Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Beata Krajewska, Sędzia WSA - Krystyna Madalińska-Urbaniak, Asesor WSA - Joanna Gierak (spr.), Protokolant - Marcin Wacławek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lipca 2008 r. sprawy ze skargi J. G. na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odrzucenia wniosku o dofinansowanie projektu ze środków z budżetu UE; 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Mazowieckiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z [...] listopada 2007 r.; 2. zasądza od Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa na rzecz J. G. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Przedmiotem skargi z 6 marca 2008 r., wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przez J. G., jest decyzja Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z [...] stycznia 2008 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z [...] listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie odrzucenia wniosku o dofinansowanie realizacji projektu, wydana w następującym stanie faktycznym:

W dniu 20 czerwca 2007 r. do [...] Oddziału Regionalnego ARiMR wpłynął wniosek J. G. o dofinansowanie realizacji projektu pt. "[...]", złożony w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego "Rybołówstwo i przetwórstwo ryb 2004-2006", działanie 3.2 "Chów i hodowla ryb", operacja 3.2.2 "Modernizacja istniejących obiektów chowu i hodowli ryb".

Pismem z 11 lipca 2007 r. [...] Oddział Regionalny ARiMR poinformował J. G., iż w wyniku kontroli formalnej stwierdzono liczne zastrzeżenia co do złożonego przez niego wniosku. Przedstawiając wykryte nieprawidłowości organ wezwał wnioskodawcę m.in. do uzupełnienia wniosku poprzez dostarczenie zaświadczenia powiatowego lekarza weterynarii, że wnioskodawca zgłosił zamiar prowadzenia działalności nadzorowanej lub taką działalność prowadzi w zakresie chowu lub hodowli zwierząt akwakultury.

Pismem z 20 sierpnia 2007 r. wnioskodawca ustosunkował się do wezwania organu. Celem uzupełnienia złożonego wniosku przedstawił m.in. decyzję Starosty M. o udzieleniu stronie – J. G. pozwolenia wodnoprawnego na modernizację istniejącego stawu do chowu ryb na działce nr [...] we wsi Z. gmina P., oraz zaświadczenia Powiatowego Lekarza Weterynarii w M., w którym oświadczono, iż J. G. w dniu 6 sierpnia 2007 r. zgłosił zamiar rozpoczęcia prowadzenia działalności w zakresie chowu akwakultury do dnia 1 kwietnia 2008 r. na terenie powiatu m. w stawie położonym na działce nr [...] w Z., gm. P.

Pismem z 22 października 2007 r. -po dokonaniu ponownej weryfikacji wniosku- organ wezwał J. G. do uzupełnienia złożonego wniosku m.in. poprzez udokumentowanie, że zbiornik wodny będący przedmiotem projektu jest/był obiektem chowu lub hodowli ryb (pkt 10 wezwania).

W odpowiedzi na powyższe, pismem z 19 listopada 2007 r. wnioskodawca przedstawił poprawiony -w jego ocenie- wniosek. Odnosząc się zaś do pkt 10 ww. wezwania, wnioskodawca załączył kopię faktury VAT nr [...] wystawiona przez Gospodarstwo Rybackie - [...], dokumentującej zakup narybku karpia, oraz poinformował, iż przychód w jego gospodarstwie wynikał po części ze sprzedaży ryb pozyskanych w ramach ich chowu w stawie będącym przedmiotem wniosku o dofinansowanie inwestycji.

Pismem z [...] listopada 2007 r. o nr [...], wskazując na przepis art. 26 ust. 2 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o Narodowym Planie Rozwoju (Dz. U. Nr 116, poz. 1206 ze zm.), art. 104 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.), art. 5a ustawy o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z 29 grudnia 1993 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 31 poz. 264 z późn. zm.) w związku z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 7 września 2004 r. w sprawie Uzupełnienia Sektorowego Programu Operacyjnego "Rybołówstwo i przetwórstwo ryb 2004-2006" (Dz. U. z 2004 Nr 207 poz. 2116 z późn. zm.) oraz rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 14 września 2004 r. w sprawie warunków i trybu udzielania pomocy finansowej w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego "Rybołówstwo i przetwórstwo ryb 2004 – 2006" (Dz. U. Nr 213, poz. 2163 ze zm.), Dyrektor [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa poinformował wnioskodawcę o odrzuceniu jego wniosku.

Uzasadniając to stanowisko wskazał, iż zgodnie z § 25 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 14 września 2004 r. w sprawie warunków i trybu udzielania pomocy finansowej w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego "Rybołówstwo i przetwórstwo ryb 2004 – 2006", istniejącym obiektem chowu lub hodowli ryb "są budynki, budowle, urządzenia wodne lub inne obiekty budowlane i urządzenia zgłoszone właściwemu powiatowemu lekarzowi weterynarii jako miejsce prowadzenia działalności polegającej na wylęganiu, chowie lub hodowli ryb". Podniósł, iż zgłoszenie zamiaru rozpoczęcia działalności z dniem 1 kwietnia 2008 r. wskazuje na to, że aktualnie taka działalność nie jest prowadzona. W związku z powyższym stwierdził, iż nie ma możliwości zakwalifikowania projektu do realizacji w ramach Operacji 3.2.2. "Modernizacja istniejących obiektów chowu i hodowli ryb (bez zwiększania ich zdolności produkcyjnych)".

W terminie 14 dni od dnia doręczenia ww. pisma, J. G. złożył odwołanie, wnosząc w nim o uchylenie skarżonego orzeczenia, ponowne wnikliwe rozpoznanie sprawy i doprowadzenie do rozstrzygnięcia mającego na celu zawarcie umowy pozwalającej na realizację inwestycji w zakresie i na zasadach określonych w złożonym przez niego wniosku. Decyzji Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego ARiMR zarzucił m.in. błędne ustalenie stanu faktycznego w sprawie i naruszenie art. 75 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego. Wyjaśnił, iż zgłoszenie zamiaru rozpoczęcia działalności gospodarczej z dniem 1 kwietnia 2008 r. wynikało z potrzeby rozpoczęcia chowu po przeprowadzeniu planowanej modernizacji istniejącego obiektu chowu ryb, w którym chów ten był prowadzony już przed zamiarem prowadzenia modernizacji, co było potwierdzone zgłoszeniem z 29 września 2006 r. Podniósł, iż chów ryb w trakcie przeprowadzania modernizacji jest niemożliwy do prowadzenia, dlatego też zgłosił zamiar rozpoczęcia działalności z dniem 1 kwietnia 2008 r., czyli po przeprowadzeniu planowanej modernizacji. Odwołujący podkreślił, iż w dacie określonej w przekazanym zaświadczeniu prowadził chów ryb w istniejących obiektach będących jego własnością. Do odwołania dołączył zaświadczenie Powiatowego Lekarza Weterynarii w M., w którym oświadczono, iż J. G. w dniu 29 września 2006 r. zgłosił zamiar rozpoczęcia prowadzenia działalności w zakresie chowu akwakultury – karpiowate od dnia 1 czerwca 2007 r. na terenie powiatu m.

Decyzją z [...] stycznia 2008 r. Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa utrzymał w mocy decyzję wydaną w I instancji.

W uzasadnieniu wskazał, iż zgodnie z § 24 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 14 września 2004 r. w sprawie warunków i trybu udzielania pomocy finansowej w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego "Rybołówstwo i przetwórstwo ryb 2004 – 2006" (Dz. U. Nr 213, poz. 2163 ze zm.), w ramach operacji 3.2.2 można uzyskać dofinansowanie m.in. na odbudowę, rozbudowę lub przebudowę istniejącego obiektu chowu lub hodowli ryb lub adaptację, remont, wymianę lub wyposażenie istniejącego obiektu chowu lub hodowli ryb w urządzenia techniczne. Z treści ww. przepisu wynika, że pomoc finansowa ma dotyczyć istniejącego obiektu chowu lub hodowli ryb. Następnie, definiując obiekt chowu lub hodowli ryb dla przedmiotowej operacji, Prezes ARiMR wskazał, iż w pkt 1 § 25 ww. rozporządzenia określono, że są to budynki, budowle, urządzenia wodne lub inne obiekty budowlane i urządzenia zgłoszone właściwemu powiatowemu lekarzowi weterynarii jako miejsce prowadzenia działalności polegającej na wylęganiu, chowie lub hodowli ryb. Wskazał też, że przedstawione przez stronę zaświadczenia Powiatowego Lekarza Weterynarii w M. z 28 września 2006 r. i 6 sierpnia 2007 r. informują o zgłoszeniu zamiaru rozpoczęcia prowadzenia działalności w zakresie chowu akwakultury przez J. G. Z przedstawionych zaświadczeń wynika więc, iż przedmiotowa działalność nie jest prowadzona, a zgłoszono jedynie taki zamiar. W konsekwencji organ odwoławczy uznał, iż przedmiot wnioskowanej inwestycji nie jest zgodny z definicją obiektu chowu lub hodowli ryb wskazaną w pkt 1 § 25 ww. rozporządzenia, a wobec tego nie może zostać objęty dofinansowaniem w ramach operacji 3.2.2 SPO "Rybołówstwo i przetwórstwo ryb 2004 – 2006".

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z [...] stycznia 2008 r., skarżący – J. G. wniósł o uznanie jej za wydaną z rażącym naruszeniem prawa i uchylenie w całości.

W uzasadnieniu skargi skarżący podniósł, iż rozpatrujący sprawę organ administracyjny nie zauważył, że zaświadczenie z 28 września 2006 r. dotyczyło wszczęcia chowu ryb we wszystkich obiektach znajdujących się na gruntach wnioskodawcy położonych na terenie powiatu M., gdzie jako datę graniczną rozpoczęcia tejże działalności wskazano dzień 1 czerwca 2007 r. Zdaniem skarżącego organ administracyjny nie zauważył również, iż kolejne zaświadczenie Powiatowego Lekarza Weterynarii w M. dotyczyło rozpoczęcia chowu ryb w istniejącym obiekcie chowu, położonym na działce oznaczonej numerem ewidencyjnym [...], po przeprowadzonym remoncie, który był przedmiotem odrzuconego wniosku. Zauważył, iż żadne techniki nie przewidują prowadzenia chowu ryb w obiekcie bez wody i w momencie wykonywania robót ziemnych przy użyciu ciężkiego sprzętu. Powołując się na art. 6 k.p.a. i art. 75 tej ustawy, podniósł, iż organ rozpatrujący sprawę winien dołożyć należytej staranności i zbadać wszystkie możliwe do określenia dowody w prowadzonym postępowaniu (łącznie z oględzinami), a powstałe wątpliwości rozstrzygnąć na korzyść strony. Następnie, skarżący podkreślił, iż w dacie określonej w przekazanym zaświadczeniu prowadził chów ryb w dwóch istniejących obiektach będących jego własnością. Na koniec, zaskarżonej decyzji zarzucił rażące naruszenie prawa, tj. art. 5a ust. 3 ustawy z 29 grudnia 1993 r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 2005 r. nr 31 poz. 264 ze zm.), poprzez podpisanie tej decyzji przez inną osobę niż pełniąca funkcję Prezesa ARiMR.

W odpowiedzi na skargę Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wniósł o jej oddalenie podtrzymując dotychczasowe ustalenia faktyczne i prawne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone przepisami m.in. art. 1 § 1 i § 2 ustawy z 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) oraz art. 3 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem jej zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego.

Aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracyjny konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia bądź przepisu prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie, albo też przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a-c p.p.s.a.). Uwzględnienie skargi następuje również w przypadku stwierdzenia, że zaskarżony akt jest dotknięty jedną z wad wymienionych w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach (art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).

Zgodnie z art. 135 p.p.s.a. sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne do końcowego jej załatwienia. Powołany przepis nakłada na sąd administracyjny obowiązek wyjścia poza granicę skargi i zajęcie się wszystkimi postępowaniami prowadzonymi w granicach danej sprawy. Nadrzędnym obowiązkiem sądu administracyjnego jest - przez wydanie orzeczenia - stworzenie takiego stanu, że w obrocie prawnym nie będzie istniał i funkcjonował żaden akt (lub czynność) organu administracji publicznej niezgodny z prawem (v. wyrok NSA z 11 stycznia 2007 r., sygn. akt I OSK 275/06, Lex nr 293171).

Kierując się tymi przesłankami i badając zaskarżoną decyzję Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z [...] listopada 2007 r. w granicach określonych przepisami powołanych wyżej ustaw, Sąd uznał, iż skarga zasługuje na uwzględnienie, bowiem obie decyzje naruszają prawo w stopniu skutkującym koniecznością ich uchylenia.

Podstawową kwestią wymagającą na wstępie rozważenia jest charakter rozstrzygnięcia organu I instancji odrzucającego wniosek skarżącego o dofinansowanie realizacji projektu w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego "Rybołówstwo i przetwórstwo ryb 2004 – 2006" w zakresie działania "Chów i hodowla ryb ". Oceniając sprawę w tym zakresie Sąd kierował się uchwałą składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 lutego 2007 r., sygn. akt II GPS 3/06, w której przyjęto, iż "odrzucenie wniosku, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Narodowym Planie Rozwoju (Dz. U. Nr 116, poz. 1206 ze zm.) następuje w formie decyzji administracyjnej wydanej na podstawie art. 26 ust. 2 tej ustawy". Sąd miał też na względzie, iż w doktrynie jak i w orzecznictwie podkreśla się, iż pisma zawierające rozstrzygnięcie w sprawie załatwianej w drodze decyzji administracyjnej są decyzjami, pomimo nie posiadania pełnej formy przewidzianej w art. 107 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.; zwanego dalej: "k.p.a."), jeśli tylko zawierają minimum elementów niezbędnych do zakwalifikowania ich jako decyzji, a mianowicie takich jak: oznaczenie organu wydającego akt, wskazanie adresata, rozstrzygnięcie o istocie sprawy, podpis osoby upoważnionej do wydania decyzji oraz datę.

Odnosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy Sąd przyjął, iż rozstrzygnięcie organu I instancji stanowi decyzję administracyjną mimo braku takiego oznaczenia zarówno w sentencji jak i w "nazwie" rozstrzygnięcia. Pismo to zawiera bowiem niezbędne do uznania go za decyzję administracyjną elementy, tj.: oznaczenie organu, od którego pochodzi, datę jego wydania, rozstrzygnięcie co do istoty sprawy, a także skierowane jest do konkretnego adresata – J.G.

Przechodząc do dalszej oceny zaskarżonego rozstrzygnięcia wskazać trzeba, iż skarga jest zasadna, tak z uwagi na naruszenie przepisów postępowania jak również prawa materialnego. W ocenie Sądu organy obu instancji orzekające w niniejszej sprawie nie tylko nie przeprowadziły w sposób prawidłowy postępowania dowodowego i wydały decyzje z naruszeniem art. 7, art. 77 § 1 i art. 107 § 3 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), dalej: k.p.a., co zaś stanowi wystarczającą podstawę do ich wyeliminowania z obrotu prawnego, ale także dokonały błędnej interpretacji przepisu § 25 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 14 września 2004 r. w sprawie warunków i trybu udzielania pomocy finansowej w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego "Rybołówstwo i przetwórstwo ryb 2004 – 2006" (Dz. U. Nr 213, poz. 2163 ze zm.), i w konsekwencji uchybiły przepisom prawa materialnego poprzez przyjęcie w sprawie błędnej definicji "istniejącego obiektu chowu lub hodowli ryb", który może być objęty pomocą finansową udzieloną na jego modernizację.

Sąd zauważa, iż organ administracyjny -zgodnie z unormowaną w art. 7 k.p.a. zasadą prawdy obiektywnej- jest obowiązany podjąć wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy. Zgodnie z tą zasadą organ prowadzący postępowanie ma więc obowiązek zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego w sposób zapewniający ustalenie stanu faktycznego sprawy zgodnie z rzeczywistością. Dlatego też winien uwzględnić cały materiał dowodowy, a więc dowody dotyczące wszystkich mających znaczenie prawne dla sprawy faktów (art. 77 § 1 k.p.a.). Przy czym zaznaczyć trzeba, iż określenia faktów mających znaczenie dla sprawy organ dokonuje w oparciu o przepis prawa materialnego, będący podstawą prawną rozstrzygnięcia.

Zatem, rozstrzygając w niniejszej sprawie należało w pierwszej kolejności ustalić przesłanki jakie musi spełnić inwestor ubiegający się o dofinansowanie na realizację projektu w ramach SPO "Rybołówstwo i przetwórstwo ryb 2004-2006", działanie 3.2 "Chów i hodowla ryb", operacja 3.2.2 "Modernizacja istniejących obiektów chowu i hodowli ryb (bez zwiększenia ich zdolności produkcyjnych)", a następnie przeprowadzić wyczerpujące postępowanie dowodowe z uwzględnieniem wniosków dowodowych, argumentów i wyjaśnień strony dotyczących istotnych okoliczności w sprawie, dając temu wyraz w uzasadnieniu decyzji, stosownie do treści art. 107 § 3 k.p.a.

Takiego postępowania w niniejszej sprawie w obu instancjach nie przeprowadzono. Wprawdzie z obu decyzji wynika, iż warunki i tryb udzielania pomocy finansowej na realizację projektów w ramach ww. SPO określone zostały w powoływanym już powyżej rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 14 września 2004 r. Natomiast decyzje te wskazują również na to, że organy analizując sprawę kierowały się głównie § 25 wymienionego rozporządzenia i częściowym materiałem dowodowym, który nie wyjaśnia w sposób bezsporny istotnych okoliczności sprawy, związanych z prowadzeniem przez wnioskodawcę działalności w zakresie chowu lub hodowli ryb na obiekcie objętym wnioskiem o pomoc finansową.

Analizując dalej sprawę należy zauważyć, iż tak Dyrektor [...] Oddziału jak i Prezes Agencji wskazując na przepis § 25 pkt 1 ww. rozporządzenia wywodził, iż dla pozytywnego załatwienia rozpatrywanego wniosku konieczne jest prowadzenie działalności przez wnioskodawcę w zakresie chowu akwakultury. Zamiar rozpoczęcia prowadzenia takiej działalności jest niewystarczający i powoduje, że przedmiot inwestycji nie jest zgodny z definicją obiektu chowu lub hodowli ryb wskazaną w ww. przepisie. Dokonując takiej oceny organy nie wzięły jednak pod uwagę wszystkich przepisów znajdującego tu zastosowanie rozporządzenia, w szczególności § 28.

Sąd w tym miejscu zauważa, iż stosownie do treści § 22 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, pomoc finansowa na realizację projektu w zakresie chowu i hodowli ryb, z wyłączeniem ryb akwariowych, udzielana jest na modernizację istniejącego obiektu chowu lub hodowli ryb. W § 24 rozporządzenia określono, iż modernizacja istniejącego obiektu chowu lub hodowli ryb obejmuje: odbudowę, rozbudowę, przebudowę, adaptację, remont wymianę, naprawę, wyposażenie lub zakup środków transportu wewnętrznego, specjalistycznych środków transportu zewnętrznego oraz urządzeń i instalacji bezpośrednio związanych z chowem lub hodowlą ryb, w celu poprawy jakości produktu chowu lub hodowli ryb, podniesienia efektywności wykorzystania dostępnych zasobów wodnych lub poprawy oddziaływania obiektu na środowisko. Zgodnie z § 25 pkt 1 omawianego rozporządzenia, obiektem chowu lub hodowli ryb, o którym mowa w § 22 ust. 1 pkt 2, są budynki, budowle, urządzenia wodne lub inne obiekty budowlane i urządzenia zgłoszone właściwemu powiatowemu lekarzowi weterynarii jako miejsce prowadzenia działalności polegającej na wylęganiu chowie lub hodowli ryb. Zgodnie zaś z § 28 ww. rozporządzenia, pomoc finansowa na realizację projektu w zakresie chowu i hodowli ryb może być przyznana inwestorowi, który zgłosił zamiar prowadzenia działalności w zakresie chowu lub hodowli ryb lub taką działalność prowadzi i który jest m.in. właścicielem, posiadaczem samoistnym lub zależnym gruntu, na którym planowana jest realizacja projektu.

Zdaniem Sądu, z powyższego nie wynika, iż składając wniosek o pomoc finansową, o której mowa w § 22 ust. 1 pkt 2, wnioskodawca musi prowadzić działalność w zakresie chowu akwakultury, a sam zamiar rozpoczęcia prowadzenia takiej działalności jest niewystarczający. Przepis § 25 pkt 1 ww. rozporządzenia wskazuje na konieczność zgłoszenia obiektu właściwemu powiatowemu lekarzowi weterynarii jako miejsce prowadzenia działalności, a nie na obowiązek prowadzenia działalności polegającej na wylęganiu, chowie lub hodowli ryb. Za taką interpretacją ww. przepisu przemawia również brzmienie § 28.

Tak w decyzji wydanej w I jaki i w II instancji, zarzucono zaś stronie, że wniosek jej -o dofinansowanie projektu- obejmuje obiekt, na którym nie jest prowadzona działalność w zakresie chowu lub hodowli ryb, co zaś wyklucza pozytywne jego załatwienie. Podstawowym dowodem przemawiającym za taką oceną sprawy były zaświadczenia Powiatowego Lekarza Weterynarii w M., informujące o zgłoszeniu zamiaru rozpoczęcia prowadzenia działalności w zakresie chowu akwakultury przez J. G.

Organ I instancji w dość krótkim i ogólnikowym oraz mało czytelnym uzasadnieniu decyzji (zupełnie nie odpowiadającym wymogom wynikającym z art. 107 § 3 k.p.a.), nie wyjaśnił w sposób rzetelny swojego stanowiska w sprawie. Nie wyjaśnił także, z jakiego powodu najpierw -prowadząc postępowanie- wzywał stronę do złożenia zaświadczenia powiatowego lekarza weterynarii wskazującego na zamiar prowadzenia działalności w zakresie chowu lub hodowli ryb (pismo z 11 lipca 2007 r.), a po kilku miesiącach zmienił zdanie i uznał, że konieczne jest udokumentowanie, iż zbiornik wodny będący przedmiotem projektu jest/był obiektem chowu lub hodowli ryb (pismo z 22 października 2007 r.). Nie uznał również za stosowne odnieść się do pozostałych dokumentów przedstawionych przez stronę w toku postępowania, a mogących mieć wpływ na ocenę sprawy w tym właśnie omawianym zakresie. Sąd ma tu na względzie pismo strony z 19 listopada 2007 r., zawarte w nim wyjaśnienia oraz dokumenty do niego załączone, mające wskazywać na to, iż zbiornik wodny objęty projektem jest lub był obiektem chowu lub hodowli ryb.

