art. 138 § 1 pkt 2 kpa, organ odwoławczy wydaje postanowienie, w którym uchyla zaskarżone postanowienie i umarza postępowanie organu I instancji, jednak podejmuje je tylko wówczas, gdy zachodzą okoliczności wskazane w art. 105 kpa. Umorzenie postępowania w wypadku uchylenia postanowienia organu I instancji jest dopuszczalne tylko w powiązaniu z treścią art. 105 kpa (wyr. NSA z dnia 11 czerwca 1981 r., SA 1031/81, ONSA 1981, nr 1, poz. 60).

Z analizy akt sprawy wynika, iż postępowanie dotyczyło wymierzenia kary z tytułu nielegalnego użytkowania zjazdu publicznego w granicach pasa drogowego drogi krajowej na terenie działek nr [...], [...],[...] i [...] i prowadzone było w I instancji przez [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K.

Skład orzekający w niniejszej sprawie podziela argumentację organu II instancji zawartą w zaskarżonym postanowieniu, iż nałożenie kary grzywny zostało dokonane przez niewłaściwy organ. W orzecznictwie przyjmuje się, iż "gdy organ I instancji wydał decyzję w sprawie, w której nie jest właściwy, organ odwoławczy uchylając tę decyzję, powinien umorzyć postępowanie I instancji na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 kpa".

Zgodnie z art. 83 ust. 3 w związku z art. 82 ust. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. jest organem I instancji, jednak tylko w zakresie dróg krajowych i wojewódzkich wraz z obiektami i urządzeniami służącymi do utrzymania dróg.

W tym miejscu należy odwołać się do definicji "zjazdu" na którą powołuje się Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego w zaskarżonym postanowieniu która została wprowadzona ustawą z dnia 14 listopada 2003r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 200, poz. 1953 z późn. zm.), obowiązującej od dnia 9 grudnia 2003r., w której określono "zjazd" jako połączenie drogi publicznej z nieruchomością położoną przy drodze, stanowiące bezpośrednie miejsce dostępu do drogi publicznej w rozumieniu przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Czyli z definicji wynika, że zjazd jest miejscem dostępu do drogi publicznej nie stanowiącym części drogi publicznej (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 grudnia 2004 r. sygn. OW 148/04).

Określenie pojęcia "zjazdu" zawarte w ustawie z dnia 14 listopada 2003r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz zmianie niektórych innych ustaw jest obowiązujące również w sprawach z zakresu Prawa budowlanego.

A zjazd, który jak wyżej ustalono - częścią drogi nie jest, nie służy także do jej utrzymania i nie stanowi sieci uzbrojenia terenu. Czyli [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. nie może być uznany za organ I instancji właściwy w sprawach dotyczących wymierzenia kary za nielegalne użytkowanie zjazdu z drogi krajowej, co słusznie zauważył Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego - organem właściwym jest odpowiedni miejscowo powiatowy inspektor nadzoru budowlanego, nawet jeśli jest to zjazd z drogi wojewódzkiej lub krajowej.

Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego prawidłowo wskazał organ właściwy do rozpoznawania sprawy w I instancji.

Odnosząc się do zarzutu skargi K. H., że rozstrzygnięcie organu II instancji tj. umorzenie postępowania organu I instancji budzi jego sprzeciw, to jest to o tyle nieuzasadniony zarzut skarżącego, bo wszelkie dostrzeżone przez ten organ, jako organ odwoławczy błędy w treści postanowienia organu I instancji musiały skutkować skorzystaniem przez ten organ ze swoich uprawnień zgodnie z art. 138 § 1 pkt 2 kpa, a zatem uchyleniem postanowienia oraz umorzeniem postępowania organu I instancji. A zatem przykładem uzasadniającym uchylenie postanowienia i umorzenie postępowania organu I instancji może być: sytuacja gdy (...) "nastąpi naruszenie przepisów o właściwości" ( wyr. NSA z dnia 7 maja 2002 r., I SA 2470/00, niepubl.).

A zatem zdaniem Sądu, Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego wypowiada prawidłowo swoją wolę w sprawie co do istoty postanowienia organu I instancji.

Z tych wszystkich względów wobec nie stwierdzenia aby zaskarżone postanowienie Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] naruszało prawo, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ppsa - orzekł jak w sentencji.

Orzeczenie o kosztach dla adwokata ustanowionego z urzędu znajduje swoje podstawy w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r., w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. poz. 1348 ze zm.).