Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Grażyna Jeżewska po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi J. S. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w O. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego zamiennego postanawia: odrzucić skargę.

Decyzją z dnia [...], Nr [...] [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w O., utrzymał w mocy decyzję organu I instancji o zatwierdzeniu na rzecz E. N. projektu budowlanego zamiennego rozbudowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego, położonego w C. przy ulicy [...], na działce A km. [...] i nałożeniu obowiązku uzyskania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie po zakończeniu robót. Zaskarżona decyzja została doręczona J. S. osobiście w dniu 5 listopada 2007 r., o czym świadczy adnotacja na potwierdzeniu odbioru przesyłki pocztowej, znajdującego się w aktach administracyjnych sprawy.

Następnie, wnioskiem z dnia 13 listopada 2007 r. J. S. zażądał uzupełnienia, na podstawie art. 111 K.p.a., wydanej decyzji "co do rozstrzygnięcia wraz z uzasadnieniem w zakresie poruszonych w odwołaniu i nie rozpatrzonych zarzutów co do decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego". Postanowieniem z dnia 11 grudnia 2007 r., Nr [...] organ II instancji odmówił uzupełnienia decyzji wskazując, że uzupełnienie decyzji administracyjnej w tym trybie może dotyczyć jedynie jej uzupełnienia co do rozstrzygnięcia, bądź co do prawa do wniesienia odwołania, wniesienia w stosunku do decyzji powództwa do sądu powszechnego lub wniesienia skargi do sądu administracyjnego albo sprostowania zamieszczonego w decyzji pouczenia w tych kwestiach.

Powyższe postanowienie J. S. odebrał w dniu 27 grudnia 2007 r., o czym świadczy adnotacja na potwierdzeniu odbioru przesyłki pocztowej, znajdującego się w aktach administracyjnych sprawy. Pismem z dnia 4 stycznia 2008 r. J. S. wniósł o uzupełnienie wyżej przywołanego postanowienia o pouczenie co do prawa wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Postanowieniem z dnia 6 lutego 2008 r., Nr [...] organ II instancji odmówił uwzględnienia wniosku. Rozstrzygnięcie to J. S. odebrał w dniu 20 lutego 2008 r.

Pismem z dnia 4 stycznia 2008 r. J. S. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w O. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w O. z dnia [...], Nr [...], żądając:

1 ) wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków;

2 ) uchylenia zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji;

3 ) zasadzenia kosztów procesu według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę, wyrażonej w piśmie z dnia 28 marca 2008 r., [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w O. wniósł o odrzucenie skargi, z uwagi na uchybienie przez skarżącego terminu do jej wniesienia. W ocenie organu, termin do skutecznego wniesienia skargi przez J. S. na kwestionowaną przez niego decyzję, upłynął w dniu 26 stycznia 2008 r., gdyż kolejny wniosek skarżącego dotyczący uzupełnienia postanowienia z dnia 11 grudnia 2007 r., nie był związany merytorycznie z zapadłym rozstrzygnięciem. Dotyczył on jedynie kwestii wpadkowej – uzupełnienia postanowienia również o charakterze procesowym. Z ostrożności procesowej, w razie nieuwzględnienia wniosku o odrzucenie skargi, organ wniósł także o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skargę należało odrzucić.

Na wstępie niniejszego rozstrzygnięcia zważyć należy, iż przedmiotem skargi J. S. jest decyzja [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w O. Nr [...], względem której skarżący złożył wniosek z dnia 13 listopada 2007 r., w trybie art. 111 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm. ) – zwanej dalej w skrócie: "K.p.a.", o jej uzupełnienie "co do rozstrzygnięcia wraz z uzasadnieniem w zakresie poruszonych w odwołaniu i nie rozpatrzonych zarzutów co do decyzji PINB".

W myśl przywołanego art. 111 § 1 K.p.a. strona może w terminie czternastu dni od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji zażądać jej uzupełnienia co do rozstrzygnięcia bądź co do prawa odwołania, wniesienia w stosunku do niej powództwa do sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego. W tych przypadkach, termin dla strony do wniesienia odwołania, powództwa lub skargi biegnie od dnia doręczenia jej odpowiedzi ( § 2 ).

