Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Bogusław Dauter, , , po rozpoznaniu w dniu 21 września 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia P. L. S.-G. Sp. z o. o. z siedzibą w G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 czerwca 2011 r., sygn. akt VII SA/Wa 937/09 w zakresie kosztów postępowania zażaleniowego w sprawie ze skargi P. L. S.-G. Sp. z o. o. z siedzibą w G. na decyzję Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego z dnia 26 marca 2009 r., nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w opłacie lotniczej postanawia oddalić zażalenie

II FZ 473/11

UZASADNIENIE

Postanowieniem z 3 czerwca 2011 r., sygn. akt VII SA/Wa 937/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił wniosek o uzupełnienie postanowienia z 23 marca 2011 r. wydanego przez ten sąd w przedmiotowej sprawie, w zakresie kosztów postępowania zażaleniowego w sprawie ze skargi P. L. S.-G. Spółki z o. o. z siedzibą w G. na decyzję Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego z 26 marca 2009 r., Nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w opłacie lotniczej.

Rozstrzygnięcie to zapadło w następującym, przyjętym przez sąd pierwszej instancji, stanie faktycznym: postanowieniem z 23 marca 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił pkt III wyroku wydanego 10 grudnia 2010 r. w przedmiotowej sprawie dotyczący zwrotu kosztów postępowania sądowego w wysokości 3100 zł, zasądzając jednocześnie od Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego na rzecz skarżącego kwotę 9668 zł. W uzasadnieniu sąd odwołał się do norm prawnych dotyczących wysokości zwrotu kosztów poniesionych przez stronę będących kosztami niezbędnymi do dochodzenia swych roszczeń w postępowaniu administracyjnym oraz sądowoadministracyjnym. Z uwagi na fakt reprezentowania strony przez radcę prawnego, na mocy art. 205 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 153, poz. 1270 ze zm.; dalej p.p.s.a.) do niezbędnych kosztów postępowania sąd powinien zaliczyć dodatkowo wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika. Podsumowując, sąd wymienił wszystkie elementy składające się na zasądzoną - nową kwotę, a także wyjaśnił w końcowej części orzeczenia, że błędne ustalenie dokonane w wyroku z 10 grudnia 2010 r. związane było z wzięciem pod uwagę przez sąd wysokości wpisu, a nie wartości przedmiotu sporu w sprawie.

Pismem z 14 kwietnia 2011 r. pełnomocnik strony skarżącej wniósł o uzupełnienie omawianego postanowienia z 23 marca 2011 r. o zwrot kosztów postępowania zażaleniowego, o który to zwrot strona ubiegała się w zażaleniu.

Sąd pierwszej instancji, postanowieniem z 3 czerwca 2011 r. oddalił wniosek strony powołując w uzasadnieniu treść art. 199 p.p.s.a., a w szczególności zasadę osobistego ponoszenia kosztów postępowania oraz unormowanie zawarte w art. 209 p.p.s.a. pozwalające sądowi na odstąpienie od tej zasady i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. Zdaniem sądu przepis ten nie może być interpretowany rozszerzająco, tak więc brak jest podstaw do orzekania o zasądzeniu zwrotu kosztów w innych orzeczeniach niż te wymienione w omawianym przepisie, a art. 203 p.p.s.a. wskazany w rozpatrywanym wniosku jako podstawa prawna żądania nie ma zastosowania. Sąd pierwszej instancji poparł swoje uzasadnienie przykładami z orzecznictwa wskazującymi na jego prawidłowe wnioskowanie w tej kwestii.

Zażaleniem na powyższe postanowienie z 3 czerwca 2011 r. skarżąca spółka wniosła o zmianę przedmiotowego orzeczenia i przyznanie należnych jej kosztów postępowania zażaleniowego poprzez zasądzenie od Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego kwoty 1200 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego, obejmujących koszty zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym rozstrzygniętym postanowieniem WSA z 23 marca 2011 r. oraz o zasądzenie kosztów postępowania wszczętego przedmiotowym zażaleniem.

Ponadto strona wniosła o przedstawienie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie Trybunałowi Konstytucyjnemu pytania prawnego co do zgodności przepisów art. 200, 203 oraz 204 p.p.s.a. w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. w zakresie w jakim nie przewidują możliwości zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego z art. 45 i art. 2 Konstytucji RP.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie podkreślić należy, iż wniosek skarżącego o zwrócenie się sądu do Trybunału Konstytucyjnego z pytaniem prawnym jest bezprzedmiotowy. Dyspozycja art. 193 Konstytucji RP, jak również jej szczegółowe uregulowanie, dotyczą wyłącznie przypadków, gdy sąd rozpatrując sprawę co do istoty, poweźmie zasadnicze wątpliwości w kwestii zgodności aktu normatywnego z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub ustawą. Instytucja ta nie ma zastosowania w postępowaniu wpadkowym, tym samym również w przedmiotowej sprawie wniosek ten należy odrzucić.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego kwestia zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego nie budzi żadnych wątpliwości w orzecznictwie sądów. Zgodnie z art. 209 p.p.s.a. wniosek strony o zwrot kosztów sąd rozstrzyga w każdym orzeczeniu uwzględniającym skargę oraz w orzeczeniu, o którym mowa w art. 201, art. 203 oraz art. 204 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny co do zasady nie jest zatem uprawniony do zasądzenia zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego w orzeczeniu, które nie jest jednym z orzeczeń, o których mowa w art. 209 p.p.s.a. Brak jest w tym przepisie podstaw do zamieszczania orzeczenia o zwrocie kosztów postępowania w innych orzeczeniach, kończących postępowanie w danej instancji, niż wymienione w tym przepisie.

Wątpliwości w tej materii rozwiała uchwala NSA z 4 lutego 2008 r., sygn. akt I OPS 4/07, w myśl której art. 203 i 204 p.p.s.a. nie mają zastosowania, gdy przedmiotem skargi kasacyjnej jest postanowienie sądu pierwszej instancji kończące postępowanie w sprawie. Po ponownym rozpoznaniu sprawy przez sąd pierwszej instancji i dopuszczeniu skargi skarżących do merytorycznego rozpoznania, będą oni mogli dochodzić zwrotu kosztów w postępowaniu przed WSA.

W świetle art. 197 § 2 p.p.s.a. do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej, tj. przepisy rozdziału 1 działu IV. Brak natomiast odesłania do odpowiedniego stosowania przepisów o zwrocie kosztów postępowania pomiędzy stronami, które dawałoby podstawę do ich odpowiedniego stosowania w postępowaniu toczącym się na skutek zażalenia. Nie budzi wątpliwości fakt, iż przepisy z których wynika obowiązek ponoszenia określonego ciężaru, nie mogą być interpretowane w sposób rozszerzający (por. postanowienie NSA z 30 stycznia 2004 r., sygn. akt FZ 504/04).

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, jak w sentencji.