drukuj    zapisz    Powrót do listy

6112 Podatek dochodowy od osób fizycznych, w tym zryczałtowane formy opodatkowania, Koszty sądowe, Dyrektor Izby Skarbowej, Oddalono zażalenie, II FZ 149/08 - Postanowienie NSA z 2008-05-20, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II FZ 149/08 - Postanowienie NSA

Data orzeczenia
2008-05-20 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2008-04-10
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Teresa Porczyńska /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6112 Podatek dochodowy od osób fizycznych, w tym zryczałtowane formy opodatkowania
Hasła tematyczne
Koszty sądowe
Sygn. powiązane
III SA/Wa 1862/07 - Wyrok WSA w Warszawie z 2008-08-29
Skarżony organ
Dyrektor Izby Skarbowej
Treść wyniku
Oddalono zażalenie
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 12, art. 33 par.2, art. 163 par. 1 i par. 2, art. 173 par. 2, art. 199, art. 214 par. 1, art. 219, art. 220 par. 1 i par. 4, art. 230 par. 1 i par. 2
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Dz.U. 2003 nr 221 poz 2193 par. 2 ust. 1 pkt 7
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi
Sentencja

Dnia 20 maja 2008 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: Sędzia NSA Teresa Porczyńska po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2008 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 marca 2008 roku, sygn. akt III SA/Wa 1862/07 o odrzuceniu zażalenia w sprawie ze skargi Z. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 21 sierpnia 2007 roku Nr [...] w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 12 marca 2008 r. (III SA/Wa 1862/07) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. na postanowienie o odmowie dopuszczenia do udziału w postępowaniu w charakterze uczestnika. W motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, iż Okręgowa Izba reprezentowana jest przez profesjonalnego pełnomocnika, wobec czego od wniesionego środka zaskarżenia winien zostać uiszczony wpis stały w kwocie 100 zł, bez wezwania, zgodnie z art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej p.p.s.a.). Ponieważ z ustaleń Sądu pierwszej instancji wynikało, iż obowiązek ten nie został wykonany, orzeczono o odrzuceniu zażalenia.

Na opisane wyżej postanowienie Okręgowa Izba Radców Prawnych w W. wniosła zażalenie, opierając je na zarzucie naruszenia:

1. art. 199 w związku z art. 12 p.p.s.a. przez niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, iż wnioskująca o dopuszczenie do udziału w sprawie na prawach strony Izba, która nieprawomocnym postanowieniem nie została dopuszczona do postępowania, jest uczestnikiem i ma obowiązek ponoszenia kosztów postępowania, w tym wpisu od zależenia;

2. art. 221 p.p.s.a. poprzez odrzucenie zażalenia ze względu na jego nieopłacenie, mimo iż środek ten nie podlegał wpisowi, stosownie do art. 199 p.p.s.a.

Wskazując na powyższe Izba domagała się uchylenia kwestionowanego postanowienia w całości.

W uzasadnieniu podniesiono, iż dopiero z chwilą wydania postanowienia o dopuszczeniu do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania do Okręgowej Izby Radców Prawnych miałyby zastosowanie przepisy dotyczące kosztów. Art. 199 p.p.s.a. obliguje do ich ponoszenia jedynie strony i uczestników postępowania, a zatem nie dotyczy podmiotów nie posiadających takiego statusu. Ponieważ pozycja procesowa Izby nie jest jeszcze wyjaśniona (nie jest ona ani stroną, ani uczestnikiem postępowania), to brak było podstaw, by w takiej sytuacji stosować przepisy o kosztach postępowania. Według autora zażalenia, obowiązku w tym przedmiocie nie można domniemywać, czy też wywodzić z wnioskowania z analogii. W konkluzji stwierdzono, iż odrzucone zażalenie nie podlegało wpisowi sądowemu.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Według stanowiska prezentowanego w zażaleniu obowiązek ponoszenia kosztów postępowania sądowoadministracyjnego, w myśl art. 199 i art. 12 p.p.s.a., dotyczy jedynie podmiotów zajmujących pozycję strony lub uczestnika postępowania. Jeżeli zatem występujący w postępowaniu podmiot nie posiada takiego statusu, to nie naraża się na konieczność uiszczania kosztów sądowych (w rozpoznawanej sprawie - wpisu od zażalenia).