W literaturze zwrócono uwagę na różne możliwości rozwiązania problemu formy procesowej załatwienia wniosku o uzupełnienie decyzji. Według B. Adamiak uzupełnienie decyzji powinno nastąpić w formie decyzji uzupełniającej z prawem złożenia odwołania (B. Adamiak, Rektyfikacja decyzji w postępowaniu administracyjnym A UW No 992, Prawo CLIII, Wrocław 1988, s. 12). Inni autorzy wskazywali na decyzję, ale bez możliwości złożenia odwołania w związku z tym, że nie jest to "odrębna, samoistna decyzja" (Z. Janowicz, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 1996, s. 286) bądź na konieczność doręczenia jedynie dodatkowego tekstu decyzji, bez wydawania w tej sprawie odrębnej decyzji (W. Dawidowicz, Ogólne postępowanie administracyjne. Zarys systemu, Warszawa 1962, s. 185). Treść art. 111 § 1 K.p.a., zdaje się wskazywać na to, iż o formie rozstrzygnięcia wniosku decydować będzie jego zakres. I tak, w przypadku żądania uzupełnienia co do rozstrzygnięcia należałoby przyjąć formę decyzji administracyjnej, w przypadku żądania uzupełnienia co do środków zaskarżenia należałoby przyjąć formę postanowienia. Odmowa uwzględnienia wniosku o uzupełnienie decyzji, niezależnie od tego czy dotyczy uzupełnienia co do rozstrzygnięcia czy też co do środków zaskarżenia, powinna mieć formę postanowienia, na które nie służy zażalenie (por. Z. Janowicz, op. cit., s. 286).

Zauważyć także należy, że z istoty takiego postanowienia wynika, że orzeczenie to nie ma bytu samodzielnego i pozostaje częścią aktu, którego uzupełnienia domaga się strona, w szczególności zaś dzieli losy tego aktu w postępowaniu odwoławczym. Zgłoszenie żądania uzupełnienia decyzji przesuwa początek liczenia terminu wniesienia odwołania na dzień doręczenia stronie rozstrzygnięcia w przedmiocie złożonego wniosku (art. 111 § 2 k.p.a.). Złożenie tego typu wniosku wstrzymuje termin do wniesienia skargi do czasu otrzymania przez stronę odpowiedzi (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodka Zamiejscowego w Gdańsku z dnia 22 listopada 2000 r., sygn. akt II SA/Gd 1783/98, opubl. ONSA 2002/1/23; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 maja 2006 r., sygn. akt VI SA/Wa 180/06, LEX nr 276773 ).

Powyższe determinuje dalszy tok rozważań na temat dopuszczalności wniesionej skargi, w zakresie zachowania terminu do jej wniesienia do sądu administracyjnego. Zgodnie bowiem z art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. ), zwanej dalej w skrócie: "P.p.s.a.", skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Zważyć przeto należy, iż w postępowaniu administracyjnym, w wyniku którego wydano zaskarżoną decyzje, J. S. najpierw wniósł o uzupełnienie decyzji z dnia [...], a po otrzymaniu odmownego postanowienia z dnia 11 grudnia 2007 r., ponownie zwrócił się w trybie art. 111 K.p.a. o uzupełnienie, ale tym razem o uzupełnienie odmownego postanowienia z dnia 11 grudnia 2007 r. Stwierdzić zatem należy uwzględniając postanowienia przywołanego art. 111 K.p.a., iż termin rozpoczęcia biegu do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję z dnia [...], został przedłużony z mocy samego prawa, do dnia doręczenia skarżącemu postanowienia o odmowie uzupełnienia kwestionowanej decyzji. Termin ten zaczął więc biec od dnia następującego po dniu doręczenia skarżącemu postanowienia z dnia 11 grudnia 2007 r., czyli od dnia 28 grudnia 2007 r. Trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi do sądu administracyjnego, liczony kalendarzowo upływał zatem w dniu 26 stycznia 2008 r. Uwzględniając jednakże fakt, że dzień 26 stycznia 2008 r. jako ostatni dzień terminu do wniesienia skargi, przypadł na sobotę, to w myśl art. 83 § 2 P.p.s.a., za ostatni dzień terminu należało uznać następny dzień po dniach wolnych, czyli w niniejszym przypadku – poniedziałek, 28 stycznia 2008 r. J. S. wniósł natomiast skargę drogą pocztową, w dniu 27 lutego 2008 r. ( data stempla pocztowego ), a zatem z uchybieniem ustawowo określonego terminu.

Wobec powyższego, skargę J. S. należało odrzucić, na zasadzie art. 58 § 1 pkt 2 P.p.s.a., zgodnie z którym Sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia, co też Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.