T. G. wnioskiem z dnia 18 lipca 2008 r. zwróciła się o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Z treści wniosku oraz z treści zawartych w aktach administracyjnych dokumentów źródłowych wynika, że wnioskodawczyni prowadzi gospodarstwo domowe wraz z małoletnim synem, a łączny dochód miesięczny w tym gospodarstwie wynosi 927,24 zł. Na powyższy dochód składa się kwota przyznanego skarżącej świadczenia emerytalnego oraz zasiłku rodzinnego, a także kwota przyznanej jej synowi zaliczki alimentacyjnej.
W myśl zaś art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. dalej powoływana jako ppsa), prawo pomocy przysługuje osobie fizycznej w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, zaś w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W pierwszej kolejności należy rozpoznać wniosek w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. Otóż, stosownie do treści art. 239 pkt 1 lit. "a" ppsa, nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej. Do tej kategorii spraw zalicza się także sprawa ze skargi T. G., ponieważ przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest decyzja rozstrzygająca o prawie do dodatku mieszkaniowego przewidzianego w ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. z 2004r. Nr 71, poz. 734ze zm.), a więc akt administracyjny ściśle dotyczący świadczenia z zakresu pomocy społecznej (por. art. 3 tej ustawy). Należy podkreślić, że zwolnienie to ma charakter ustawowy, co oznacza, że strona skarżąca działanie organu w tej kategorii spraw nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych już od momentu wszczęcia postępowania sądowoadministracyjnego (wniesienia skargi) poprzez cały tok tego postępowania zarówno przed sądem pierwszej instancji – wojewódzkim sądem administracyjnym – jak i przed sądem II instancji – Naczelnym Sądem Administracyjnym. Tym samym, w sytuacji ustawowego zwolnienia Sąd nie wydaje w tym zakresie odrębnego orzeczenia, bowiem skutek w postaci zwolnienia od kosztów sądowych nastąpił już w momencie wniesienia skargi, a w konsekwencji złożony w tym właśnie zakresie przez stronę wniosek podlega oddaleniu.
Dlatego na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 cyt. ppsa, postanowiono, jak w pkt 1 sentencji.
Odrębnie należy natomiast rozpoznać wniosek w zakresie ustanowienia adwokata z urzędu. Podstawą oceny dopuszczalności przyznania prawa pomocy jest bowiem rzeczywista sytuacja materialna w gospodarstwie domowym osoby ubiegającej się o przyznanie takiego prawa. Skoro zatem osiągany w gospodarstwie domowym łączny dochód sprowadza się do kwoty 927 zł i musi wystarczyć na pokrycie kosztów utrzymania dwóch osób, to tym samym oczywiste jest, że T. G. nie jest w stanie poczynić niezbędnych oszczędności do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania swojej rodziny.
Taka zaś sytuacja materialna skarżącej uniemożliwia, zdaniem Sądu, poniesienie wydatków na ustanowienie adwokata. W związku z tym należy uznać, że zostały spełnione określone w art. 246 § 1 ppsa przesłanki obligujące Sąd do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Z tych względów na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 oraz art. 258 § 2 pkt 7 ppsa, postanowiono jak w pkt 2 sentencji.
