W dniu [...] do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wpłynęła skarga G.R. na postanowienie Powiatowego Komendanta Policji w M. z dnia [...] nr [...] o utrzymaniu w mocy postanowienia [...] z dnia [...] o odmowie uwzględnienia wniosku dowodowego [...] polegającego na uzyskaniu opinii eksperta lub specjalisty Sztabu Policji KWP w K. Postanowienie zawierało pouczenie o możliwości wniesienia skargi do sądu administracyjnego w terminie 30 dni.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył co następuje:
Stosownie do postanowień art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 153, poz. 1270 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej w zakresie skarg na: decyzje administracyjne; postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie w sprawie, a także rozstrzygające sprawę co do istoty; postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie; inne niż określone powyżej akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa; akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej; akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone powyżej podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej; akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego; bezczynności organów. Art. 3 § 3 cytowanej ustawy stanowi, że sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach. Taką szczególną ustawą jest m. in. ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (j.t. Dz.U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277 ze zm.), w szczególności zaś jej art. 138, który stanowi, że od orzeczenia oraz postanowienia kończącego postępowanie [...] policjantowi przysługuje prawo wniesienia skargi do sądu administracyjnego.
To właśnie cytowany przepis art. 138 ustawy o Policji w związku z art. 3 § 3 p.p.s.a. oraz zawarte w objętym skargą postanowieniu, błędne pouczenie skarżącego stały się podstawą skierowania skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.
Tymczasem Postanowienie Powiatowego Komendanta Policji w M. z dnia [...] nr [...] nie jest postanowieniem kończącym postępowanie [...], ani nie mieści się w katalogu wyżej wymienionych w art. 3 p.p.s.a. aktów i czynności podlegających zaskarżeniu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zaskarżony postanowienie nie jest postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie jak również nie rozstrzyga sprawy co do istoty, nie służy również na nie zażalenie. Zawarte w postanowieniu pouczenie o możliwości jego zaskarżenia do sądu administracyjnego w terminie 30 dni jest nieprawidłowe i nie stwarza dla strony uprawnienia do wniesienia skargi.
Przepis art. 58 § 1 pkt 1-6 p.p.s.a. określa podstawy odrzucenia skargi. Zgodnie z punktem 6 cytowanego przepisu Sąd odrzuca skargę jeżeli z innych przyczyn niż wymienione w pkt 1-5 wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Jedną z takich przyczyn jest zaskarżenie decyzji, aktu lub czynności, na które nie przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Mając powyższe na uwadze, Sąd na mocy art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.