Zgodzić należy się, iż literalne brzmienie wymienionych przepisów może sugerować, iż analizowany obowiązek dotyka wyłącznie te podmioty, których status procesowy określony został w art. 32 p.p.s.a. - definiującym pojęcie strony oraz art. 33 ustawy - charakteryzującym pojęcie uczestnika postępowania. Niemniej przyjęcie takiego poglądu prowadziłoby do konieczności akceptowania irracjonalnych skutków. Tytułem przykładu wskazać można na art. 163 § 1 i 2 p.p.s.a. regulujący kwestię doręczania postanowień. Przepis ten stanowi, iż postanowienie ogłoszone na rozprawie, podlegające zaskarżeniu oraz każde wydane na posiedzeniu niejawnym doręcza się stronom (uczestnikom). Gdyby więc przyjąć koncepcję proponowaną przez OIRP należałoby uznać, iż Sąd pierwszej instancji uchybił przepisom ustawy procesowej doręczając odpis postanowienia o odmowie dopuszczenia do udziału w sprawie w charakterze uczestnika, jak i odpis postanowienia o odrzuceniu zażalenia podmiotowi, który nie jest ani stroną, ani uczestnikiem postępowania. Innym przykładem jest art. 173 § 2 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. dopuszczający możliwość złożenia zażalenia jedynie przez stronę (uczestnika postępowania), prokuratora lub Rzecznika Praw Obywatelskich. Stosując więc wykładnię lansowaną przez żalącego, rozpoznawany środek odwoławczy byłby niedopuszczalny, jako pochodzące od podmiotu niewymienionego w powołanym przepisie, a idąc dalej, niedopuszczalne byłoby też zażalenie Okręgowej Izby na postanowienie, o którym mowa w art. 33 § 2 zdanie 2 p.p.s.a., przepis ten bowiem zakłada możliwość zaskarżenie wymienionego w nim orzeczenia, ale nie wskazuje wprost, iż może je złożyć także osoba, której nie dopuszczono do udziału w sprawie. Z oczywistych względów pogląd taki nie zasługuje na uznanie, skutkowałby bowiem pozbawieniem wnioskodawcy możliwości obrony jego interesów, przede wszystkim uniemożliwiłby zaskarżenie negatywnego orzeczenia, którego dopuszczalność wzruszenia przewiduje ustawa. Należy więc skonstatować, iż podmiot, w stosunku do którego wydano postanowienie odmawiające dopuszczenia do udziału w postępowaniu w roli jego uczestnika, mimo iż formalnie uczestnikiem nie jest, to w ramach postępowania zmierzającego do wyjaśnienia jego pozycji procesowej, korzysta z uprawnień przysługujących uczestnikowi, z wszelkimi tego konsekwencjami, także tymi związanymi z obowiązkiem ponoszenia kosztów sądowych. W związku z powyższym Sąd miał obowiązek przesłać takiej osobie odpis niekorzystnego dla niej postanowienia z uzasadnieniem, a osoba ta była uprawniona orzeczenie to zaskarżyć, a korzystając z powyższego prawa, miała obowiązek opłacić tę czynność wpisem sądowym.

W myśl art. 214 § 1 p.p.s.a., jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, do uiszczenia kosztów sądowych obowiązany jest ten, kto wnosi do sądu pismo podlegające opłacie lub powodujące wydatki. W przedmiotowej sprawie zażalenie na postanowienie o odmowie dopuszczenia do udziału w sprawie pochodziło od Okręgowej Izby Radców Prawnych w W.

Zgodnie natomiast z art. 220 § 1 p.p.s.a. Sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie została uiszczona należna opłata. Stosownie zaś do art. 230 § 1 i § 2 p.p.s.a. z związku § 2 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.) od zażaleń pobiera się wpis stały, wynoszący 100 zł. Wolne od wpisu jest wyłącznie zażalenie przewidziane w art. 220 § 4 ustawy p.p.s.a., który nie ma zastosowania w sprawie.

Pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone, pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej (art. 219 p.p.s.a.). Faktem bezspornym jest, iż działający w imieniu Okręgowej Izby zawodowy pełnomocnik nie uiścił wpisu stałego od zażalenia.

Z powyższych względów należało uznać, iż zakwestionowane postanowienie jest prawidłowe i oddalić zażalenie, jako niezasadne, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt