Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie uznania zażalenia na niezałatwienie w terminie sprawy o przyznanie zasiłku celowego za nieuzasadnione i odmowy wyznaczenia dodatkowego terminu załatwienia sprawy postanowił: odrzucić skargę.

Pismem z dnia 19 lutego 2008 r. J. K. skierował do Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. zażalenie na Kierownika Zespołu Terenowej Pracy Socjalnej nr [...] Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W., w przedmiocie niezałatwienia sprawy przyznania zasiłku celowego w terminie.

Postanowieniem z dnia [...] r. nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze na podstawie art. 37 § 2 k.p.a. uznało zażalenie za nieuzasadnione i odmówiło wyznaczenia dodatkowego terminu załatwienia sprawy.

Pismem z dnia 31 stycznia 2008 r. J. K. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę, wnosząc o uchylenie powyższego postanowienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Stosownie do treści przepisów art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca

2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) oraz art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., sąd administracyjny sprawuje kontrolę nad działalnością administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, orzekając w sprawach skarg między innymi na: postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty, postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie oraz inne niż określone w ustawie akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.

Podstawową przesłanką warunkującą możliwość zaskarżenia postanowienia wydanego w postępowaniu administracyjnym do sądu administracyjnego jest to, czy służy na nie zażalenie, chyba że postanowienie kończy postępowanie lub rozstrzyga sprawę co do istoty. Zgodnie z art. 141 § 1 k.p.a. zażalenie przysługuje na postanowienie tylko w przypadkach wskazanych w Kodeksie postępowania administracyjnego. Tym samym katalog postanowień zaskarżalnych do sądu administracyjnego, wydanych w postępowaniu prowadzonym - jak w tej sprawie - na podstawie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, jest zamknięty.

Postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. nr [...] zostało wydane w trybie art. 37 § 2 k.p.a. Przepis ten ma na celu likwidację bezczynności organu administracyjnego w trybie administracyjnym. Przy czym nie określa on w jakiej formie organ administracji publicznej wyższego stopnia, rozpoznający zażalenie na bezczynność organu, - który winien rozstrzygnąć sprawę - ma zażalenie to rozstrzygnąć. Zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjęto, że organ administracyjny właściwy do rozpoznania zażalenia wniesionego na podstawie art. 37 § 1 k.p.a. wydaje w celu jego załatwienia postanowienie, o jakim mowa w art. 123 k.p.a. Jest to postanowienie zaliczane do grupy wydawanych w toku postępowania administracyjnego dotyczące poszczególnych kwestii - jak w tym przypadku bezczynności organu - wynikających w toku tego postępowania lecz nie rozstrzygające o istocie sprawy. Nie jest to też postanowienie kończące postępowanie, a także nie przysługuje od niego zażalenie.

Skarga na tego rodzaju postanowienia jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny - na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i 6 p.p.s.a – orzekł jak w sentencji.