Uchybień procesowych w sprawie dopuścił się również organ odwoławczy, który zupełnie pominął argumenty i zarzuty strony zawarte w środku zaskarżenia. W tym miejscu Sad wskazuje na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 lipca 2001 r. (sygn. akt IV SA 703/99 LEX nr 51234), w którym Sąd ten przyjął, iż "Organ administracji, który nie ustosunkowuje się do twierdzeń uważanych przez strony za istotne dla sposobu załatwienia sprawy, uchybia obowiązkom wynikającym z art. 8 i 11 k.p.a. Nie może też oczekiwać, że zrobi to za niego Sąd, kontrolując zaskarżoną decyzję. Sąd bowiem sprawuje (...) kontrolę zgodności z prawem zaskarżonych decyzji i nie może zastępować organu w działaniach do których ten jest ustawowo zobowiązany i uzasadniać zań podjętych rozstrzygnięć. Zaniechanie przez organy administracji państwowej uzasadnienia swych decyzji w sposób przekonywający, a więc odnoszący się do wszystkich zarzutów, zgodny z zasadami wyrażonymi w art. 7-9 i 11 k.p.a. skutkuje - w myśl utrwalonego już orzecznictwa NSA - wadliwością tych decyzji jako naruszających dyspozycję art. 77, 80, 81 i art. 107 § 3 k.p.a." (v. także wyrok NSA sygn. akt II SA 742/84, ONSA 1984/2/67).

Konkludując, na postawie uzasadnień obu ww. decyzji można stwierdzić, iż zarówno Dyrektor [...] Oddziału Regionalnego ARiMR jak i Prezes Agencji nie przeprowadził w sprawie pełnego i wyczerpującego postępowania dowodowego, a nadto oparł się na błędnej interpretacji § 25 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 14 września 2004 r. W konsekwencji w sposób bezsporny nie ustalono, czy na obiekcie objętym wnioskiem jest lub była prowadzona działalność polegająca na chowie lub hodowli ryb, oraz czy jest to okoliczność niezbędna do pozytywnego załatwienia wniosku o pomoc finansową.

Takie działanie organów orzekających w sprawie stanowi niewątpliwie o naruszeniu przepisów postępowania, tj. art. 7, art. 11, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 k.p.a., w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, oraz ww. przepisów prawa materialnego.

Na marginesie Sąd zauważa, iż przed Sądem, do protokołu na rozprawie w dniu 9 lipca 2008 r., skarżący oświadczył, iż na wszystkich swoich obiektach, w tym stawie położonym na działce nr [...], prowadzi hodowlę ryb od 1 czerwca 2007 r. Okoliczność tą skarżący podnosił i próbował wykazać również w toku postępowania administracyjnego.

Z wymienionych powodów obie decyzje wydane w sprawie nie mogły się ostać, sprawa wymaga ponownego merytorycznego załatwienia. Orzekając ponownie w sprawie Dyrektor [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, obowiązany jest uwzględnić powyżej poczynione przez Sąd uwagi, pamiętając m.in. o tym, iż uzasadnienie decyzji winno odpowiadać rygorom określonym w art. 107 § 3 k.p.a., dając jasny obraz motywów rozstrzygnięcia.

Na koniec, Sąd wskazuje, iż za nieuzasadniony uznał podniesiony w skardze zarzut dotyczący naruszenia przepisu art. 5a ust. 3 ustawy z 29 grudnia 1993r. o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz. U. z 2005r. Nr 31, poz. 264 ze zm.). Wyjaśnić trzeba, iż zgodnie z tym przepisem decyzje administracyjne w zakresie określonym w odrębnych przepisach wydają Prezes Agencji, dyrektorzy oddziałów regionalnych i kierownicy biur powiatowych. Wyjaśnić także należy, iż zgodnie z art. 268a k.p.a. organ administracji publicznej może upoważnić pracowników kierowanej jednostki organizacyjnej do załatwiania spraw w jego imieniu w ustalonym zakresie, w szczególności do wydawania decyzji administracyjnych, postanowień i zaświadczeń. W rozpoznawanej sprawie decyzję z [...] listopada 2007 r. podpisał Dyrektor Oddziału Regionalnego ARiMR K. M., natomiast decyzję z [...] stycznia 2008 r. - zastępca Prezesa ARiMR G. J. z upoważnienia Prezesa ARiMR L. D. Zatem, obie decyzje zostały wydane i podpisane przez osoby do tego uprawnione.

Z powyższych względów, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c, art. 134 i 135 oraz art. 200 – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec jak w sentencji.